ماری آنخلا پائونه
این حمله از هر حمله ای که تاکنون به وقوع پیوسته متمایز بوده است. در اواخر ماه سپتامبر، هزاران کامپیوتر در ایران توسط یک کرم الکترونیکی به نام “استاکس نت” آلوده شدند. دولتمردان جمهوری اسلامی اعلام کردند که این کرم به سیستم رایانه ای مرکز هسته ای بوشهر که در ماه اوت افتتاح شد نیز راه یافته است. ایران خسارات سنگین وارد آمده را نپذیرفت و این اقدام را به غرب نسبت داد. این کرم به تأسیسات حساس وارد شد و درحال آماده شدن برای حمله به سیستم های کنترل بود. این گونه مشکلات رایانه ای قبلاً در سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در استونی و گرجستان روی داده. و این بار هدف ایران بود تا برنامه هسته ای اش با سلاحی خاموش و بدون اعمال خشونت مورد حمله قرار گیرد.
میگل سوارز، متخصص شرکت سیمانتک در اسپانیا که یکی از شرکت های مشهور کامپیوتری در زمینه امنیت اطلاعات به شمار می رود، در این خصوص می گوید: “این اولین باری است که چنین تهدیدی با هدف ورود به سیستم های کنترل صنعتی را شناسایی کرده ایم.” پس از شناسایی این ویروس توسط یک شرکت امنیتی بیله روسی در ماه ژوئن، سیمانتک تحقیق در مورد این کرم را که تاکنون ده ها هزار رایانه را در سراسر جهان آلوده کرده آغاز نمود. این ویروس یک هدف مشخص را دنبال می کند: ردیابی برنامه تولید شده توسط شرکت آلمانی زیمنس که برای کنترل خودکار عملیات در کارخانه های شیمیایی، تأسیسات نفتی و مراکز هسته ای کاربرد دارد. این برنامه همان برنامه ای است که در مرکز هسته ای بوشهر نیز نصب شده.
براساس تحلیل های شرکت سیمانتک، ۶۰ درصد از ۱۰۰ هزار کامپیوتر آلوده شده در ایران قرار دارند. آیا ایران هدف اصلی این حمله بوده؟ چه کسی این حمله را راه انداخته؟ او می گوید: “ما نمی دانیم چه کسی استاکس نت را ساخته. ولی کسی که این کار را کرده، هزینه زیادی متقبل شده تا مطمئن شود اهداف مورد نظر به خوبی اجرا خواهد شد.”
این حمله روی تأسیساتی صورت گرفته که به شبکه متصل نیستند. به همین دلیل، این فرضیه بسیار محتمل وجود دارد که این ویروس به وسیله یک برنامه ذخیره داده مانند حافظه فلش وارد سیستم شده باشد.
تردیدهای بسیاری برای شناسایی دقیق عامل این حمله وجود دارد. درحال حاضر، تنها مشاهداتی در این زمینه انجام شده. یکی از این مشاهدات جنبه انجیلی دارد. در کدگذاری این کرم کلمه ای به نام “گواوا” وجود دارد که گیاهی است از خانواده “میرتوس”. حال آنکه میرتوس در زبان عبری به معنی “حادثه” می باشد. معنی دیگر این کلمه به “استر”، ملکه یهودی، اشاره می کند که براساس داستانی در “کتاب استر” در کتاب عهد عتیق، یک توطئه ایرانی را برملا ساخت. کد دیگری نیز در این ویروس مشاهده شده؛ یک رقم که می تواند به عنوان یک تاریخ استفاده شود: ۱۹۷۹۰۵۰۹. نهم ماه می سال ۱۹۷۹ روزی است که حبیب القانیان، شخصیتی برخاسته از جامعه یهودیان ایرانی تبار، توسط حکومت جدید تهران تیرباران شد. آیا این امضای سازندگان این ویروس است؟ آیا استاکس نت اولین محصول فعالیت واحدهای ویژه در کشورهای مختلف است؟
مارک فیتزپاتریک، رییس برنامه عدم منع گسترش اتمی و خلع سلاح مؤسسه بین المللی مطالعات استراتژیک از لندن می گوید: “خطر آن زیاد بوده. ولی این اولین باری نیست که برنامه نویسان روی ساخته های خود امضاء می گذارند.” از نظر فیتزپاتریک این مهم است که بدانیم آیا این ویروس، علاوه بر مرکز بوشهر، مرکز غنی سازی اورانیوم نطنز را نیز آلوده کرده یا خیر. به گفته این کارشناس، ممکن است هدف از این حمله “محدود کردن تهدید اتمی ایران بدون وقوع جنگ و خونریزی بوده باشد. ولی این راه خطرناکی است، زیرا اگر استاکس نت کنترل نشود، می تواند به اهداف دیگری حمله کند و وارد یک جنگ اینترنتی شود که در آن صورت کنترل آن بسیار سخت خواهد بود.” استاکس نت می تواند اولین سلاح در این جنگ جدید محسوب شود.
سوارز می گوید: “این ویروس بسیار پیچیده است. برای ساخت آن تسلط به چندین زبان برنامه نویسی در چندین محیط مختلف کامپیوتری نیاز است. نیاز دیگر داشتن دانش کافی از ساختارهایی است که این ویروس قصد حمله بدانها را دارد.” کارشناسان به اتفاق نظر معتقدند که این ویروس نمی تواند کار گروهی از هکرها باشد.
منبع: ال پائیس، ۱۰ اکتبر
