رویا حکاکیان، یک ایرانی یهودی است و برای نیویورک تایمز می نویسد. او معتقد است که پیشیه تاریخی مشترک دوکشور در پیش بینی جنگ، تاثیر می گذارد. اسکات سایمون، با رویا حکاکیان، نویسنده کتاب سفر از سرزمین نه، درمورد احتمال جنگ بین ایران و اسرائیل مصاحبه کرده است.
سایمون در مقدمه این مصاحبه نوشته اختلاط مذاهب، فرهنگ ها و هویت ملی برای بسیاری از کسانی که در خاورمیانه زندگی می کنند، کار را پیچیده کرده است. رویا حکاکیان اغلب در این باره می نویسد. او یهودی است و در ایران به دنیا آمده و بزرگ شده است. در سال 1984 از آمریکا پناهندگی سیاسی گرفت و اکنون شاعر و نویسنده پرآوازه ای است. پاییز سال گذشته از “قاتلان قصر فیروزه” او نوشتیم. وی در حال حاضر بر روی تنش فزاینده بین سرزمین مادری اش ایران و اسرائیل، متمرکز شده و موسس مرکز اسناد حقوق بشر ایران است.
در همان اول مصاحبه می گوید:: وقتی با دوستانم در داخل ایران حرف می زنم، احساس می کنم در سال های اول انقلاب قرار داریم. زمانی که اولین تحریم ها علیه ایران اجرا می شد و جنگ با عراق تازه شروع شده بود. می دانی، فشار خیلی زیاد است. ارزش ریال به پایین ترین حد خود در 33 سال گذشته رسیده و همه این ها یک حس نگرانی و ترس در میان مردم ایجاد کرده است که مدت های طولانی بود این حس در بین مردم وجود نداشت.
سایمون: آیا درست است که رفتار ایرانی ها بعد از انقلاب نسبت به یهودی ها عوض شده است؟
حکاکیان: سووال جالبیه. ما فکر می کنیم که رفتار مردم عادی در برابر یهودیان تغییر کرده اما درواقع این رفتار دولت ایران است که تغییر کرده. زمانی که در اواسط دهه هشتاد در ایران به دبیرستان می رفتم، دستشویی های دبیرستان را جدا کرده بودند برای مسلمان ها و غیر مسلمانان و این به خواست همکلاسی ها و نه حتی مدیر مدرسه مان بود. این ها قوانینی بودند که حکومت جدید تلاش می کرد به اجرا بگذارد.
آنها تلاش می کردند مردم را درگیر اقدامات ضد سامی گرایی بکنند. اما شگفت انگیز این که مردم از این روش پیروی نکردند. خیلی مهم است که مردم تلاش می کنند خودشان را از آنچه حکومت به زور اعمال می کند، مبرا کنند.
سایمون: آیا نگران دوستان یهودیت در ایران هستی؟
حکاکیان: معلوم است که نگرانشان هستم. فکر می کنم حمله اسرائیل یا آمریکا به ایران مسلما امنیت یهودیان ایران را به خطر می اندازد.اما در عین حال فکر می کنم بهتر است این موضوع را بر اساس آنچه امروز در ایران می گذرد بررسی کنیم. اگر مختار باشم که بین یهودی بودن یا یک مخالف سکولار حکومت یکی را انتخاب کنم، من می گویم مخالف سکولار حکومت. منظور این است که همین الان هم یهودیان در وضعیت ایده آل در ایران نیستند که نگران از بین رفتن این وضعیت باشیم. پس محدوده سخنمان این است که از جهنم دور باشیم یا به آن نزدیک.
اما آنچه باعث قوت قلب می شود این است که وقتی یک یهودی به همسایه دست و راست و چپ اش که احتمالا مسلمان هستند نگاه می کند، در می یابد که آنها هم به اندازه او از وضعیت ایران و حکومت ناراضی هستند. زمانی که میزان نارضایتی و مخالفت تا این اندازه گسترده و عمومی است، در درون و بیرون آن یهودی احساسی از امنیت بوجود می آید.
ان پی آر، 25 فوریه
