پشت پرده سنای آمریکا برای تغییر رژیم

نویسنده

» گزارش هافینگتون پست

ماه گذشته بلومبرگ گزارش داد که گروهی متشکل از سناتورهای دو حزب آمریکا پیش نویس لایحه ای را تهیه کرده که خواهان اعمال تحریم هایی علیه ایران است که فقط در صورتی لغو خواهد شد که ایران “به سمت رژیمی دموکراتیک با انتخابات آزاد” پیش برود. این حرکت خطرناک برای تغییر در رژیم ایران، می تواند به جنگی فاجعه آمیز منجر شود.

بنا بر گزارش بلومبرگ انتظار می رفت این لایحه “در آوریل سال جاری نهایی شود” ولی سناتورهای یاد شده تاکنون این قانون را که به نام “قانون 2013 برای تحریم های ایران و حقوق بشر” معروف است ارائه نداده اند.

روز پنج شنبه سناتور مارک کرک لایحه دیگری را برای تحریم پول ملی ایران به مجلس ارائه داد. این تحریم ها فاصله آمریکا و ایران را به رویارویی با یکدیگر یک قدم نزدیک تر می کند و مانعی در روند دیپلماتیک ایجاد خواهد کرد. با این وجود باید توجه داشت که لایحه سناتور کرک که در بالا ذکر شد به مراتب خطرناک تر از تحریم های فعلی است و مستقیما تحریم ها را به عنوان وسیله ای برای تغییر رژیم بکار می برد.

“کمیته دوستان در زمینه قانونگذاری ملی” نسخه خلاصه ای از لایحه تغییر رژیم کرک را به دست آورده است. این لایحه که گویا 100 صفحه دارد توسط برخی از قانونگذاران آمریکا به عنوان “آخرین راه حل” توصیف شده است. بر اساس این لایحه یک سلسله تحریم، نه تنها شامل ایران بلکه علیه تمام شرکت ها، کشورها و حتی نهاد های سازمان ملل که با ایران همکاری می کنند می شود. در زیر تنها چند اقدام هشدار دهنده در این لایحه توضیح داده شده است:

 

1) تبدیل به الگوی عفو بین المللی برای لغو تحریم ها:

در لایحه تغییر رژیم کرک گفته شده که هر گونه لغو تحریم ها موکول به این است که وزارت خزانه داری آمریکا گواهی کند که:

“دولت ایران تمام زندانیان سیاسی را آزاد کرده است، در حال حرکت به سمت یک انتخابات آزاد و دموکراتیک است و از حقوق بشر و آزادی های کلیه شهروندان ایران، از جمله زنان و اقلیت ها، دفاع می کند.”

به عبارت دیگر پیش از لغو تحریم ها ایران باید به بهشتی از دیدگاه عفو بین الملل تبدیل شود. چنین شرایط ناممکنی برای لغو تحریم ها، هرگونه اقدام دیپلماتیک را دشوار ساخته و زمینه را برای جنگ فراهم می آورد.

این اولین بار نیست که تحریم های با هدف تغییر رژیم، زمینه اقدام نظامی آمریکا را فراهم می آورد؛ نمونه آن مسیر منتهی به جنگ عراق است. قانون سال 1998 در مورد آزاد سازی عراق تصریح می کند که “تغییر رژیم” موضع رسمی آمریکا در قبال عراق است. همین قانون به عنوان پیش شرط حمله نظامی نیروهای متحد به فرماندهی آمریکا مورد استقاده قرار گرفت و به اشغال عراق در سال 2003 انجامید.

 

2) لفاظی در مورد بحران انسانی در ایران؛ علی رغم وخامت بیشتر

لایحه مورد بحث نه تنها تغییر رژیم را به عنوان موضع آمریکا به دولت ایران هشدار می دهد بلکه علامتی است به مردم ایران که آمریکا در پیگیری تغییر رژیم در ایران از هر گونه فشار بر مردم ایران پرهیز نخواهد کرد. در حال حاضر هم بسیاری از ایرانیان جان خود را بر اثر فقدان داروهای مورد نیاز از دست می دهند. بر اساس گزارش اخیر مرکز ویلسون دلیل اصلی کمبود دارو در ایران تحریم هایی است که علیه سیستم بانکی ایران اعمال شده که پرداخت پول دارو را دشوار و غیر ممکن ساخته است.

علی رغم سخنانی که در مورد حمایت از بحران انسانی در این لایحه گفته شده، ولی در عمل این قانون باعث پیچیدگی بیشتر شبکه تحریم ها علیه شبکه مالی ایران خواهد شد و دسترسی بیماران ایرانی را به دارو باز هم دشوارتر می سازد.

 

3) تنبیه همه دنیا به دلیل وجود جمهوری اسلامی

نهایتا اینکه این لایحه به تمام دنیا اعلام می کند که آمریکا از تغییر رژیم حمایت می کند و در این راه بسیاری از مردم آسیب پذیر دنیا را تنبیه می کند. در پیش نویس لایحه آمده است:

“آمریکا نباید به هیچ سازمان چند جانبه ای (غیر از بانک جهانی و صندوق بین المللی پول) که در هیات مدیره آن کشوری وجود داشته باشد که مورد تحریم آمریکا باشد، کمک کند.”

اگر این لایحه همین امروز به مورد اجرا گذاشته شود تعدادی از نهادهای سازمان ملل و سازمان های وابسته به آن، از جمله یونیسف، سازمان خواربار جهانی و برنامه مسکن سازمان ملل، باید کار خود را در ایران متوقف کنند.

در حالیکه بحران انسانی در سوریه ابعاد فاجعه باری به خود گرفته، در این لایحه قطع بودجه آمریکا برای نهادهای پناهندگان سازمان ملل پیش بینی شده است.

کنگره باید سیاست های تغییر رژیم را رد کند و درعوض به سازمان ها اجازه دهد از تحریم ها به عنوان وسیله ای برای چانه زنی استفاده کنند. یکی از گروه های برجسته امنیت ملی اخیرا درگزارشی از سوی گروه “پروژه ایران” توصیه کرده است که آمریکا برخی از تحریم ها را در ازای معامله هسته ای با ایران لغو کند. کنگره باید از تلاش های دیپلماتیک برای جلوگیری از جنگ و از یک ایران هسته ای حمایت کند، نه اینکه به آنها دامن بزند.

 منبع: هافینگتون پست - 19 ژوئیه 2013