روزهای پایانی ماه آخر پائیز که دردنیا سال میلادی راهم کهنه می کند، چنین به تاریخ می پیوندد: تقویم بنام روزجهانی حقوق بشرورق می خورد. مرد افسانه ای آزادی وبخشش درخواب ابدی می شود. گیتی به احترام این “غول تاریخ” بپا می خیزد. درمراسم وداع نلسون ماندلا ۹۵ شخصیت سیاسی جهان-ـ فقط ازهر یک از کشورهای آمریکا و فرانسه چهاررئیس جمهورـ- شرکت دارندوناظر، هزاران سیاه پوستند که درتام تام رقص های سنتی با “مادیبا” بدرود می گویند.
وروزآخر هفته ۵۶۰ نویسنده جهان علیه سانسور به خروش در می آیند. نشانی از امضای یک نویسنده ایرانی درپای متن اولیه بیانیه ای که “انسان تحت نظارت را انسان آزاد” نمی داند، دیده نشده است. نویسندگانی از پنج قاره جهان از بنگلادش تا السالوادور وانگلیس و آمریکا و کنگو سندی تاریخی راامضاء کرده اند. ایران- زادگاه منشورحقوق بشرومیهن فردوسی، حافظ، خیام، فروغ وهدایت ـ که اکنون تحت سلطه “نظام اسلامی” غایب است.
خون نویسندگان ایرانی، این جانباختگان قتل های زنجیره ای در “جمهوری اسلامی ایران” بر برگ های پائیزی می چکد. یک معاون به مراسم وداع نلسون ماندلا فرستاده می شود. کیهان، روزنامه ارگان مرکزی “نظام” ماندلا را ارادتمند خامنه‌ای معرفی می کند و از “اشتباهات” ماندلا دردیدار با “سران رژیم صهیونیستی” و “سران جنایتکار آمریکا” سخن می گوید. یکی ازاین سران باراک اوباماست که عکس دست دادنش با رائول کاسترو- متحد کمونیست نظام اسلامی- منتشرمی شود وواکنشی بر نمی انگیزد. اماعکس خانوادگی رئیس جمهور آمریکا، روزبعد مورد هجوم اوباش “کیهان مجازی” قرارمی گیرد؛ ودرست درهمان روزی که گزارش مواجهه برادرحسین بازجوبا دانشجویان ودشنام های امنیتی مدیرمنصوب ومحبوب” مقام رهبری” در “کیهان تهران” رسانه ای می شود.
صادق لاریجانی رییس قوه قضاییه، درپاسخ به درخواست هایی که به مناسبت روزجهانی حقوق بشر از سوی نهاد های سازمان ملل و احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای کاهش اعدام و نقض حقوق بشر در ایران مطرح شده است، مخالفت با اعدام را مخالفت با اسلام وگزارش های مکررنقض حقوق بشر در ایران را برای مقابله با اسلام می داند.
علی یونسی ـ وزیر اسبق اطلاعات-ـ دوخبرمهم می دهد: “وزارت اطلاعات به تسخیر دولت روحانی درنیامده و «عده ای» اقلیت های قومی ـ مذهبی ایران را «خودی» نمی دانند.”
وعلی مطهری، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی، از شنود “موبایل‌های همه نمایندگان مجلس” پرده بر می دارد.
آیت اله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، بازهم بر نظارت نهادهای حکومتی ایران درحوزه فرهنگ تاکید می کند:“مقابله با مسائل مخرب فرهنگی از وظایف نظارتی حکومت است وهمه نهادهای جمهوری اسلامی در قبال فرهنگ عمومی کشور مسئولیت شرعی و قانونی دارند.”
وظیفه دولت هم توسط “مقام معظم” تعیین می شود: “نظارت دولت”، مانند “مراقبت باغبان از گل‌هاست”: “کندن علف‌های هرز در یک بوستان برای رشد گل‌ها و استفاده طبیعی آنها از آب و نور و هوا. “
و هنوزفرمایشات “مقام معظم رهبری” به پایان نرسیده است که گل هایی که ازآب و نوروهوای فرهنگ حاکم درسی و چند سال اخیر بطور طبیعی استفاده کرده اند، از کیهان مجازی سر بر می کشند.
