“تا احمدی نژاده، هر روز همین بساطه”. این شعاری بود که دیروز در فضای خیابان آزادی و دانشگاه شریف طنین انداز شد. این شعار نشانگر ادامه یافتن اعتراضی بود که روز قبل از دانشگاه تهران آغازشده و دولت کودتا را هدف گرفته بود. در دانشگاه شریف نیز، حضور کامران دانشجو، وزیر علوم دولت دوم احمدی نژاد خشم جامعه دانشگاهی کشور علیه دولت کودتا را به تصویر کشید.
در حالی که شورای عالی انقلاب فرهنگی همچنان امکان تعطیل شدن دانشگاه ها را تکذیب می کند، اما در عمل زنگ آغاز سال تحصیلی هنوز در دانشگاه ها به صدا درنیامده، روز هفتم مهر نیز وزیر دولت دهم که روز پیش از آن در دانشگاه تهران، در حضور چند ده بسیجی سخنرانی کرده و شاهد فریاد “دولت کودتا، استعفا، استعفا”ی هزاران نفر بود، نتوانست در دانشگاه صنعتی شریف، حضور یابد و باز بشنود که: تا احمدی نژاده، هر روز همین بساطه.
کامران دانشجو که گویی صدای دانشگاه تهران را نشنیده و درس نگرفته بود، عصر روز ششم مهرماه وعده داد که به مناسبت آغاز سال تحصیلی، سه شنبه در دانشگاه شریف حضور خواهد یافت. حضوری که به نوعی پر کردن جای احمدی نژاد هم تلقی می شود که بر اثر اخطار مشاوران امنیتی اش از کنار دانشگاه ها رد نمی شود.
اما دلیل اصلی حضور دانشجو در دانشگاه شریف، نه آغاز سال تحصیلی بلکه افتتاح کتابخانه تخصصی دفاع مقدس در دانشگاه صنعتی شریف بود؛کتابخانه ای که سردار باقرزاده، رئیس “ستاد حفظ ارزشهای دفاع مقدس” هم قرار بود در گشایش آن نقش داشته باشد. بر اساس گفته ها این مراسم باید 10 صبح سه شنبه آغاز می شد.
از سوی دیگر دانشجویانی که دوشنبه در دانشگاه تهران راهپیمایی کرده بودندهم قرار بود صبح سه شنبه در دانشگاه تهران جشن تولد میر حسین موسوی را برگزار کنند که دلیلی برای گردهمایی و تجمع هم بود، اما عصر دوشنبه میر حسین موسوی با صدور اطلاعیه ای از انان خواست این جشن را برگزار نکنند و از کسی بت نسازند.
از این رو اعتراض به دولت نهم در دانشگاه شریف متمرکز شد. حدود ساعت 8 صبح بود که دانشجویان شریف همچون دانشگاه تهران، مامورانی با لباس شخصی و وسایل الکترونیکی تجسسی را در سراسر دانشگاه دیدند که در کنار تیم هایی با لباس سپاهی، چکمه هایشان را برزمین دانشگاه می کوبیدند.
با این حال دانشگاهی که انجمن های دانشجویی آن تعطیل شده، از حدود ساعت 9:30 صبح شاهد از راه رسیدن دسته دسته دانشجویانی بود که در مقابل کتابخانه مرکزی دانشگاه گرد می آمدند تا کامران دانشجو ببیند که “دانشگاه زنده است”. آنها پلاکارد های دیگری نیز با خود داشتند که از جمله روی آنها نوشته بود: “شریف جای دانشجوی متقلب نیست”، “ما زنده به انیم که آرام نگیریم”، “دولت کودتا، استعفا، استعفا”، “تا آخرین نفس راهت را ادامه می دهیم ای شهید”، “این دولت فاشیسته یکجا باید بایسته” و…
عاقبت در حالیکه صداها آنقدر بالا گرفته بود که در خیابان آزادی هم به گوش می رسید، این شایعه پیچید که وزیر علوم و سردار باقرزاده برنامه خود را لغو کرده اند. اما این دلیل برای متفرق شدن دانشجویان کافی نبود؛آنها به راهپیمایی در محوطه دانشگاه پرداختند و صدایشان را به بیرون دانشگاه نیز رساندند؛به خیابان آزادی که در آنجا نیز مانند خیابان های دور و بر دانشگاه تهران، مردمانی بودند که شعار آنان را تکرار می کردند. در جریان راهپیمایی دانشجویان شریف که حتی چند ده بسیجی حاضر در جلسه روز دوشنبه دانشگاه تهران هم در آن غایب بودند، هزاران حامی جنبش سبز، دانشگاه را در اختیار گرفتند تا احمدی نژاد به وضوح بشنود که یک راه بیشتر پیش رو ندارد:استعفا، استعفا.
