دو هزارمین کیلومتر قطار بی توقف

حامد احمدی
حامد احمدی

گفتن و نوشتن و شماره کردن موارد مثبت و خوبی‌های روز آنلاین و سردبیرانش کار گزافی خواهد بود، اگر به مهم‌ترین ویژگی این سایت اشاره نکنیم. انتشار روزنامه‌ اینترنتی که بودجه کافی و هواداران بی‌شمار داشته باشد، کار سختی نیست. مهم‌ترین ویژهگی روز آنلاین هم از جایی سر بیرون می‌آورد که شاید نقطه‌ ضعف یا منفی به چشم بیاید. ما با گروهی مواجه هستیم که محصول‌شان را با بودجه‌ای محدود تولید می‌کنند و تولیدی‌شان هم مخالف و انگ چسبان کم ندارد. مخالفانی با گستره‌ای وسیع که از حکومت فعلی تا اپوزیسیونش را شامل می‌شود. روز آنلاین از هر دو طرف مورد حمله و سوء‌ظن و تهاجم است و از بابت کار و تحمل این فشارها هم نان چربی نصیبش‌ نمی‌شود. اما هنوز و هم‌چنان، هر صبح، سر وقت، منتشر می‌شود و خود را در برابر مخاطب، هم آن هواخواه و هم آن مخالف که هر دو پی‌گیر هستند، قرار می‌دهد. تداوم در شرایط دشوار همان ویژگی مهم و دستاورد قابل افتخار روز آنلاین و تیم تحریریه‌اش است؛ آن هم در روزگاری که بدون ورود به گود سیاست و اجتماع خشمگین پیرامون‌ش هم می‌توان نان حقوق بشری خورد و مورد علاقه همه بود و بلیت دو سره‌ ایران و غربت را خرید و پیوسته در سفر بود. روز آنلاین و دبیران و نویسند‌گانش اما ایستاده در جای خود، کاری را که بلد هستند در تنگنا و فشار انجام می‌دهند، بدون این‌که خللی و خدشه‌ای به محصول‌شان وارد بشود.

نشان افتخاری که می‌توان به روز آنلاین، به عنوان مخاطب نه هم‌کار، داد همان‌ اتهاماتی‌ست که از کیهان شریعتمداری تا سایت‌های اپوزیسیون صادر می‌شود و بدون این‌که به قبای روز آنلاین و نویسندگانش بچسبد، تبدیل به مایه مباهات می‌شود. برای آن‌ها که هر روز اخبار کشورشان را بی‌واسطه منتشر می‌کنند، نه فقط مخاطبان و مردم خسته از اخبار بد، که همین مخالفان تمام وقت نشانی هستند برای اثبات این‌که جای درستی ایستاده‌اند و کار درستی انجام می‌دهند.

روز آنلاین شاید همان قطاری باشد که در میان پرتاب سنگ مخالفان و دسته گل دوستداران‌ش به راه‌ش ادامه می‌دهد و در همین پیوستگی و حرکت تعریف می‌شود و برجسته‌ترین خصوصیت‌ش در همین عدد ۲۰۰۰ پنهان است؛ در فصل بی‌تفاوتی و مبارزان کم‌جان و عمرهای کوتاه.