والریو ماکاری
منزوی شدن یک کشور را از میزان دسترسی اش به اینترنت می توان سنجید اما نمی شود گفت که این کشور اینترنت را بطور کامل قطع کرده است. اتفاقا ایران قرار است اینترنت حلال را راه اندازی کند که تحت کنترل دولت است و اینترنت ملی نامگذاری شده و از طریق آن فقط می شود به سایت های مورد تایید جمهوری اسلامی دسترسی پیدا کرد. اینترنت ملی که طرح آن توسط وزارت ارتباطات اعلام شد، قرار است در همین روزها آغاز بکار کند.
در ابتدا اینترنت حلال برای استفاده در وزارت خانه ها، سازمان های دولتی و مراکز تحقیقات اتمی حساس کاربرد داشت. آمریکا اواسط ماه سپتامبر به این طرح اعتراض کرده بود. این طرحی است که نه تنها آمریکا بلکه اسرائیل را هم نگران کرده است: منزوی کردن ایران از سایر نقاط جهان این امکان را به دولت ایران می دهد که اخباری را که مد نظر خودش است از راهی که دولت تصمیم می گیرد، منتشر کند. در مرحله بعدی اینترنت ملی در اختیار مردم قرار می گیرد و اینترنت پر سرعت جایگزین اینترنت آزاد، که با مودم های قدیمی تلفنی به اینترنت وصل می شود، خواهد شد. در حال حاضر استفاده از آن اجباری نیست اما سازمان های حقوق بشری و طرفداران آزادی بیان اطمینان داده اند که با قطع شدن اینترنت همه مجبور به استفاده از اینترنت حلال می‌شوند. به زعم برخی از کار‌شناسان بین المللی، این روند از هم اکنون آغاز شده است: فضای سانسور از روز ۲۰ سپتامبر که مقامات ایرانی دسترسی به گوگل و جی میل را قطع کردند، گسترش پیدا کرد. حتی کسانی که از وی پی ان استفاده می‌کنند هم به سختی به جی میل دسترسی دارند. یک مشاور مسائل اینترنتی می‌گوید: “به دلیل ادامه درخواست‌های مردم، دسترسی به گوگل و جی میل در سطح کشور فیل‌تر شد.” قبلا نیز در ماه فوریه و در آستانه انتخابات مجلس، دسترسی به گوگل و جی میل مسدود شده بود. در نیمه سال ۲۰۰۹، یوتیوب بار‌ها مسدود شد زیرا مردم می‌توانستند تصاویر اعتراضات به انتخاب مخدوش ایران و سرکوب تظاهرکنندگان را منتشر کنند. همین اتفاق برای شبکه‌های اجتماعی فیس بوک و توئی‌تر هم افتاد. حتی فروشگاه آی تیونز اپل فیل‌تر شد. ایده یک اینترنت ملی در هفته‌های اخیر مطرح نشده است. این طرح از سال ۲۰۰۵ عنوان شد، اما در سال‌های اخیر با حمله اینترنتی ویروس استاکس نت، که در سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ بیش از ۶۰ هزار کامپیوتر مراکز اتمی ایران را آلوده کرده بود، نیاز به چنین طرحی بیشتر احساس شد. اینکه آمریکا این ویروس را فرستاده است یا اسرائیل هنوز مشخص نیست. در دوران اوباما برای دستیابی کشورهای تحت دیکتاتوری به اینترنت، تلاش های زیادی شد زیرا دسترسی آزاد به اینترنت یکی از راه ها برای رسیدن به دموکراسی و انتشار افکار مخالفان است.
فعالیت های آمریکا به زعم این کشور ها، روند غربی شدن کشور را دامن می زند. حتی در مصر در جریان انقلابی که منجر به سقوط مبارک شد، حکومت تلاش می کرد دسترسی به اینترنت را قطع کند زیرا اینترنت تنها منبع رد و بدل کردن اطلاعات بود. بعد از حمله ویروس استاکس نت، ایران احساس کرد امنیت داخلی اش به خطر افتاده است. به همین دلیل پروژه اینترنت حلال با کمک شرکت هواوی چین، آغاز شد. این شرکت به ایران امکان می دهد تا از تکنولوژی ابتدایی ارتباطات و نظارت بر ترافیک آنلاین استفاده کنند. این اقدام، ایران را به سمت یک نقطه بدون بازگشت با غرب می برد که باعث تشدید تنش نظامی بین اسرائیل از یک سو و آمریکا از سوی دیگر شده است. دیوید بائر، معاون وزارت امور خارجه آمریکا در مورد حقوق بشر، می گوید: “ما نه تنها از لحاظ حقوق بشر نگران هستیم بلکه این موضوع یکپارچگی اینترنت نیز بسیار نگران کننده است. زمانی که یک کشور از فقط از یک منبع اینترنتی استفاده می کند،نه فقط شهروندان آن کشور از آن عذاب می کشند، بلکه همه دنیا دچار مشکل می شود.” این ترس وجود دارد که این طرح فراگیر شود و ایران الگویی برای کشورهای دیگر مثل روسیه، کره شمالی، چین، بولیوی و ونزوئلا شود.
منبع: لارپوبلیکا، اول اکتبر