تعداددانشجویان حاضر در دانشگاه شریف چند برابر دانشجویان در دانشگاه تهران بود. دیگر شعار های آنها نیز از این جمله بودند: “رگ بر دیکتاتور”، “مرگ بر این خبرگان، ایران شده پادگان”، “کروبی بت شکن، بت بزرگ را بشکن “، “منتظری صانعی، روحانی واقعی”، “ وزیر زیر دیپلم استعفا استعفا”، “تقلب جنایت دولت بی کفایت”، “کروبی زنده باد موسوی پاینده باد”، “سپاه و اطلاعات عامل افتضاحات”و…
تعداد دانشجویان معترض در داخل دانشگاه به قدری زیاد بود که نیروهای حراست و انتظامات مستقر در آن حوالی نتوانستند آنان را پراکنده کنند؛آن هم در حالی که هر لحظه به شمار دانشجویان افزوده می شد. هر دسته ای هم که از راه می رسیدنمادهای سبز داشت و همچنین عکس های موسوی و کروبی را.
دانشجویان پس از دو ساعت و نیم راهپیمایی از دانشگاه خارج شدند؛جایی که گارد ویژه نیروی انتظامی برای متفرق کردن آنها وارد عمل شده بود. هم مردم عادی هم دانشجویان؛و در خیابانی که دیگر براثر حضور جمعیت، قفل شده بود.
دوباره هفت تیر
اما در حالی که خیابان آزادی در کنترل نیروهای امنیتی ـ نظامی قرار می گرفت، در گوشه دیگری از تهران ـ میدان هفت تیر ـ مردم صحنه دیگری را برای دولت کودتا تدارک می دیدند. یک گردهمایی خودجوش که پیش از آن خبرش در هیچ جا منتشر نشده بود اما باز هزاران نفر بودند که قرار رامی دانستند:با نمادهای سبز در میدان هفت تیر.
ماموران ویژه نیروی انتظامی و ماموران موتور تریل سوار سرکوب از ساعت 3 در میدان هفت تیر مستقر شدند. در تعدادی آن اندازه زیاد که به گفته مردم با هیچ روز دیگری از روزهای سه ماه گذشته قابل قیاس نبود. این حضور تعجب عابران را برانگیخته بود و از ماموران می پرسیدند: چه خبرست؟ یکی از ماموران در پاسخ گفت: “به ما هشدار رسیده که قرار است در اینجا تجمع برگزار شود”.
این خبر به سرعت گسترش یافت؛همان طور که بر تعداد حاضران سبز پوش افزوده می شد؛به این ترتیب حدود ساعت 5 عصردر میدان هفت تیر هم هزاران نفر حاضر بودند که فریاد می زدند:مرگ بر دیکتاتور.
اما ماموران تنها در هفت تیر نبودند، حضور آنان در چهار راه ولیعصر، بزرگراه مدرس، خیابان بهار، خیابان مفتح و خیابان کریم خان نیز بسیار پر رنگ بود. صدها دستگاه اتومیبل لندکروز ضد شورش هم که با فنس های فلزی زره پوشیده شده بودند، در محوطه مرکزی میدان و خیابان مفتح و مدرس مستقر بودند و عبور و مرور به سختی انجام می شد.
از ساعت 5 تعداد جمعیت به حدی رسید که ماموران هم به هم ریختند؛مردمی که در حین راهپیمایی های پراکنده شعارمی دادند: “موسوی، موسوی، تولدت مبارک” و یا: “احمدیِ عمرو عاص، 63 در صد کجاس؟”، “مرگ بر این دولت مردم فریب”، “مرگ بر این خبرگان… ایران شده پادگان !” و….
ماموران مدام با بلندگو هشدار می دادند و از مردم می خواستند میدان را ترک کنند اما معترضان که همچون عابران پیاده حرکت می کردند بدون توجه به هشدارماموران، شعار می دادند و دیگران را نیز به همصدایی تشویق می کردند. به این ترتیب بود که مغازه ها یکی یکی کرکره ها را پایین کشیدند. کسب تعطیل شد، اما مردم همچنان بودند. در اینجا بود که ماموران برای متفرق کردن مردم اقدام به شلیک تیر هوایی شلیک و گاز اشک آور کردند؛مامورانی که به وضوح دیگر تمایلی به استفاده از این وسایل ندارند. بعضی از آنها فریاد می کشیدند و به همکاران خود می گفتند:” نزنید، با مردم کاری نداشته باشید فقط از انها بخواهید میدان را ترک کنند” اما اقلیتی هم به هیچ صراطی مستقیم نبودند و تنها ضرب و جرح را می فهمیدند؛لباس شخصی ها و امنیتی ها.
چنین بود که دیروز پس از دانشگاه شریف، م هفت تیر هم برای چندمین بار سبز پوش و توسط مردم فتح شد.
کنترل و سرکوب
اتفاقات دیروز تهران در حالی روی داد که شایعات حکایت از برنامه مشترک سپاه، بسیج و وزارت اطلاعات برای کنترل اعتراضات دارد. جزئیات این برنامه فاش نشده است.
