م ن س ا ن س و ر د و س ت ن د ا ش ت

فاطمه زمردیان سه شنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۲

» افست ۲۰۰۰/ هشت کتاب برگزیده‌ افست

کتابی که می سوزد، کار هادی حیدری

فردین نظری جز سه دفتر شعر اولش و نقد و نگاه هایی که با عنوان “من و فروغ”، “من و گلشیری” و… منتشر شده است، دیگر هیچگونه مجوز انتشاری برای کتاب هایش دریافت نکرده است. اما کتاب هایی که خودش منتشر می کند، امروز و بعد از گذشت قریب به پانزده سال ممارست او در این کار، جایی در دل کتاب دوستان باز کرده و برای خودش جایگاهی دارد. او چنان که شنیده ایم اهل مصاحبه و رسانه و خبر و این حرف ها نیست و علاقه ای به روزنامه ها نشان نمی دهد. در عوض می توان او را در خیابان کریم خان زند دید که کنار بساط کتاب هایش ایستاده و خاموش به جریان خیابان نگاه می کند. خودش نوشته است: “لزومی ندارد به فردین نظری شاعر بگویند”، اما فردین نظری شاعر و داستان نویسی بی ادعاست که لحنی غریب و پرگلایه دارد و هر لحظه از تحمل چیزی سر باز می زند.

کتابی هست از او به نام “دهان که باز می کنی، مثل پلنگ به سمت تو خیز بر می دارم”. طرح جلدش عکس مشهور دختر مغموم افغانی است و پایین صفحه این شعر آمده است:

“سیاه می پوشم

برای همیشه نبوده هایت

نبودنت

نبودنم

نبودگی هامان.”

متن کتاب به دستخط خود شاعر نوشته شده است و چینش شعرها و جملات، قاعده و چارچوب معهود سایر کتاب ها را ندارد. تخیل و لحن هم در این شعرها قاعده و آرامشی نمی شناسد و کلمه ها به هیچ آرایه ای گردن نمی گذارند.

شعرهایی از این مجموعه را با هم می خوانیم:

دهان که باز می کنی مثل پلنگ

به سمت تو خیز بر می دارم،

من

کشف کرده ام که جاذبه تو

از جاذبه زمین بیشتر است…

وطن من تن بود و زبان تن الکن

و تن من بی تن تو

بی تن ماند

بی وطن…

بر سینه ام بمان

لنگر انداخته در گودنای تن،