پایان دوران اصلاحات و بسته شدن یک به یک روزنامه ها و مجلات دوم خردادی، مصادف شد با خروج من از ایران برای ادامه تحصیل در مقطع فوق لیسانس. سختی های مهاجرت از یک سو و دشواری های انطباق با سیستم آموزشی جدید از سوی دیگر، چنان ذهن من را به خود مشغول کرد که برای مدتی ناگزیر از دنیای مطبوعات ایران به دور افتادم.
در این میان، شاید تنها روزنه ای که باعث شد این رشته به طور کامل قطع نشود، روزنامه الکترونیکی “روز” بود. سایتی متشکل از بخش های مختلف از تحلیل و گزارش گرفته تا طنز و کاریکاتور و ترجمه و شعر و از موضوعاتی چون اجرای حکم اعدام و قصاص گرفته تا گزارش شب شعر و معرفی فیلم از قلم افرادی نام آشنا با دیدگاه های مختلف.
هر چند که روز در شناسنامه اش، خود را اصلاح طلب معرفی می کند، اما با دادن عرصه به افراد با نظریات مختلف و بعضا مخالف خود به طور مثال در سلسله مباحث مربوط به دوگانه اصلاح طلبی / مطالبه محوری و یا طرح نظریات معتقدان به شکست یا ناکارآمد بودن اصلاحات در ایران، به خوبی به وظیفه مطبوعاتی خود درایجاد بستری مناسب برای انعکاس صداهای مختلف عمل کرده است.
سایت روز شاید از معدود روزنامه هایی باشد که در عین حال که عرصه ای برای صداهایی که هر یک به دلیلی اجازه انعکاس در داخل ایران را نیافتند می باشد، هم چنان ارتباط خود را با داخل ایران نیز حفظ کرده است. چنین است که در یک روز هم حاوی مصاحبه ای از هنرمندی در داخل ایران می باشد و هم دربردارنده گزارشی از رونمایی کتاب یا نمایشگاهی در گوشه ای از لندن یا پاریس.
اولین نوشته من در سایت روز آنلاین، به طور کاملا تصادفی بود: جوابیه ای که باید نوشته می شد. اما، به تدریج این همه تنوع مقاله و مطلب، شوق نوشتن را در من ایجاد کرد و سعی کردم که هم چنان که سایت روز برای من در تمامی این سال ها پلی بوده است برای ارتباط با ایران، من هم به نوبه خود پلی شوم برای ارتباط بین رشته تخصصی ام ( حقوق ) با سایت روزآنلاین. چنین شد که شروع به نوشتن در مورد آن چه که به ایران مربوط می شد از منظر حقوقی کردم: از بار حقوقی سخنان دادستان گرفته تا مزایا و معایب قانون در حال تصویب و لایحه تصویب شده…
این همکای ادامه پیدا کرد تا جایی که به مرور احساس کردم که من نیز جزئی از خانواده روز شده ام. البته که در این مسیر، با افرادی مهربان و اساتیدی دلسوز از سایت روز آشنا گشتم که مرا در ورود به دنیای رسانه ای یاری نمودند. یاری این عزیزان برای من بی گمان غنیمتی بود، چه که تا آن زمان سر و کار من تنها با کلمات خشک حقوقی بود. بدین گونه بود که سایت روز “دستم بگرفت و پا به پا برد”. امید است چراغی که سایت روز در چهار راه اطلاع رسانی افروخته است، هم چنان فروزان و پا برجا باقی بماند.