گفت و گو با سوسن تسلیمی
دو نفر را ساکت کردید، ۱۰۰ نفر دیگر اعتراض می کنند
بهروز کارونی
همزمان با درخواست شماری از نام آوران دنیای سینما مانند اولیور استون، فرانسیس فورد کاپولا، مارتین اسکورسیزی و رابرت دونیرو برای آزادی جعفر پناهی، فیلمساز مشهور ایرانی، ۸۵ فیلمساز ایرانی روز شنبه با امضای نامه ای، خواستار رسیدگی به وضعیت و خواسته های آقای پناهی و آزادی او شدند.
مهرداد اسکویی، سامان سالور، بهمن کیارستمی و بیژن میرباقری از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.
همچنین بیش از ۱۰۰ تن از روشنفکران و هنرمندان ایرانی و سوئدی در نامه ای، به بازداشت این فیلمساز ایرانی و رفتار حکومت جمهوری اسلامی ایران با او و خانواده اش هشدار دادند جان این هنرمند، که دست به اعتصاب غذای خشک زده، به شدت در خطر است.
این نامه از جمله توسط سوسن تسلیمی، مارینا استاگ، منیره برادران، متا اوتوسون، آرنه روت، مونیکا زاک، آرنه کونیگ و اسفندیار منفردزاده امضا شده است.
سوسن تسلیمی، هنرپیشه ایرانی مقیم سوئد، درباره امضای این نامه اینگونه گفته است…
سوسن تسلیمی: به عنوان کسی که در عرصه هنر کار می کند، وظیفه من و همه هنرمندان است که به دستگیری آقای جعفر پناهی به عنوان یک هنرمند فیلم ساز اعتراض کنیم.
اتهامی که به آقای پناهی وارد شده کاملاً واهی است. گفته می شود او فیلمی ساخته، اما این فیلم اصلاً ساخته نشده است. فیلم ساز را که نمی توانند به خاطر فیلمی که ساخته نشده دستگیر کنند. نمی شود آدمی را زندانی کرد به جرمی که مرتکب نشده است.
مگر در تمام دنیا فیلم هایی ساخته نمی شود. مگر آقای مایکل مور از طرف مسئولان فرهنگی و دولتی ایران برای افشاگری هایش در مورد سیاست آمریکا و جورج بوش مورد ستایش قرار نگرفت. از نظر دولت ایران، آمریکا و سیاست هایش غیر انسانی است ولی آقای مایکل مور دستگیر نشد.
اصلاً فرض کنیم آقای پناهی فیلمی ساخته که در آن انتقاداتی مطرح شده و مسایلی را نشان داده، اما کسی حق ندارد او را دستگیر کند.هرچند که این فیلم اصلاً ساخته نشده است.
امروز اگر من سکوت کنم و بگویم به من ربطی ندارد به هنر، انسانیت، مردم ایران و تمام مردم جهان خیانت کرده ام. این وظیفه من و هر انسانی است که نسبت به این مسایل اعتراض کنیم.
در گذشته هم برخی از هنرمندان از اعمال محدودیت ها در عرصه فرهنگ و هنر ایران انتقاد می کردند. شما فکر می کنید بازداشت آقای پناهی نقطه عطفی بر این محدودیت ها است؟
به نظر من بازداشت آقای پناهی به نوعی زهرچشم گرفتن از هنرمندان دیگر است. جعفر پناهی که فیلم‌هایش در تمام دنیا مورد ستایش است، آدم مشهوری است و مورد عشق و علاقه بسیاری از سینما دوستان است را بازداشت می کنند و این قدر اعتراض می شود و آنها اصلاً به روی خودشان هم نمی آورند. پس این کار یک اخطاریه برای دیگران است. این کار در پی سیاست ایجاد ترس و وحشت در مردم و وادار کردن آنها به سکوت است.
اعتراض هایی که در داخل و خارج از ایران نسبت به بازداشت آقای پناهی صورت گرفت، گویای چه موضوعی است؟
گویای این است که هر چقدر بخواهند آدم ها را بترسانند، شاید این ترس تا چند روز و چند ماه سکوتی را در دل آدم ها ایجاد کند اما نمی تواند حربه ای باشد.
اکنون ما در روزگاری زندگی می کنیم که اطلاعات به همه می رسد و ترسی در دل مردم دنیا ایجاد نمی کند برای این که اعتراض کنند. فرض کنیم امروز دو نفر را ساکت کردند ۱۰۰ نفر دیگر اعتراض می کنند و نمی توان همه مردم را وادار به سکوت کرد.
اگر در یوتیوب بگردید میلیون ها فیلم وجود دارد. آقای پناهی چه می تواند بسازد که ممنوع بوده یا تابو باشد. همه فیلم ها و اطلاعات وجود دارد، مگر توانستند این همه فیلم سازانی که با دوربین های کوچک و موبایل فیلم گرفتند و برای دنیا ارسال کردند را بگیرند؟
این اعتراض ها تاثیر خود را دارد، صدای اعتراض همیشه تاثیر خود را دارد و همیشه در دل تاریخ می ماند. من امیدوارم با این اعتراض ها دولت ایران به خودش بیاید و بداند این کارها کمکی نمی کند و هیچ ثمری ندارد جز این که بی حیثیتی بیشتری به بار بیاورد. امیدوارم چند آدم عاقل وجود داشته باشند که این مسئله را درک کنند و جعفر پناهی را از شرایط وحشتناک زندان آزاد کنند یا اصلاً او را به طور عادلانه و علنی محاکمه کنند تا مردم هم بدانند چه گناهی مرتکب شده است.
این اعتراضات در آگاه کردن مردم جهان تاثیر دارد. نگاه های جهان از قبل به ایران دوخته شده بود ولی با این کارها بیشتر بر شرایط مردم و فیلم سازان ایران متمرکز می شود.
کما این که روشنفکران سوئد از بزرگترین نویسندگان و بازیگران گرفته تا کارگردانان این نامه را امضا کرده اند و این اطلاعات در مجامع پخش می شود. این اقدامات برای دولت ایران خوب نیست اگر می خواهد چهره خوبی از خود نشان دهد.
جعفر پناهی را آزاد کنید. این آرزوی همه ماست.
منبع: رادیو فردا