نگاه دیگران

نویسنده

یادداشت یکی از طرفداران درویشیان در فضای مجازی

برای هفتاد سالگی درویشیان

 

 

درویشیان از معدود نویسندگان توانمند و پرکار کانون نویسندگان ایران به شمار می­رود که با انگیزه­ای شایسته­ی تقدیر در معیت بزرگانی چون هوشنگ گلشیری، خالق  آثار گرانسنگ و جاودانه­ای در سه دهه­ی اخیر ادبیات ایران شده­اند.

بدون تردید رمان زیبای سال­های ابری به عنوان رمانی تأثیر گذار درکنار آثار اساتیدی چون محمود دولت آبادی، غلامحسین ساعدی، صادق چوبک، صادق هدایت و……برای نسل­های آتی به یادگار باقی خواهد ماند.

این نویسنده­ی متعهد در دوران رژیم پهلوی به دلیل فشار دستگاه حاکم مجبور به نوشتن دلنوشته­هایش به اسم مستعار لطیف تلخستانی می­شود تا سرانجام برای اولین باردر زندگی­اش خاطره­ی تلخ زندان و زیستن در محبس را در نخستین سال­های دهه­ی پنجاه خورشیدی و برای چند صباحی تجربه می­کند.

علی اشرف درویشیان را باید به خطر به یاد انسان بودنش و به سبب پاسداشت و تکریم عواطف لطیف انسانی هم در کلام و هم در نوشتارش در روزگاری که دیگر چنین هنجارهایی در تفکر غالب مهجور شده و رفته رفته از ذهن اجتماع رخت برمی­بندند، ستود.

 کسی که نوشته­هایش تجسم واقعی زندگی طبقات زیرین اجتماع است.

مردی که در دوران نویسندگی خود با نجابت و صلابت مثال زدنی بدون توجه به تعویض و تغییر رنگ­ها و فضاهای اطرافش از باورهای عمیق بشری خویش جدا نگشته و شاهد راستین این ادعا داستان­هایی بسان آبشوران، از ندارد تا دارا، شب آبستن است، فصل نان، سلول 18و… می­باشند.

در چند ساله­ی اخیر استاد درویشیان علیرغم عارضه­ی مغزی و کسالت بدنی نظر مساعدی به ادبیات کردی داشته و با عنایت به شناخت کافی و وافی وی از پتانسیل­های عیان و نهان ادب کردی، تا آنجا که توانسته با ترجمه­ی آثار داستانی نویسندگان کرد به فارسی و نیز به رشته­ی تحریر درآوردن فرهنگ افسانه­ها و متل­های کردی خدمات غیر قابل انکاری به این ادبیات تشنه­ی شناخته شدن بیشتر در ایران زمین نموده است. قلبش همچنان در تپش و قلمش همواره روان باد.