عبد الرضا رحمانی فضلی وزیر کشور،در نشست مشترک هیات رییسه اتاق بازرگانی در هفته گذشته اعلام کرد: دست ما در انتخاب استاندار باز نیست. زیاد قدرت انتخاب نداریم. فشاری که لیست جناحهای مختلف به وزارت کشور وارد می کند، شرایط را برای انتخاب استاندارها سخت می کند.
این جمله وزیر کشور ما را به یاد حکایتهای پر پیچ و خم انتخاب استانداران در سه دهه اخیر می اندازد. بخوبی میدانیم که تا همین چند سال پیش در دل یک حکومت بظاهر یکپارچه، در ایران بنوعی شاهد حکومت ملوک الطوایفی بودیم که حاکمان آن، امامان جمعه بودند که در همه امور ریز درشت منطقه خود دخالت می کردند، بدون آنکه مسئولیتی در این رابطه داشته باشند. یکی از نهادهایی که سالیان سال زیر نظر امامان جمعه بوده، استانداریهای هر استان است.
تا مدت مدیدی اصلا مهم نبود که مردم از استاندار خود راضی باشند، مهم این بود که امامان جمعه از استانداررضایت داشته باشند؛ چرا که در صورت عدم رضایت امام جمعه، استاندار حتی یک ماه هم نمی توانست در محل ماموریت خود دوام بیاورد.
استاندار خوب کسی بود که بله قربان گوی امام جمعه آن شهر باشد. حتی در مواردی در استان خوزستان طی یک سال چندین استاندارتغییر کرده است. در استانهایی مانند خراسان رضوی هم که امام جمعه های قدر قدرتی وجود داشته و دارد، حقیقتا دوام آوردن یک استانداربستگی به پارتی و حمایت داشته و داردواگر استانداری ازچنین حمایت هایی محروم باشد، عمر نشستن او بر صندلی ریاست استان ممکن است که به چند ماه هم نرسد.
در این بین استانداران مناطق محروم وضعیت بغرنج تری را برای مردم آن استان ایجاد می کنند. در حالی که فقرو رقابتهای طایفگی، در این استانها بیداد می کند وظرفیت های اقتصادی این استانها در حال نابودی است، استانداران بدون توجه به مشکلات مردم، تنها به بودجه محدودی که دولت برای هر استان مقرر کرده بسنده می کنند که آن هم صرف امورجاری استان می شود و هیچ تلاش و خلاقیت دیگری برای کم کردن از بار فقر و تنگدستی مردم و ترمیم زیر ساختهای اقتصادی آن استان و جذب امکانات بیشتر برای مردم آن منطقه انجام نمی شود.این استانداران، همان کسانی هستند که به قول آقای رحمانی فضلی از طریق لیست های از پیش تعیین شده به وزارت کشور تحمیل شده اند.
استانداران مناطق محروم تا فرصت پیدا می کنند که منطقه را بشناسند، به دلایل مختلف زمان ماموریت آنها تمام و به استان دیگری منتقل می شوند. انگار که استانداریها در این مناطق، آزمایشگاههایی هستند برای کسب تجربه و زمانی که از تجربه لازم برخوردار می شوند،باید به استانهای نان و آب دارتری نقل مکان کنند.
به این ترتیب، هرگز کسی از کارنامه خوب و بد استانداران از مردم سئوال نمی کند.آنها مانند مسافرینی هستند که برای مدت کوتاهی از یک در وارد می شوند و از در دیگر خارج. امروز جنوب کشور هستند، فردا در شمال، روزی در شرق و روز دیگر در غرب کشور.