با گذشت نزدیک به دو سال از حصر مهدی کروبی و میرحسین موسوی، دو رهبر جنبش سبز، همسر مهدی کروبی گفته وی دسترسی به نور آفتاب و هوای تازه ندارد و و وضعیت بهداشتی و نظافت محل حبس وی نیز نگران‌کننده است.
مهدی کروبی که از بهمن ماه ۱۳۸۹ به همراه همسرش در محل مسکونی خود در حصر بودند، پیش از این به دلیل عدم دسترسی به هوای تازه با مشکلات تنفسی رو به رو شده بود. وی از بهار سال گذشته در آپارتمانی کوچک به تنهایی محبوس و از دسترسی به هوای آزاد و امکان پیاده روی نیز محروم است؛ وضعیّتی که بارها از سوی خانواده اش “نگران کننده” توصیف شده بود.
پیش از این محمدتقی کروبی٬ فرزند مهدی کروبی٬ نامه‌ای خطاب به “مقامات عالی نظام” نوشته و با “نگران‌کننده‌تر” توصیف کردن وضعیت پدر خود در مقایسه با زندانیان زندان اوین٬ خواستار آن شده بود که مهدی کروبی به اوین منتقل شود. به گفته وی کروبی به مدت ۹ ماه اجازه خروج از “خانه امن” را نداشته٬ نشریه‌ای در اختیارش قرار نگرفته و هیچ حکم قضایی نیز برای حصر او وجود ندارد و مسوولان نیز مسوولیت حکم حصر وی را نمی پذیرند.
مهدی کروبی٬ میرحسین موسوی و زهرا رهنورد از ۲۵ بهمن سال ۸۹ تاکنون در حصر به سر می‌برند. آنها در این مدت تحت نظر نیروهای امنیتی بوده و ملاقات‌های معدودی با اعضای خانواده‌ی خود داشته‌اند.
پیش از این عکس‌هایی از محل حصر کروبی منتشر شده بود. در این عکس‌ها مکان کوچکی که وی در آن روزها را گذرانده بود٬ دیده می‌شد. در اواسط فروردین ماه هم اعلام شد که ماموران امنیتی، مهدی کروبی را با خود به شهر کاشان و حمام فین برده‌اند.
در یکی از آخرین ملاقات‌های کروبی با اعضای خانواده اش٬ مشخص شده بود که وی به تازگی از حقوقی چون “اجازه باز کردن پنجره برای دسترسی به هوای آزاد، قدم زدن در پارکینگ ساختمان و نیز امکان قفل در آپارتمان” برخوردار شده است.
اسماعیل گرامی‌مقدم٬ از اعضای حزب اعتمادملی٬ آن زمان درباره محل حصر کروبی گفته بود: “آقای کروبی در یک آپارتمانی حصر است که اجاره آن را خانواده آقای کروبی پرداخت می‌کنند و واقعا بدعت عجیبی است که زندانی بایستی خود اجاره محل حصر را بپردازد. این شرایط حبس خانگی آقای کروبی و همچنین آقای موسوی و خانم رهنورد هیچ مبنای حقوقی ندارد و صرفا سلیقه حاکمیت است”.
مکان جدید حصر کروبی، توسط فرزند وی این‌گونه توصیف شده بود: “مکانی در جماران تهیه کردیم اما با خلف وعده مقامات امنیتی ایشان به منزل مسکونی اش منتقل نگردید. آنان همچنین به مدت ۱۰۰ روز پدر را در مکانی بدون دسترسی به پنجره و هوای آزاد محبوس کردند که ناراحتی ریوی تنها بخشی از آسیب های جسمی ایشان است. در آن زمان خروج از آپارتمان مذکور را منوط به تهیه مکانی به تشخیص خود و پرداخت بخشی از مال الاجاره توسط خانواده کردند. نگرانی از وضعیت جسمی پدر و امید به خروج از وضعیت انفرادی موجب توافق خانواده با این خواسته غیر شرعی و قانونی مقامات گردید… بنا به گفته پدر هر ۱۰ ساعت یکبار یکی از ماموران از طریق آیفون و یا حضوری جویای وضعیت ایشان می شوند”.
احمد جنتی دبیر شورای نگهبان، در نخستین نمازجمعه پس از برگزاری راه‌پیمایی ۲۵ بهمن سال ۸۹ درباره وضعیت موسوی و کروبی گفته بود: “کاری که قوه قضاییه می‌تواند انجام دهد و من فکر می‌کنم که در اندیشه است که انجام بدهد، این است که ارتباط اینها را به کلی از مردم قطع کند. در خانه آنها باید بسته شود، رفت و آمدهایشان محدود شود، نتوانند پیام بدهند و پیام بگیرند و تلفن و اینترنت آنها باید قطع شود و در خانه خود باید زندانی شوند”.
ماموران امنیتی علاوه بر ممانعت از ملاقات، تاکنون چند بار مانع حضور موسوی و کروبی در مراسم ختم نزدیکان‌شان شده‌اند. نزدیک به چهار ماه پیش خواهر مهدی کروبی٬ درگذشت و وی اجازه حضور در مراسم ختم را نیافت؛ او تنها چند روز پس از تشییع جنازه و در حضور ماموران امنیتی٬ موفق به دیدار با اعضای خانواده خود شد. سال گذشته مقامات امنیتی و قضایی به میرحسین موسوی نیز اجازه نداده بودند در روزهای آخر عمر پدر خود٬ بر بستر وی حاضر شود. وی پس از مرگ پدرش - که پسردایی پدر رهبر جمهوری‌اسلامی بود - اجازه یافت چند ساعتی بر سر جنازه او حاضر شود.
اما اینها تنها مشکلات مهدی کروبی در حصر نیست: “دسترسی به روزنامه و مجله برای همه زندانیان صرف نظر از جرم ارتکابی و یا مجازات تحمیلی در نظر گرفته شده است، اما این حق بدیهی بطور سلیقه ای از آقای کروبی سلب گردیده است. برای آنکه بی صداقتی نکرده باشم باید بگویم تنها به مدت چند هفته و به تشخیص امنیتی‌ها، دو روزنامه جام جم و اطلاعات در اختیار ایشان قرار گرفت و آنهم بدون ذکر دلیل قطع گردید”.
پیش از این فاطمه کروبی، در نامه‌ای خطاب به صادق لاریجانی، با تشریح وضعیت حصرهمسر خویش، آن را “دشوار‌تر از سلول انفرادی” دانسته و گفته بود: “آقای کروبی طی ۲۱۰ روز گذشته از حقوق اولیه یک زندانی نظیر حق دسترسی به کتاب، روزنامه، تلفن، ملاقات منظم، هواخوری و … برخوردار نبوده است”.
وی اسفندماه سال گذشته نیز در دیدار با خانواده برخی از زندانیان سیاسی، گفته بود: “به شهادت و گواه خانواده‌ها و برخی زندانیان سیاسی اوین و رجایی شهر که این روزها با آنان دیدار داشته‌ام، در خصوص آقای کروبی که حتی از حقوق اولیه یک زندانی مانند هواخوری، کتاب و ملاقات و غیره محروم است، آنچه بر همسرم می گذرد، سخت تر از شرایط زندان است”.
