فاطمه الوندی، مادر مهدی محمودیان که روز گذشته ساعاتی را در بازداشت به سر برد به “روز” گفت از او خواسته اند مصاحبه نکند.او همچنین گفت از سه روز پیش که مهدی محمودیان را از سلولش برده اند هیچ خبری از فرزندش ندارد و به شدت نگران وضعیت این روزنامه نگار است.
خانم الوندی، صبح روز گذشته توسط ماموران دادستانی در منزلش بازداشت شد او در این مورد می گوید: نمیدانم خبر بازداشت چگونه به سایت ها درز کرد چون خانواده من خبر نداده بودند اما به هر حال حدود ساعت 10 صبح بود که آمدند و مرا به شعبه سه بازپرسی امنیت دادگاه انقلاب بردند؛مشکل خاصی نبود فقط یک سری سئوال و جواب کردند. حرفشان این بود که من مصاحبه نکنم بعد هم حدود ساعت 5 بعد از ظهر آزادم کردند.
مادر مهدی محمودیان می افزاید: امیدوارم دیگر مشکلی پیش نیاید و حل شود که اگر حل نشود من گفتنی زیاد دارم و خواهم گفت.
او درباره آخری وضعیت فرزندش نیز با ابراز نگرانی می گوید: تلفن ها که همچنان قطع است و مهدی تماس تلفنی نمی تواند با ما بگیرد اما میدانیم که سه روز پیش او را از سلول اش برده اند؛ مشخص او را نیست کجا منتقل کرده اند و همین باعث نگرانی مان شده. حتی دیروز از آقایانی که مرا بردند پرسیدم و گفتم آیا می توانم از بچه ام خبری بگیرم و بدانم او را کجا برده اند؟ اما گفتند ما از مسائل زندان خبری نداریم.
فاطمه الوندی، مادر مهدی محمودیان روزنامه نگار و عضو جبهه مشارکت است که به اتهام اجتماع و تبانی علیه نظام به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده و در زندان رجایی شهر به سر می برد.
از مهدی محمودیان به عنوان افشاکننده کهریزک نام برده می شود؛ روزنامه نگاری که سال 87 از بازداشتگاه کهریزک نوشته و نسبت بدان هشدار داده بود. او در زندان نیز در نامه ای سرگشاده از رواج تجاوز جنسی به زندانیان در زندان رجایی شهر خبر داده و خطاب به آیت الله خامنه ای نوشته بود “در حکومت شما زندانها به شهر مردگان می ماند که باید به هر طریقی فقط از آن خارج شد”.
این روزنامه نگار در زندان دچار عفونت ریه شد و بیش از یک ماه در بیمارستان بستری و تحت عمل جراحی قرار گرفت. با این حال با مرخصی او نیز موافقت نشد و همان زمان مادرش در مصاحبه با “روز” اعلام کرد: بچه های بی گناه و سالم را گرفتند بردند وبیمار و مریض شان کردند الان هم دست از سرشان برنمیدارند چه میخواهند آخر؟ میخواهند اینها از بین بروند؟ چقدر میخواهند در زندان نگه شان دارند؟ سلامتی شان را که نمی توانند بازگردانند حداقل آزادی شان را بازگردانند و بگذارند برگردند به خانواده و زندگی شان.
خانم الوندی گفته بود: میخواهم به کسی که بچه مرا به این روز انداخته پیامی بدهم؛ به کسانی که با امثال بچه من رفتاری کردند که بچه های ما به این روز افتادند میخواهم بگویم هر لحظه ای که بچه ام را در این حال می بینم و یادم می افتد چه بر سر بچه ام آوردید برای خود و پدر و مادرت صلوات و لعن می فرستم که بچه سالم مرا ناقص کردی؛ اصلا نمیدانیم چه برسرش آمده که یکباره تبدیل به تکه گوشتی می شود و از سینه به پایین یخ میکند و از سینه به بالا به شدت عرق میکند و…
فشار بر خانواده ها، امری عادی در جمهوری اسلامی
اما تنها مادر مهدی محمودیان نیست که بازداشت و تحت فشار قرار می گیرد تا درباره فرزند زندانی خود مصاحبه و اطلاع رسانی نکند. این روند از سوی دستگاه قضایی و امنیتی به روندی عادی تبدیل شده تا جایی که پروین مخترع، مادر کوهیار گودرزی تنها به دلیل پی گیری وضعیت فرزندش و مصاحبه هایی که درباره پرونده پسرش انجام داده بازداشت و محکوم به 23 ماه زندان شده است.
