آش مونتاژ آنقدر شور شد که سایت “خوزنیوز” عنوان “عکس” را از روی تصویری که هواپیمای قاهر ۳۱۳ را بر روی دماوند نشان می داد برداشت و نام “طرح” را جایگزین آن کرد. این سایت نخستین سایتی بود که آن عکس مشهور را منتشر کرد؛ عکسی که تنها به سایت های وابسته به حکومت و شبکه های اجتماعی محدود نماند و سر از رسانه های بین المللی در آورد.
اما گویا حتما باید وبلاگ نویسان تیزبین ایرانی باشند که در اینگونه مواقع به دستگاه تبلیغاتی جمهوری اسلامی بگویند: “خودتونید”.
همین وبلاگ نویسان بودند که خیلی زود و به آسانی، با کنار هم قرار دادن عکس قاهر ۳۱۳ در روز رونمایی و تصویر آن بر روی قله دماوند، نشان دادند هواپیمایی که حکومت می گوید از F-35 هم پیشرفته تر است، چیزی جز یک ماکت نیست که صرفا با کمک نرم افزاری کامپیوتری مانند “فتوشاپ” توانسته پرواز کند.
بعد که سردار احمد وحیدی، وزیر دفاع هم به برنامه “دیروز، امروز، فردا”ی تلویزیون آمد و اذعان کرد که قاهر هنوز “تست پروازی” را پشت سر نگذاشته اما به گفته (طلبکارانه و حق به جانب) او پرواز نکرده تن دشمنان را لرزانده است.
در جای خود شاید خیلی هم خوب باشد که جمهوری اسلامی واقعا بتواند هواپیماهای جنگی قوی تر و بهتر از F-۳۵، F-۲۲، یوروفای‌تر تایفون یا تورنادو بسازد. اشکال اساسی آنجا به وجود می‌آید که پس از انقلاب ۱۳۵۷ تاکنون، صدها ایرانی بر اثر سقوط هواپیماهای مسافربری خطوط هوایی ایران کشته و زخمی شده اند اما این فاجعه های متعدد تاکنون به ساخت یک هواپیمای مسافربری امن و منطبق بر استانداردهای بین المللی ایمنی توسط حکومت منجر نشده است.
فرماندهان نظامی جمهوری اسلامی می گویند هم اکنون امکان تولید سریع و پرتعداد هواپیمای جنگی قاهر ۳۱۳ را دارند پس آنها چطور نمی توانند سالی لااقل یک فروند هواپیمای مسافربری را به ناوگان هوایی غیر نظامی فرسوده و مرگ آفرین ایران اضافه کنند تا هم به تعداد قربانیان سقوط هواپیماهای مسافربری کشور افزوده نشود و هم مسافرانی که دستشان از همه جا کوتاه است، برای سوار شدن بر یک هواپیمای مسافربری ایران، متوسل به هزار امام و امام زاده نشوند.
شرکت هواپیمایی ملی ایران (هما) که پیش از انقلاب ۱۳۵۷ و در دوران حکومت محمدرضا پهلوی تأسیس شد، در آن هنگام یکی از بزرگترین، امن ترین و سودده ترین خطوط هوایی دنیا بود که از پیشرفته ترین هواپیماهای تولید روز جهان استفاده می کرد و افرادی مانند الیزابت تیلور، هنرپیشه مشهور آمریکایی برای افتتاح خطوط پروازی آن به ایران می آمدند.
اما از بدو پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز دشمنی تمام عیار و عیان رهبران انقلاب به خصوص با کشورهای غربی، فروش هواپیماهای مسافربری و قطعات آنها به ایران ممنوع شد.
بر اثر این تحریم ها و بی کفایتی مدیریت دولتی، هما و دیگر خطوط هوایی ایران به یکی از پرسانحه ترین و نا امن ترین خطوط هوایی جهان بدل شدند.
آنچه ایران و مردم ایران امروز نیاز دارند تا فجایع کمتری را تحمل کنند و کمتر به درد و مصیبت بنشینند، نه قاهر ۳۱۳ که هواپیماهای مسافربری امن، ایمن و استاندارد است.
ورود تنها چند فروند ایرباس و بویینگ مدرن به خطوط هوایی ایران و مدیریت اصولی و صحیح آنها توسط شرکت های هوایی کشور می تواند این وضعیت بحرانی و مرگ آفرین را پایان دهد.
اگر تحریم های بین المللی مانع این واردات است، مسئولان جمهوری اسلامی که ادعا دارند می توانند هواپیماهای جنگی را به سرعت تولید کنند، به اندازه سر سوزن دلشان به حال ملت بسوزد و لااقل در کنار آنها، سالی چند هواپیمای مسافربری هم بسازند.
تازه ساخت هواپیمای مسافربری از هواپیمای جنگی آسان تر هم هست.