شیرین کریمی
به دنبال اعلام معامله تسلیحاتی 20 میلیارد دلاری آمریکا و عربستان، هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت ضمن سخنانی در جمع دانشگاهیان “تشدید تحریم ها” و “تقویت کشورهای منطقه در مقابل ایران” را مورد تحلیل قرار داد و نتیجه گرفت که: “شرایط کشور ویژه است”.
رفسنجانی در شرایطی از ویژه بودن اوضاع سخن می گوید که منوچهر متکی، وزیر امورخارجه، این معامله تسلیحاتی و دیگر برنامه های آمریکا در منطقه را “سناریوهایی بی پایه و خیالپردازانه” می داند که “کمکی به صلح و ثبات منطقه نخواهد کرد و نمی تواند بر روابط حسنه و علائق متین ملتها و کشورهای منطقه اثر سوئی بگذارد”.
در همین راستا سردار نجار، وزیر دفاع جمهوری اسلامی هم با تاکید بر اینکه “ایران هیچ نگرانی از تقویت بنیه دفاعی کشورهای مسلمان و دوست خود ندارد” افزایش توان دفاعی این کشورها را “بخشی از توان دفاعی جهان اسلام” ارزیابی کرد.
وی افزود: “رژیم هایی باید نگران باشند و هستند که همچنان رویای نیل تا فرات را در سرمی پرورانند و کیان کشورهای اسلامی را مورد تجاوز قرار داده و می دهند.”
سردار نجار این معاملات را طرح هایی برای تقویت اقتصاد آمریکا دانست و اظهار داشت: “آنان سعی دارند تا با ایجاد رقابت تسلیحاتی کاذب و فروش سلاح، کمپانی های بزرگ تسلیحاتی خود را سرپا نگه داشته، از خطر ورشکستگی دور نگه دارند.”
نظری که منوچهر متکی نیز با آن موافق است. او هم این معامله را راه حلی برای “ممانعت از ورشکستگی کمپانی های اسلحه سازی آمریکا” می داند و می گوید: “دولتمردان کاخ سفید که برخی از آنها از سهامداران عمده شرکتهای بزرگ تسلیحاتی اند درصددند در اواخر دوره صدارت با سوء استفاده از موقعیت خود و ایجاد جو روانی و واهی، سود و منافع سرشار نصیب صاحبان بنگاههای وابسته کرده و پیامدهای آن را برای ثبات و امنیت منطقه به ارمغان آورند”.
منافع فروش این تسلیحات به کشورهای عرب خلیج فارس اما بیشتر از این حرف هاست. بر اساس توافقات نشست وزیران خارجه و دفاع آمریکا با وزیران خارجه مصر، اردن، عربستان سعودی، کویت، امارات متحده عربی، قطر، بحرین و عمان که در استراحتگاه ساحلی شرم الشیخ در مصر برگزار شد قرار است این کشورها آمریکا طی ده سال آینده 33 میلیارد دلار تسلیحات و تجهیزات نظامی از آمریکا خریداری کنند. از این میزان سیزده میلیارد دلار آن نصیب مصر می شود و بیست میلیارد دلار بقیه به دولتهای عضو شورای همکاری خلیج فارس می رسد. همچنین قرار است در کنار این قرارداد به اسرائیل نیز به میزان سی میلیارد دلار سلاح فروخته شود تا حمایت تسلیحاتی آمریکا از اسرائیل 25 درصد افزایش یابد.
معامله ای که کاندولیزا رایس، وزیر خارجه آمریکا هدف آن را “تقویت بنیه دفاعی متحدان آمریکا در منطقه در مقابل نفوذ منفی القاعده، حزب الله لبنان، سوریه و ایران” دانسته است.
بر اساس این حجم گسترده تجهیز تسلیحاتی است که هاشمی رفسنجانی به تاکید می گوید “آمریکا می‌خواهد این کشورها را علیه ما تحریک کند” در حالیکه “بجز اسراییل آنها از براداران ما هستند.”
او در برابر این “تحریک” پیشنهاد “سیاست مدبرانه” دارد: “باید سعی کنیم با کشورهای منطقه با هم باشیم. نباید خواست‌های باندی و جناحی در داخل، نیروهای اصیل را از هم جدا کند. باید به صورت یکپارچه و با مشارکت کشورهای مسلمان همسایه روابط دوستانه خود را با این کشورها تقویت کنیم تا دشمنان نتوانند به دست همسایگان ما را تضعیف کنند.”
هر چند منوچهر متکی در این مورد با وی همداستان نیست، زیرا: “طرح سناریوهای بی پایه و خیالپردازانه برای کشورهای منطقه کمکی به صلح و ثبات منطقه نخواهد کرد و نمی تواند بر روابط حسنه و علائق متین ملتها و کشورهای منطقه اثر سوئی بگذارد”.
وسردار نجار، وزیر دفاع دولت نهم نیز می گوید: “ایران هیچ نگرانی از تقویت بنیه دفاعی کشورهای مسلمان و دوست خود ندارد. هر کشوری حق دارد برای تقویت توان دفاعی خود تسلیحات موردنیاز خود را تولید و یا خریداری کند.”