هادی مرزبان ،کارگردان نمایش “شب روی سنگفرش خیس” درنشست خبری اجرا به سوالات اهالی مطبوعات و خبرنگار روز پاسخ گفته است.
با خطوط قرمز آشنایی داریم
شما در سال ۱۳۷۷ یک بار این نمایش را به صحنه سالن اصلی تئاتر شهر آوردید و امروز دوباره دست به بازتولید همان اثر با تغییراتی اندک زده اید.ضرورت اجرای این متن را در این برهه زمانی چه می دانید؟
فعالیت تئاتریم به خاطر این است که از طریق تئاتر نقش آئینه جامعه را داشته باشم. در تمام عمر هنری ام به دو موضوع فقر و بی عدالتی توجه داشته ام و این موضوع علت اصلی کار بر روی این نمایش بود.در سال ۱۳۷۷ این اثر را به دلایل کافی که مختص به آن برهه از زمان بود اجرا کردم و امسال هم به خاطر جنبه فقری که این اثر دارد آن را اجرا می کنم.قشر جوان به خصوص دانشجویان که علاقمند به اجرای مجدد این اثر بودند و افرادی که در سال ۱۳۷۷ موفق به تماشای اثر نشدند و یا کسانی که تمایل دارند تفاوت دو اجرا را به تماشا بنشینند از دیگر علل توجه و تمرکز روی نمایش “شب روی سنگ فرش خیس” نوشته اکبر رادی بودند.
در مدت فعالیت تئاتری اتان بیشترین نمایشنامه های رادی را به صحنه برده اید.دلیلش چیست؟
با رادی ربع قرن همکاری داشته ام و در این مدت چیزهای زیادی از او یاد گرفته ام. رادی نه عنوان نویسنده، بلکه به عنوان یک انسان، زیستن را به من آموزش داد.
آیا هرگز در مرحله تمرین و اجرای نمایشنامه های رادی به طولانی بودن و یا کشدار شدن متن در اجرا توجه کرده اید و یا ذهنیتی برای حذف بخش هایی از نوشته های ایشان را برای حفظ ریتم و …داشته اید؟
نه.ساختمان درام آثار رادی به گونه ای است که نمی توان بخشی از آن را به دلیل طولانی بودن اثر و … حذف کرد، چرا که بدین طرق به ساختمان اثر خلل وارد می شود. زنده یاد رادی برای پیش بردن وقایع داستان به صورت پلکانی عمل می کرد، یعنی در بخشی از متن اثر می بینیم که صحبت از برپایی یک مراسم می شود و در بخش های بعدی اتفاقات و برپایی مراسم را شاهد هستیم.پس از سال ها کار بر روی آثار مختلف، در حال حاضر به این نکته که چه بخش هایی می توان تغییراتی ایجاد کرد، پی برده ام، گر چه با تغییر در بخشی از اثر نمی توان گفت که صدمه ای به اثر وارد نشده ولی این خلل به اندازه ای نیست که تماشاگر را متوجه کند…یکی از دلایل آن هم شخصیت پردازی های منسجم درام های رادی است…
شخصیت پردازی های رادی در نمایش نامه هایش هم منحصر به فرد است…
شخصیت در داستان های رادی کاملا بد نیست؛ چرا که فردی که دزد است ممکن است یک هنرمند نیز باشد.
و نظرتان درباره درام نویسان معاصر ایرانی چیست؟
ما در ایران درام نویسان خوبی داریم. از نسل گذشته محمد رحمانیان، اکبر رادی و بهرام بیضایی جزو سردمداران متون نمایشی در ایران هستند و از نسل جدید محمد چرم شیر و ایوب آقاخانی آثار خوبی را به نگارش درآورده اند که امید دارم مسئولان و مدیران فرهنگی هنری، به آن ها فرصت دهند و کاری کنند که درام نویسی جایگاه خود را در این کشور پیدا کند. تامین شدن زندگی درام نویسان یکی از مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد
وضعیت اجرا ،تبلیغات و اطلاع رسانی آن به چه گونه است؟
در آغاز ورودم به این مکان فرهنگی با مجید سرسنگی – مدیرعامل خانه هنرمندان ایران - جلسه ای داشتیم.تبلیغات که شامل بیل برد و تیزرهای تلویزیونی است را در سطح شهر انجام خواهند داد که من در حال حاضر از مکان های نصب آن دقیقا اطلاع ندارم، ولی طبق شنیده ها می دانم که این بیل بردها در برخی مناطق تهران کار تبلیغاتی نمایش را بر عهده دارند و به عموم مردم از اجرای این نمایش در تماشاخانه ایرانشهر اطلاع رسانی می کنند.از آن جایی که حضور تماشاگر در اجراها باعث تشویق و روی آوردن دیگر مخاطبان می شوند خوشبختانه نمایش با استقبال خوبی تاکنون روبه رو شده و من در حال حاضر از اجرای این اثر در تماشاخانه ایرانشهر راضی هستم.
پیش از کار روی نمایش “شب روی سنگ فرش خیس”، قصد داشتید نمایش “تانگوی تخم مرغ داغ” را به صحنه ببرید.ماجرای آن اثر به کجا کشیده شد؟
با رد شدن این نمایش در شورای نظارت اجرای آن منتفی شده اما امکان دارد که در آینده “پلکان” را که اثری دیگر از زنده یاد رادی است و در حجم کوتاه و کمی به نگارش درآمده کارگردانی کنم.
و در آخر اینکه اوضاع تئاتر را در این روزها چگونه ارزیابی می کنید؟
امیدوارم تئاتر ما به جایی رسیده باشد که سیاست گذاران کلان هنری مملکت ما را باور کنند این که ما با خطوط قرمز آشنایی کامل داریم و همین اندازه که به کار نمایش می پردازیم لبیک گفته و دست یاری خود را داده ایم. همچنین امید دارم این مسوولان با تلاششان معضلات تئاتر را از میان بردارند و به مسائل مادی هنرمندان دقت بیشتری داشته باشند.