اصلاح‌طلبان خود را آماده کرده بودند تا شادی ریاست مسجدجامعی را با شهردار شدن محسن هاشمی مضاعف کنند اما برخلاف همه تدابیرشان، قالیباف با دو رای اختلاف شهردار ماند. رای‌های احمد دنیامالی و الهه راستگو دیگر قابل بازگشت نیست اما اصلاح‌طلبان تصمیم گرفته‌اند لااقل با راستگو -که منحصرا در لیست ائتلافی اصلاح‌طلبان حضور داشت و گویا قبل از رای‌گیری برای انتخاب شهردار هم رای خود را به هاشمی داده بود- برخورد کنند تا از این پس تصمیمات حزبی در لحظه نهایی، با تصمیمات فردی در تعارض قرار نگیرد. به این ترتیب الهه راستگو از حزب اسلامی کار اخراج شده و این عضو شورای شهر هم با انتشار نامه سرگشاده‌ای، به نوعی جدایی خود از اصلاح‌طلبان را اعلام کرده است.
رای به قالیباف، دلیل اخراج نبود
در پوستر ائتلاف اصلاح‌طلبان که شعار “شهر من، من به تو می‌اندیشم” بر آن نقش بسته بود، عکسش درست زیر عکس احمد مسجدجامعی و در کنار مسعود سلطانی‌فر قرار داشت. در این لیست که افرادی چون ابراهیم اصغرزاده فرصت حضور پیدا نکرده بودند، الهه راستگو به عنوان عضو حزب اسلامی کار در جمع اصلاح‌طلبان قرار گرفت و تا هیات رئیسه شورا هم پیش رفت. او را عضو کمیته بیمه درمانی خانه کارگر، عضو شورای مرکزی حزب اسلامی کار و مشاور دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام معرفی کرده بودند. اما هنوز شورای چهارم پایتخت در ابتدای راه است که حزب اسلامی کار روز چهارشنبه، 20 شهریور ماه “شورای داوری” تشکیل داده و حکم اخراج الهه راستگو صادر شده است. در این جلسه از خود راستگو هم دعوت شده بود اما او حضور پیدا نکرد اما پنج شاهد حضور داشتند که نام آنان اعلام نشده است. نکته جالب اما اینجاست که رای دادن به قالیباف جزو دلایل اخراج این عضو حزب نیست و “تخطی از مرامنامه و اساسنامه و آیین نامه‌های حزب” مورد استناد قرار گرفته است. در بیانیه این حزب آمده است: “در شورای داوری رای نامبرده درجریان انتخاب شهردار تهران هرچند که برخلاف عرف و رویه کار تشکیلاتی و حزبی بود، ولی جزو موارد اتهامی قرار نگرفت، بلکه تخطی وی از ارزش‌های اسلامی و اخلاقی منجر به صدور چنین رایی درباره ایشان گردید. در هر حزبی اعم از اصلاح طلب یا اصولگرا نیز رعایت روش‌های اخلاقی و تشکیلاتی جزو الزامات اولیه است. بخصوص آنکه در بین اصلاح طلبان فرد دیگری نیز بوده که به کاندیدای رقیب رای داده است اما در خصوص عدم رعایت موازین تشکیلاتی و اخلاقی هم اکنون مورد اتهام قرار ندارد.”
همچنین عنوان شده است که حزب اسلامی کار با توجه به اینکه خانم الهه راستگو به همراه دو نفر دیگراز طریق این حزب در لیست اصلاح طلبان قرارگرفتند و توانستند از طریق آرای مردم تهران به شورای شهر ورود پیدا کنند، به دلیل رفتار غیر مسئولانه خانم الهه راستگو صادقانه از مردم پوزش می‌طلبد و تلاش می‌کند تا با به کارگیری سازوکارهای لازم، درآینده از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری نماید.
راستگو یک روز قبل، اخراج خود از حزب اسلامی کار را تکذیب و تهدید کرده بود: “به عنوان عضو هیات رئیسه شورای چهارم اعلام می‌کنم که اجازه نخواهم داد که افرادی اینگونه عمل کنند و اینجا اعلام می‌کنم مطالبی را می‌دانم که اگر به زبان بیاورم به ضرر خود آنهایی که این روزها این جو را برای من درست کرده‌اند خواهد شد و بهتر است آقایان آرامششان را حفظ کنند و از وضعیت موجود برای خدمت به مردم استفاده کنند.”
