یادی از محمد ورشوچی…
مرگ در روزهای سخت تنهایی
نخستین صفحه ی یاد یاران را با نام محمد ورشوچی ورق می زنیم . هنرمندی که سال های طولانی بی یاد و نشانی از یاران و همراهان در خلوت و تنهایی، سکوت پرمعنایی را با خود همنشین کرد و سرآخر نیز حاصل آن همه تنهایی و گوشه نشینی و انزوا بغضی شد که دربهار نو ترکید تا باز هم زیر لب شعر شاعر را زمزمه کنیم … که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم.
نهمین روز از نوروز بود که خبر درگذشت ورشوچی توسط جعفر رازپوش کارگردان تئاتر و یکی از اقوام وی دراختیار رسانه ها قرار گرفت. رازپوش درباره اصل حادثه این چنین می گوید:بعد از ظهر دیروز مرحوم “محمد ورشوچی” به علت شکستگی پا به بیمارستان پارس انتقال داده شد. قرار بود روی پای ایشان عملی صورت گیرد که مطلع شدیم وی ساعت 4 صبح امروز به دلیل کهولت سن در بیمارستان پارس فوت کرده‌است. پیکر ورشوچی صبح روز 10 فروردین ماه توسط جمعی از همکاران دوستداران و خانواده او از بیمارستان “پارس” به منزلش بدرقه و سپس در قطعه هنرمندان آرام گرفت. در مراسم خاکسپاری این هنرمند؛ داوود رشیدی، داریوش اسدزاده، مهدی میامی، ناصر گیتی‌جاه و … حضور داشتند.
نگاهی به کارنامه هنری او
محمدعلی ورشوچی متولد چهارمین سال 1300 هجری شمسی درتهران بود.وی به عنوان یکی از هنرپیشه گان قدیمی سینما، تلویزیون و تئاتر ایرانی بود که آغاز فعالیت هنری اش را از تئاتر مدرسه جشن گرفت. فعالیت حرفه‌ای وی از تئاتر مینا آغاز شد. او با همکاری دوستش نعمت‌الله گرجی یک گروه تئاتر تاسیس نمود و با این گروه به شهرهای مختلف سفر کرد و به اجرای نمایش پرداخت. بعدها به دعوت احمد رحیمی به تئاتر جامعه باربد رفت و بیست سال در آنجا فعالیت نمود. وی بعدها به سینما و تلویزیون نیز راه یافت. بازی نقش آسپیران غیاث آبادی در دائی‌جان ناپلئون (مجموعه تلویزیونی) یکی از بیاد ماندنی‌ترین نقش‌های وی است.آخرین کار ورشوچی احتمالا تئاتر چنگال در چنگال بود. ورشوچی از سال ۸۲ عملاً از صحنه دور بوده‌است. او امروزه به عنوان نماینده پیشکسوت‌های تئاتر و تلویزیون شناخته می‌شود. ورشوچی درآثاری همچون تهران روزگار نو ، تحفه هند، من زمین را دوست دارم، ای ایران و … به ایفای نقش پرداخته است.