آخرین فرمایشات فرهنگی مقام رهبری درباره اسرائیل الگوی بسیار خوبی است که برمتن ادبیات لمپنی دولت پیشین، یک چهره محبوب جهان فوتبال را هدف بگیرد وبوی عفن”فرهنگ” جمهوری دارودشنام را در دنیا منتشر کند.
ما همه کیهان شده ایم، دیگر حکایتی کهنه است، “کیهان مجازی” حتی کیهان برادر حسین را هم روسفیدمی کند. نهضت ضد جمال که ازابتدای پیروزی انقلاب اسلامی شکل گرفته است، درحمله فیس‌بوکی به لیونل مسی وارد مرحله تازه ای می شود و براستی شورش را در می آورد.
“کیهان مجازی” درجریان مسابقات لیگ جهانی والیبال، متولد شد. “ایوان زایتسف” یکی از بازیکنان تیم‌ملی ایتالیا، نخستین قربانی توهین و دشنام هایی بود که حتی خانواده او را هم درامان نگذاشت. حجم بالای کامنت‌ها به جایی رسید که این بازیکن گفت: “متاسفم که بزرگترین تفریح ایرانیان توهین به دیگران است!”
موج بی امان توهین به مسی وخانم فرناندا لیما، مجری مراسم قرعه‌کشی جام جهانی فوتبال، در رسانه های مهم بین‌المللی انعکاس می یابد. جمشید مشایخی در یک برنامه ورزشی تلویزیون و برخی از چهره های نامدار فوتبال ایران از مسی عذر خواهی می کنند. کاپیتان تیم ملی آرژانتین، درجواب می نویسد: “ایرانیان عزیز من نیازی به عذرخواهی ندارم، من می‌دانم که ایرانیان عظمت دارند و هر کسی می‌تواند چنین لغاتی را در کامنت‌ها بکار ببرد و برای من ارسال کند و هر کسی این پیام ها راارسال کرده ایرانی واقعی نبود… “
فحاشی به مسی ادامه می یابد. مراسم جهانی وداع بانلسون ماندلا، نادیده می ماند. انتشارعکسی از اوباما و خانواده اش که به مناسبت فرارسیدن کریسمس انتشاریافته، دستمایه می شود تارگبار توهین های “نژادی” و “جنسی” به اوباما و همسر و دخترانش باریدن گیرد.
کاربران” کیهان مجازی”، سخن همان بسیجی را تکرارمی کنند که رئیس جمهور ایالت متحده آمریکا را تهدید کرده بود، دخترانش را مورد تجاوز جنسی قرار خواهد داد.
خانم ها! آقایان!
ازکوزه همان برون تراود که در اوست. ازکیهان تهران به کیهان مجازی رسیده ایم. کاپیتان تیم ملی آرژانتین ایرانیان واقعی را ازفضای پلشت برآمده از سیاست های “نظام” بری می داند. کیهان مجازی، ایران راسراسر به نفس عفن خودنخواهد آلود؟ آیا به دیروز خود، به ایران خود رشگ نخواهیم برد؟ چون مجید نفسی شاعر دور از ایران، برای آفریقای جنوبی حسرت نخواهیم خورد؟
به تو رشگ می برم آفریقای جنوبی!
به تو رشگ می برم
ای آفریقای جنوبی!
فرزند تو پدری شد
دلیر و خردمند و مهربان
که چون از پشت میله های زندان
به میان مردم آمد
نخستین پیامش این بود
که “من پیامبر نیستم
و هر کس
خدای سرنوشت خویش است. “
افسوس
دستاربندی ناخدای من شد
که خود را جانشین خدا می خواند
و هزاران فرزند ایران را
به جوخه های تیرباران سپرد.
امروز “مَدیبا” را
در زادگاهش به خاک می سپاری
و من در تبعیدگاهم
با او بدرود می گویم.
۵ دسامبر۲۰۱۳