تا ساعتی پس از تشکیل جلسه حزبی هم راستگو عنوان می‌کرد که از اخراج خود بی‌خبر است و اگر اخراج شود، می‌گوید که “خدا را شکر و الخیرو فی ما وقع.” اما سرانجام با انتشار نامه‌ای واکنش نشان داد و از “دیکتاتوری مدرن” اصلاح‌طلبان سخن گفت: “اینجانب صراحتا اعلام می‌کنم که با بخشی از جریان اصلاح طلب که اتفاقا بخش تندروی آن محسوب می شوند و جالب آنکه بر اساس جبر زمانه اکنون شعار اعتدال می‌دهند! و از دولت سهم خواهی می‌کنند زاویه داشته و دارم و تا آنجا که مطلع هستم بخش زیادی از نخبگان این جریان با اینجانب نیز همسو هستند، اما غالبا به دلیل جلوگیری ازهتک حرمت خویش جرات بیان انتقادات خود را از این قیم مابان ندارند. به نظر اینجانب چنانچه نقد درون گفتمانی در جریان اصلاح طلب انجام نشود مجددا با برخود قاطبه مردم رو به رو خواهیم شد. مردم از شعار‌های رنگارنگ و مردم فریب خسته‌اند و به دنبال خادمین واقعی خود می‌باشند و با دقت گفتار و کردار ما را رصد نموده و در انتخابات با رای هوشمندانه خویش پاسخ ما را داده و خواهند داد و به نظر من چنانچه مجددا دیکتاتوری مدرن بر جریان اصلاحات حاکم شوند این مقدار اقبال نسبی مردمی را قطعا و یقینا از دست خواهیم داد و من به عقلای جریان هشدار جدی می‌دهم که زودتر چاره‌‌ای برای این مشکل اساسی بی‌اندیشند.”
“دیکتاتوری اصلاح‌طلبان”
در نخستین جلسه پس از انتخاب شهردار، الهه راستگو که با رای اصلاح‌طلبان در هیات رئیسه شورا قرار گرفته است، از رفتار برخی افراد و رسانه‌ها انتقاد کرد و آن را “مصداق بارز بداخلاقی و بی‌حرمتی به آزادگی و آزاداندیشی” دانست. اما وقتی تاکید کرد که “من اصلاح‌طلب بودم، اصلاح‌طلب خواهم بود” تعدادی از اصلاح‌طلبان شورا، سخنان او را تاب نیاوردند و از جلسه خارج شدند. در همان دقایق بود که صریح‌ترین انتقادات علیه راستگو را دیگر زن عضو ائتلاف اصلاح‌طلبان عنوان کرد. فاطمه دانشور، راستگو را خائن و دروغگو نامید و حرکت او را “نفاق تشکیلاتی” خواند. او گفت: “من از حزب اسلامی کار می‌خواهم که با ایشان شدیدا برخورد کند و درباره نامزد معرفی شده خود پاسخگو باشد اما باید دید هزینه رای ایشان را چه کسی باید بدهد. وی ما را احمق فرض می‌کند که این به من برمی‌خورد و به همین دلیل از جلسه بیرون آمدم.”
این درخواستی بود که بسیاری از وبسایت‌های نزدیک به اصلاح‌طلبان نیز مطرح کرده بودند و گفته می‌شد که در محافل سیاسی این طیف هم درباره آن صحبت شده است. اما چهره‌ها و رسانه‌های اصولگرا بخصوص پس از اعلام اخراج راستگو از حزبش، در تقبیح این رویه و روحیه کوشیدند.
از جمله خبرگزاری فارس با طرح این سئوال که “چرا عارف «باید» کنار می‌کشید و راستگو «نباید» به قالیباف رای می‌داد” اصلاح‌طلبان را به دیکتاتوری متهم کرد و نوشت: “بدون شک دیکتاتوری حزبی و مجبور کردن اعضا به انجام اقداماتی که مرکزیت جریان آن را مشخص می کند، در ادامه و در صورت رسیدن این جریان به قدرت، می تواند منجر به بروز یک دیکتاتوری دولتی شود؛ دیکتاتوری که حتی می تواند در آینده ای نه چندان دور دولت تدبیر و امید را نیز مورد حمله قرار دهد.”
پرویز سروری، از اصولگرایان شورا هم این رفتارها را “فاشیستی” نامید و گفت: “این اقدام دوستان اصلاح طلب نشان داد که مدل دموکراسی آنان دموکراسی افغانستانی است که در آن نظر مخالف جایی ندارد. سئوال من از این دوستان این است آیا ما باید شاهد چنین رفتارهای زننده ای از آنان باشیم؟”
او با انتقاداتی تند و صریح، نظام را در بالاترین سطح از تحمل سیاسی توصیف کرد و افزود اصلاح‌طلبان لیاقت این بزرگواری نظام را ندارند.
عماد افروغ، یکی از اصولگرایان میانه‌رو هم با طرح اینکه “عده‌ای حزب و کار حزبی را با پادگان نظامی و از جلو نظام و پا جفت کردن و احترام به مافوق اشتباه گرفته‌اند” در یادداشتی نوشت: “نمی‌دانم اسم این حمله و هجمه را چه باید گذاشت، صرف اینکه یک اصلاح طلب در جایگاهی عمومی و مدنی و نه حزبی، رأیی بر اساس تشخیص خود، آن هم پس از طرح مصوب استماع برنامه های رقیبان اصلی، بدهد چه اشکالی دارد و چرا باید با این هجمه ها روبرو شود؟ مگر در همین دولت گذشته نبودند افرادی از اصول گرایان که بشدت در برابر تصمیمات غیر اصولی دولت مستقر ایستادند و از عدم رأی اعتماد تا استیضاح وزیر و حتی سؤال از رئیس جمهور پیش رفتند؟”
