بیش از یک سال از فاجعه آتش‌سوزی مدرسه دخترانه روستای شین‌آباد می‌گذرد اما هنوز درمان دانش‌آموزان آسیب دیده کامل نشده است.آن هم در حالیکه به گفته یکی از اعضای تیم پزشکان معالج این بچه ها هر روز که بگذرد امکان بهبود آنان کمتر می شود.
حالا چند روزی است تعدادی از این بچه‌ها و خانواده‌هایشان برای پیگیری وضعیت درمانشان از پیرانشهر به تهران آمده‌‌اند. روزنامه شرق به نقل از خانواده‌های این دانش‌آموزان نوشته است: “عدم واریز پول از سوی وزارت آموزش‌وپرورش و وزارت بهداشت به حساب بیمارستان محب و تیم پزشکی این دانش‌آموزان باعث توقف درمان دانش‌آموزان شین‌آبادی و سرگردانی آنها در تهران شده است.” یکی از اعضای تیم پزشکان معالج دختران شین‌آبادی به “روز ” می‌گوید: “هر روزی که روند درمان این کودکان به تعویق بیفتد کار جراحان سخت‌تر می‌شود و درصد موفقیت پایین می‌آید.” درمان دانش آموزان شین آبادی در حالی به تاخیر افتاده که به گزارش ایسنا، وزارت آموزش و پرورش اواخر آذرماه روند درمانی دانش‌آموزان را مثبت ارزیابی و ادعا کرده بود که همه امور مربوط به درمان تمامی دانش‌آموزانی که نیاز به مراجعه به پزشک داشته‌اند (تامین وسیله ایاب و ذهاب مناسب از قبیل بلیط رفت و برگشت با هواپیما، اتوبوس، خودرو و اسکان دانش آموزان و همراهان آنان) صورت گرفته و در وقت‌های تعیین شده از سوی پزشکان، برای معاینه اعزام می‌شوند.
این در حالی است که دکتر محمدرضا محقق معاون اجرایی معاونت درمان وزارت بهداشت پیش‌تر گفته بود هزینه درمان این کودکان ۵ تا ۶ میلیارد تومان است و تاکنون هیچ بودجه‌ای برای درمان به وزارت بهداشت تعلق نگرفته است.
حالا اما عملی نشدن وعده‌ها کار را به جایی رسانده که روز سه شنبه، ۳ دی‌ماه تعدادی از این دانش‌آموزان به همراه خانواده‌هایشان در برابر نهاد ریاست جمهوری تحصن کرده و خواستار رسیدگی به وضعیتشان شده اند.
روحیه بچه‌ها خوب نیست
“اول قرار بود بچه‌ها در بیمارستان ساسان مورد معالجه قرار بگیرند، اما وزارت بهداشت بیمارستان محب را به ما پیشنهاد داد که بیمارستان خوبی است و کادر درمانی خوبی دارد و ما از این بیمارستان رضایت داریم.” این را پدر سیما شادکام، دانش‌آموز آسیب‌دیده پیرانشهری می‌گوید و با اشاره به اینکه تاکنون سه تا چهار بیمارستان برای درمان کودکان تغییر کرده است، می‌گوید: “به تازگی به ما می‌گویند به بیمارستان فاطمه‌الزهرا بروید که بیمارستان خوبی نیست و با مشورتی که با پزشکان انجام دادیم به ما تاکید کردند که به این بیمارستان نرویم.”
یکی از پزشکان عضو تیم معالج کودکان آسیب دیده شین‌آبادی هم در همین خصوص به “روز” توضیح می‌دهد: “مطمئنا بیمارستان محب گزینه بهتری برای جراحی بچه‌ها است و ما هم امیدواریم شرایط به گونه‌ای فراهم شود که بچه‌ها در این بیمارستان جراحی بشوند.”
او در ادامه تاکید می‌کند که جراحی باید هرچه سریع‌تر انجام شود: “هر چه از این قبیل سوختگی‌ها بیشتر بگذرد جراحی پلاستیک و بازسازی پوست سخت‌تر می‌شود. همانطور که می‌دانید سوختگی‌های شدیدی در نواحی دست و صورت بچه‌ها وجود دارد. در حال حاضر هم جراحی‌هایی روی این کودکان انجام شده اما درمان کامل نشده و در حال حاضر به دلیل تامین نشدن منابع مالی معلق مانده است. پروسه بهبود و درمان این کودکان باید به صورت مداوم و پیوسته صورت بگیرد تا به نتیجه بهتری برسیم.”
