سریال تلویزیونی میوه ممنوعه به کارگردانی حسن فتحی هم اکنون در حال پخش از شبکه دوم سیما است. این مجموعه که به مناسبت نمایش در ماه رمضان تهیه شده، تا این لحظه بازخورد مناسبی در میان تماشاگران داشته است. علت عمده این بذل توجه در کنار کارگردانی مسلط حسن فتحی، بازی درخشان علی نصیریان است که تجربه موفق سال ها حضور در صحنه تئاتر، سینما و تلویزیون را دارد. همکارمان مهدی شکیبایی نگاهی به این مجموعه و عوامل موفقیت آن انداخته است….
خوش پرداخت
میوه ممنوعه
کارگردان: حسن فتحی. نویسنده : علیرضا کاظمی پور، علیرضا نادری. تهیه کننده : اسماعیل عفیفه. طراح صحنه ولباس : پیام فروتن. دستیاراول کارگردان: محمد رضا رستمی. دستیاردوم کارگردان : درنا مدنی. منشی صحنه : شهره فهیمی. طراح گریم: مهین نویدی. دستیارگریم : زهره صمدی.، تدوین : بابک رضا خانی. مدیرفیلمبرداری : حسین احمدی، محمد زهی. موسیقی : احسان خواجه امیری، میثم مروستی. مدیرتدارکات : مرتضی کریمی. صدابردار: خسروکیوانمهر. دستیارصحنه: نازنین خزاعی، احسان بشیری. حمل ونقل: سید محمد صالحی. خواننده : احسان خواجه امیری.
بازیگران : علی نصیریان، هانیه توسلی، گوهر خیراندیش، امیرجعفری، عمارتفتی، کاظم بلوچی، هرمزهدایت، طنازطباطبایی، نیما رئیسی، شبنم فرشاد جو، زهره صمدی، علیرضا بهرامی، آیدا یزدانی، عباس نجیب، مریم فروند.
خلاصه داستان: حاج فتوحی معتمد بازار و محل به خاطر شراکت با دختری بنام هستی دل به اومی بندد، پس از این اتفاق خانواده فتوحی دچار گرفتاری های بیشماری می شود.
فرآیند اقتباس همواره پروسه پیچیده و روندی دشواراست، ولی خوشبختانه بهترین آثار چند ساله اخیر سینما و تلویزیون ماحصل فرایند اقتباس بوده. متون ایرانی و ادبیات ایرانی دستمایه گران بهایی برای این گونه ادبی به شمارمی رود که متاسفانه کمتر کارگردانی در ایران به سراغ چنین شیوه ایی برای ساخت آثار خود رفته است. حسن فتحی یکی ازکارگردان های خوش ذوق و خلاق تلویزیون است که علاوه بر کارگردانی، نویسندگی اکثر آثارش را نیز خود به عهده دارد. فتحی کارحرفه ای و جدی خود را با ساخت سریال “پهلوانان نمی میرند” آغاز کرد و در سال های بعد ازآن مجموعه های پر بیننده ای را به تصویر کشید که “شب دهم” و ”مدارصفر درجه” از آن جمله اند.
این بارفتحی فیلمنامه ای را دستمایه کارخود قرار داده است که خود مسئول نگارش آن نبوده است و علاوه بر آن با فیلمنامه ای رو در روست که ازچند اثر بی نظیر در قصه پردازی هایش وام گرفته است که داستان شیخ صنعان یکی از آنهاست. فیلمنامه از ساختمانی منسجم و صحنه پردازیهای فوق العاده ای برخوردار است. درواقع نویسنده همزمان چندین داستان را در کنار هم به مخاطب عرضه می کند و مخاطب در کنار پیگیری داستان اصلی با داستان های کوتاه و موثر دیگری هم مواجه می شود که ارتباط منطقی و درستی با رویداد اصلی داستان دارند.
شراکت حاج فتوحی “علی نصیریان” با هستی “هانیه توسلی” بر سر کارخانه ورشکسته پدرهستی ”هرمزهدایت” بهانه ای می شود تا تعادل جهان شخصیت ها دچارتزلزل و دگرگونی شود. درواقع این اتفاق و مهم تر از آن دل بستن حاج فتوحی به هستی عنصر اصلی برهم زننده نظم در جهان داستان می شود و نویسنده در خلال این بی نظمی نقبی هم به مشکلات ریشه دار اجتماعی می زند و به نکاتی اشاره می کند که جامعه در حال حاضر با آنها دست به گریبان است. شکاف بین نسلها، رانت خواری، بیکاری، عدم امنیت شغلی، اضطراب جمعی و… ازنکاتی است که نویسنده به طورضمنی به آنها پرداخته است.
دیالوگ یکی ازاصلی ترین عناصر یک درام بشمارمی آید و اگربه درستی از آن استفاده شود کمک شایانی به شناخت شخصیت ها، انگیزه ها و علائق آنها می کند و جهان داستان را به درستی خلق می کند. دیالوگ ها دراین فیلمنامه با ذکاوت و هوشمندی ستودنی به نگارش درآمده است. دیالوگ ها متناسب با پیشینه فرهنگی – شغلی هرشخصیت نوشته شده است و مخاطب در برخورد با شخصیت ها بدون هیچ خللی ویژگی های گفتاری آنها را می پذیرد و باورمی کند. فتحی درمقام کارگردان درمواجهه با چنین فیلمنامه ای دکوپاژی مناسب و روان را طراحی کرده است. قاب بندی های ترکیبی، پلان سکانس های پیچیده و ترکیب بندی مناسب با رویدادها ازجمله نقاط قوت دکوپاژ او به شمارمی رود.
یکی دیگر ازعناصری که فتحی به خوبی آن را انتخاب کرده، انتخاب بازیگران مناسب برای شخصیت ها می باشد. بازی استاد نصیریان در نقش حاج فتوحی فصل جدیدی در کارنامه کاری او به حساب می آید. انتخاب حرکات استیلیزه، انتقال حس ها ازطریق چشم از نکات بارز بازی نصیریان به شمارمی آید. در نقطه مقابل نصیریان گوهر خیراندیش قراردارد که ایفاگر نقش همسر اوست، خیراندیش نگاه و رویکردی متفاوت به نقش دارد، شاید هر بازیگر دیگری جای او بود تصویری کلیشه ای از زنی خانه دار و متمول ازخود به نمایش می گذاشت اما خیراندیش با تحلیل درست نقش به لایه هایی ازنقش می پردازد که کمتر کسی در مواجهه با چنین شخصیتی به آنها توجه می کند. امیر جعفری درنقش “جلال” و هانیه توسلی در نقش “هستی” نیز بازی های قابل توجهی از خود به نمایش می گذارند. “میوه ممنوعه” درامی خوش ساخت و پرداخت می باشد که نقطه عطفی درکارنامه کاری فتحی به حساب می اید.