دردسر اعتراض های اینترنتی

نویسنده

» نگاه کرونیکل به محدودیت های رسانه ای در ایران

آنا جانسون

مقامات ایران مانع از فعالیت گزارشگران بین المللی در گزارش از خیابان های شهر شدند و به آنها دستور دادند از دفاترشان خارج نشوند. بنابراین، این نوشته بر اساس گفته های شاهدان در داخل ایران و اظهارات رسمی است که در رسانه های این کشور منتشر شده است.

معترضان ایرانی همراه تلفن های همراهشان درحالیکه به زحمت تلاش می کردند از کتک خوردن و بازداشت فرار کنند، به ثبت وقایع پرداختند.

تصاویر لرزان و مات برای دوستان ایمیل می شود. با قرار گرفتن این تصاویر در وبلاگ ها، یوتیوب و سایر سایت های اجتماعی دیگر، مردم دنیا شاهد تنشی بودند که پس از انتخابات بحث انگیز 22 خرداد در ایران به وجود آمد.

اما دریچه اینترنت نیز در ایران، همزمان با سرکوب اطلاعاتی مقامات به نحو فزاینده ای تنگ تر شده است؛ مقاماتی که بر سر راه حضور رسانه های خارجی در خیابان ها محدودیت ایجاد کردند و بسیاری از وب سایت هائی را که با میر حسین موسوی رهبر مخالفان و ادعای او مبنی بر سرقت انتخاباتی همراه بودند، تعطیل کردند.

در کشوری که از سوی گزارشگران بدون مرز، “بزرگترین زندان رسانه ها” نام گرفته، بازی سیاسی موش و گربه در خیابان ها به راه افتاده است.

معترضان توانستند در روز دوشنبه تعدادی کلیپ ویدیوئی را که به نظر مربوط به چند روز قبل بودند به همراه تعدادی کلیپ دیگر از تظاهرات روز یکشنبه در خارج مسجدی در شمال تهران بر روی وب سایت ها قرار دهند.  سایر تصاویر، نظیر آنچه عمدتاً در وب سایت یوتیوب به نمایش در آمد، به عکس های قدیمی تر از خشونت های تهران مربوط می شد.

این نشانه آشکاری است از اینکه مسؤولان ایران تلاش سختی برای مهار معترضان از قرار دادن پیام ها و تصاویر خود در اینترنت به خرج می دهند.

بسیاری از ایرانی ها که پیام های خود را در سایت تویتر و تصاویر و ویدئوهای خود را در یوتیوب قرار دادند، مایل نبودند هویت شان مشخص شود. یکی از معترضان در ایمیل خود به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت از فرستادن ایمیل یا گفتگوی بیشتر می ترسد و در “شرایط خطرناکی” قرار گرفته است. 

وبلاگ نویس ها علیرغم خطرات و سرکوب ها، سعی می کنند یک قدم جلوتر قرار بگیرند. دولت تهیه و ارسال گزارش از بحران کشور را منع کرده و سیستم پیام کوتاه تلفن همراه و وب سایت ها در اینترنت  را از کار انداخته است و از مجازات زندان و حتی مرگ سخن می گوید.

مجتبی سمیعی نژاد وبلاگ نویس ایرانی به آسوشیتدپرس گفت: “حالا که سیستم پیام کوتاه نداریم و سرعت اینترنت پائین است ولی البته هنوز کار می کند، از خطوط تلفن معمولی و ایمیل استفاده می کنیم.”

سمیعی نژاد فعال حقوق بشر 28 ساله، یکی از معدود وبلاگ نویسان شناخته شده است که حاضر به گفتگوست.

 دولت از زمان برگزاری انتخابات به فشار بر ارتباطات اینترنتی، تعطیلی ده ها وب سایت و کاستن از سرعت اینترنت رو آورده است و  دسترسی به بسیاری از وب سایت ها از جمله جی میل و یاهو عملاً غیر ممکن شده است.

ایرانی ها بدون استفاده از نرم افزارهای ضد فیلتتر و وب سایت های حامل، قادر به استفاده از یوتیوب، فیس بوک، تویتر و بسیاری از وب سایت های فارسی زبان داخل و خارج کشور نیستند. حکومت در حال ایجاد مشکل برای تلویزیون های ماهواره ای است. دسترسی به این تلویزیون ها در ایران غیرقانونی است اما معمولاً تحمل می شدند. برخی از کانال های ماهواره ای شامل بی بی سی انگلستان، صدای آمریکا و کانال های فارسی زبان از لوس آنجلس هستند.

تماس با تلفن همراه اغلب دچار اشکال است و سیستم پیام کوتاه از پیش از شروع اعتراضات تعطیل شده بود.

در این میان، سپاه پاسداران انقلاب عهد کرده ایرانی هائی را که به قرار دادن تصاویر و پیام در وبلاگ ها و وب سایت های اجتماعی اقدام کنند، به شدت سرکوب خواهد کرد.

به گفته گزارشگران بدون مرز، چندین وبلاگ نویس و ده ها خبرنگار از زمان برگزاری انتخابات بازداشت شده اند و هنوز در زندان به سر می برند. از زمانیکه آیت الله خامنه ای رهبر عالی ایران، پیش تر در ماه جاری کلیه اتهامات مربوط به تقلب انتخاباتی را رد کرد و به موسوی و همراهانش هشدار داد در صورت ادامه اعتراضات، “خونریزی، خشونت و اغتشاش” بر گردن آنهاست، بر شدت سرکوب افزوده شده است.

منبع: کرونیکل- 30 ژوئن

http://www.chron.com/disp/story.mpl/ap/world/6504101.html