کوهیار گودرزی، فعال حقوق بشر، دبیر کمیته گزارشگران حقوق بشر و دانشجوی محروم از تحصیل 23 آذر 88 بازداشت و به یک سال حبس تعزیری محکوم شده بود. او پس از پایان دوره محکومیت اش آزاد ولی مرداد امسال مجددا بازداشت شد؛ مادرش نیز همزمان با او بازداشت و به زندان کرمان منتقل شده است.
خانواده خانم مخترع پیش از این به “روز” گفته بودند که “به او اتهام توهین به رهبری و توهین به شهدا و مصاحبه با رسانه های بیگانه زدند و دادگاه بدوی او را به 23 ماه حبس محکوم کرده.او در جریان حکم قرار گرفته و به شدت بهت زده و شوکه شده اصلا انتظار نداشت که بعد ازاین همه ماه زندان، چنین حکمی به او بدهند آن هم تنها به این دلیل که به عنوان یک مادر، وضعیت پسرش را پی گیری کرده و درباره پرونده پسرش مصاحبه کرده است.”
همسر و خواهر نسرین ستوده نیز چند بار از سوی دادسرای اوین احضار و تحت بازجویی قرار گرفته اند. آنها نیز به شدت تحت فشار بوده اند تا از مصاحبه و اطلاع رسانی درباره این حقوقدان زندانی خودداری کنند. رضا خندان، همسر خانم ستوده یکبار نیز برای 48 ساعت بازداشت بوده و با قرار کفالت ازاد شده است.
نسرین ستوده، حقوقدان و وکیل دادگستری از 13 شهریور ماه در بازداشت به سر می برد و به 6 سال حبس تعزیری و 10 سال محرومیت از وکالت محکوم شده است.
در جریان اعتصاب غذای 16 زندانی سیاسی در زندان اوین نیز، طاهره کوهستانی، مادر علی پرویز که فرزندش یکی از اعتصاب کنندگان بود به دلیل پی گیری وضعیت فرزندش بازداشت و به اخلال در نظم عمومی متهم شده بود.
پیش از او ماموران با مراجعه به منزل مادر حسن نورانی نژاد، قصد بازداشت او را داشتند که به علت عدم حضور او در منزل از همسر و پسر دیگرش تعهد گرفته بودند. به گفته خانواده نورانی نژاد 6 نفر که یکی از آنها از کلانتری شعبه سنایی و 5 نفر دیگر لباس شخصی و از وزارت اطلاعات بوده اند وارد حیاط خانه آنها شده و از پدر و برادر حسین نورانی نژاد تعهد کتبی گرفته بودند مبنی بر اینکه مادر او حق رفتن به دادستانی و حق مصاحبه ندارد.
فشار بر خانواده های زندانیان سیاسی تا بدانجا افزایش یافت که اردیبهشت سال گذشته تعدادی از زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین، با انتشار نامه ای خطاب به مراجع تقلید ضمن اشاره به تماس های مکرر و غیر متعارف با خانواده های برخی از زندانیان سیاسی با ذکر نمونه هایی توضیح دادند: “در یکی از موارد ظرف ۲۰ روز بازجو با همسر یکی از متهمین، ۶ مرتبه تماس گرفته و ضمن پیشنهاد طلاق به همسر محترم آن متهم از وی خواسته برای پیگیری پروندۀ همسرش بطور منظم با وی تماس بگیرد. در موردی دیگر زمانی که یکی از متهمان که از داشتن پدر محروم است و در زندان انفرادی به سر می برده است، بازجو ظرف یک هفته، بیش از ۱۰ مرتبه با مادر وی تماس گرفته بوده است. این مزاحمت به حدی بوده که با آنکه مادر نگران فرزندش بوده است مجبور به جواب ندادن به تماسهای آن بازجو شده است. مورد دیگر در راستای به اصطلاح اعتراف گیری از یکی از متهمین که در اختیار سپاه پاسداران بوده آنست که تمام پرسنل یک شرکت از یک تا ده روز بازداشت بوده اند تا به دروغ به ارتباط غیر اخلاقی با وی اعتراف کنند تا آزاد شوند. این در حالی که در عین حال با در اختیار گرفتن آلبوم های خانوادگی متهم و نشان دادن عکسهای خصوصی همسرش، همسر وی را به اتهامات اخلاقی متهم کرده اند و با تهدید به افشای آنها و اعترافات کذب همکارانش، مجبور به اعتراف و بیان نوشته های دیکته شدۀ بازجو در دادگاه های به اصطلاح علنی نموده اند”.
