در پی انتشار فیلمی حاوی اهانت به پیامبر گرامی اسلام، آیت الله خامنه ای و برخی دیگر از مسئولان ایرانی خواستار مجازات توهین کنندگان به پیامبر شده اند و محمدرضا رحیمی، معاون اول رییس دولت هم از پیگرد و “تعقیب سازنده فیلم توهین آمیز” توسط دولت ایران خبر داده، اما جواد محمدی، مدیرکل امور بین الملل شورای عالی انقلاب فرهنگی به خبرگزاری فارس گفته است که اگرچه ”اعلامیه میثاق مدنی-سیاسی، سازوکاری برای شکایت” در مواردی از این دست، در نظر گرفته اما ”ایران معاهده مذکور را امضاء نکرده” است.
وقتی حکومتی میثاق ها و قطعنامه های بین المللی را بی اهمیت بداند و “ورق پاره” بخواند و از ترس اینکه مبادا امضای آنها دست اش را در تحدید و تهدید حقوق و آزادی های مردم اش ببندد آنها را به رسمیت نشناسد روزی می رسد که برای تهاجم به باورها و منافع خویشتن نیز محتاج استمداد از آن قوانین می شود اما دستش کوتاه است و ادعاهایش هیچ ارزش حقوقی و دیپلماتیک ندارد و حداکثر یک بلوف سیاسی است.
طبق بند ۲ ماده ۲۰ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، دامن زدن به نفرت دینی، ملی و نژادی که منجر به دشمنی یا خشونت شود، ممنوع است. طبق بند ۵ از ماده ۱۳ کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر هم “هر گونه حمایت و دفاع از تنفّر ملی، نژادی یا مذهبی که موجب تحریک به خشونت های غیر قانونی یا هر عمل نامشروع مشابه، علیه هر شخص یا گروهی در هر زمینه ای شامل نژاد، رنگ، مذهب، زبان یا اصل و نسب می شود، به عنوان جرایم قابل مجازات توسط قانون” شناخته شده است اما جمهوری اسلامی و مسئولانش حق ادعا در این باره را ندارند چون خود، این معاهده را امضا نکرده اند.
جالب است که برخی دولت های غربی هم مانند دولت های برآمده از بهار عربی، بر پیگرد قانونی پدیدآورندگان این فیلم تاکید کرده اند؛ کارگردان فیلم در آمریکا مورد بازجویی قرار گرفته و وزیر کشور آلمان هم اعلام کرده است که باید تمام اقدام‌های حقوقی و قانونی برای جلوگیری از نمایش فیلم “ضداسلامی” به کار گرفته شود؛ وی از تصمیم برخی گروه های افراطی برای نمایش فیلم در برلین به شدت انتقاد کرده و آن را “ریختن بنزین بر آتش از سر نادانی” دانسته است. طبیعی است که رسانه ها و ناظران حقوقی و سیاسی، حرف های این دولتمردان را جدی بگیرند اما به شعارهای عاری از پشتوانه ی مسئولان جمهوری اسلامی اعتنا نکنند.
شأن جمهوری اسلامی تا این حد تنزّل کرده که همسایه و همپایه القاعده شود و نماینده ولی فقیه اش در روزنامه کیهان همه را توصیه کند که فرصت توهین به پیامبر را مغتنم بشمارند و از غرب، انتقام بگیرند.
گفتمان منفعل و صلح‌ستیز رهبر جمهوری اسلامی ایجاب می کند که حتی اگر این روزها نظام در دام انزوای خودساخته اش چنین گرفتار نبود و راهی به معاهدات بین المللی داشت باز هم مدعیان ارادت به پیامبر گرامی اسلام در حکومت ایران از انتشار این فیلم شادمان تر از آن باشند که به شکایت و تعقیب بیندیشند و خود را در فرصتی که به نام پیامبر و به قیمت توهین به او به دست آمده ناکام بگذارند.