این پزشک متخصص ادامه می‌دهد: “بچه‌ها ابتدا خیلی امیدوار بودند اما الان از لحاظ روحی در شرایط بدی به سر می‌برند. امیدوارم مسئولان توجه ویژه به مشکلات این کودکان داشته باشند. مساله آتش‌سوزی شین‌آباد هنوز تمام نشده و فاجعه ادامه دارد. در واقع تا بچه‌ها درمان نشوند فاجعه ادامه‌دارد.”
بچه ها در انتظار درمان
تا سال پیش کمتر کسی روستای شین‌آباد پیرانشهر را می‌شناخت تا یک روز پاییزی که مدرسه دخترانه کوچکی در این روستا طعمه آتش شد و چندین دختربچه در آتش سوختند و نام شین‌آباد در کشور پیچید. بخاری نفتی آتش گرفته بود و تلاش سرایدار مدرسه هم برای خاموش کردن شعله راه به جایی نبرده بود. از ۳۷ نفر دانش آموز حاضر در کلاس، ۲۸ نفر دچار سوختگی شدند. دو نفرشان با نام‌های سارینا رسول‌زاده و سیران یگانه جان باختند و ۱۲ دختربچه دیگر به ویژه در نواحی صورت و سر و گردن و دست‌ها دچار سوختگی شدید و بعضا دچار نقص عضو شدند. از میان آنها تنها ۱۴ دانش‌آموز وضعیت بهتری دارند و کمتر دچار سوختگی شده‌اند.
مشکلات دانش‌آموزان آسیب‌دیده از همان ابتدا برای درمان، جراحی، هزینه رفت و آمدشان به تهران و دیگر شهرهای بزرگ آغاز شد و مسئولان به بسیاری از وعده‌های داده شده وفا نکردند.
خبرنگار شرق چندی پیش و در آستانه شروع سال تحصیلی به روستای شین‌آباد سفر کرد و از اوضاع نامناسب روحی، جسمی و مالی کودکان آسیب‌دیده و خانواده‌هایشان خبر آورد. او در گزارشی که روز ۲۴ شهریور ماه منتشر شد، نوشت: “آنچه بیش از همه مادران دختران شین آبادی را نگران کرده است، وضعیت جسمانی کودکان، اوضاع روحی آنها و مشکلات معیشتی خانه است… مادر اسرین معروفی… بریده بریده می گوید: حال اسرین زیاد خوب نیست. دختر ظاهر داری می کند. شب ها از کنار من تکان نمی خورد و هر چند ساعت یک بار بدنش به خارش می افتد و مالشش می دهم، کابوس زیاد می بیند. قبلابیشتر بود و الان کمی بهتر شده. چندماه پیش خواب می دید و داد می زد که خانه پدر بزرگ آتش گرفته است و تا صبح بی قراری می کرد.”
عذاب و دردسر کودکان سانحه دیده و خانواده‌هایشان هنوز هم ادامه دارد. پدر نادیه صالح، یکی از کودکان آسیب دیده می‌گوید: “یک هفته است در تهران هستم و پس از مراجعات متعدد به بیمارستان، هنوز نتوانسته‌ام فرزندم را برای درمان بستری کنم.”
او ادامه می‌دهد: “مسئولان بیمارستان اظهار می‌کنند تا زمانی که پول به حساب بیمارستان واریز نشود، درمان را آغاز نمی‌کنند.”
پدر سیما مرادی، دیگر دانش‌آموزان شین‌آبادی نیز با ابراز نگرانی از وضعیت پیش آمده عنوان می‌کند که از جمعه بعدازظهر به تهران آمده اما پس از گذشت پنج روز، هنوز نتوانسته نسبت به بستری کردن فرزندش اقدام کند، چرا که بیمارستان حاضر به پذیرش دانش‌آموزان شین‌آبادی نیست.
آن گونه که پزشک معالح کودکان شین‌آبادی می‌گوید فاجعه شین‌آباد هنوز تمام نشده است اما آیا مسوولان دولتی هم چنین عقیده‌ای دارند و یا این فاجعه را به فراموشی سپرده‌اند؟