قلیان و قهوه خانه و شلوار لی و چکمه کم بود، برخورد با کراوات هم تشدید شد. نکته این که اصلا نه قبل از انقلاب و نه بعد از انقلاب، هیچ کسی جز شخص آقای ابوالحسن بنی صدر یک کلمه در مذمت کراوات حرف نزده و کسی یک کلمه تا قبل از سخنان بنی صدر چیزی ننوشته که کراوات بد است. اصلا اولین دولت بعد از انقلاب که توسط آیت الله خمینی انتخاب شده بود، همه اعضای اش کراوات می زدند. آقای بنی صدر در یک سخنرانی از همان کشفیات عجیب و غریب اش که درباره حجاب می گفت موهای زن اشعه ساطع می کند، گفت که کراوات همان صلیب مسیحی است و مثل افسار به گردن مسلمان ها هم افتاده و از آن زمان کراوات ممنوع شد. طرف خودش رفت و به لقاء الپاریس پیوست، ولی همه دستوراتش را برغم مخالفت و لعن و طعن و نفرینش گوش می کنند.
سه توصیه رهبر در نخستین مواجهه با اینترنت
خاک برسر ما به قول رفیق مان که تا حالا قدر این رهبر را نمی دانستیم. جیک ثانیه بعد از اینکه جواد لاریجانی به گفته خودش که همین دو سه روز قبل نطق کرد، رهبر در مورد اینترنت سه نکته بسیار مهم را گفت که نه تنها به عقل هیچ انسانی نمی رسد، بلکه به عقل جواد لاریجانی با آن همه هوش هم تا آن روز نرسیده بود. اول اینکه رهبر گفت: « این صنعت جالب است.» دوم اینکه گفت: « این صنعت جذاب است.» و سوم اینکه گفت: « این صنعت آلودگی دارد.» و دقیقا به خاطر جذابیت و جالب بودن آن بود که علم فیلترینگ بر پا خاست و حالا باید تا خدا خدایی می کند، دهان ملت آسفالت شود تا یک ای میل چک کنند. بگو آخر آقا جواد، پدرت خوب، مادرت خوب، اصلا چه مرضی داشتی که ببری نشانش بدهی؟
63 درصد صادرات مغز
من فکر می کنم این عدد 63 یک معجزه ای دارد. به قول جماعت “ حروفیه و نقطویان و عددیون” که دائم مثل محسن نامجو می گفتند “ عدد بده عدد بده” این حکومت هم سوزنش روی عدد 63 گیر کرده، حالا 63 نه، 62 یا 64، ولی اغلب 63. نصف آمار مملکت ختم به 63 درصد می شود. قول می دهم در انتخابات بعدی ریاست جمهوری هم هر کسی رای بیاورد 63 درصد رای بیاورد. حتی همین علی لاریجانی هم که 173 رای از 275 رای را آورد و رئیس موقت مجلس شد 63 درصد رای آورد. اصلا هر کسی یک بار از ایران رد شده باشد همین 63 درصد رای می آورد، پوتین هم با 63 درصد انتخاب شد. البته این یکی آمار درستی است چون 63 درصد نیست و 62 درصد است. اعلام شد که 62 درصد از برندگان المپیاد برای تحصیل از ایران می روند. فکرش را بکنید. به طور دائمی هر سال 60 درصد از آدمهای باهوش کشور از ایران خارج شوند. بعد هی غر بزنیم چرا وضع بدتر و بدتر می شود. البته لابد مشکل دارند که می روند، ولی طبیعی هم هست که هر روز مشکل ایران سخت تر می شود.
مواضع حماس چیست؟
به گفته وب سایت خیلی تندرو رجانیوز “ حماس” اعلام کرد از دولت بشار اسد حمایت می کند. اما به گفته وب سایت تندرو تابناک “ حماس” اعلام کرد که در درگیری میان بشار اسد و مخالفانش دخالت نمی کند. وب سایت کمی تندرو فارس نیز اعلام کرد “ حماس” در درگیری میان بشار اسد و مخالفانش سعی می کند اصلا فکر کند که درگیری وجود ندارد، ولی به گفته سایت میانه رو فرارو “ حماس” گفته است که طرفدار آشتی ملی میان بشار اسد و مخالفان اوست. سایت نسبتا اصلاح طلب ندای سبز پررنگ نیزنوشت “ حماس” صراحتا از مخالفان بشار اسد حمایت می کند. مسوولان حماس فعلا سرگردانند که بالاخره موضع شان چیست. یک منبع نسبتا ناآگاه گفت: فعلا هیچ چیز مشخص نیست، حماس منتظر است ببیند بالاخره آخر کار کت تن چه کسی است؟
واقعا ثروتمند است
محمود احمدی نژاد که بر اساس اخبار وارده هنوز رئیس جمهور دولت کودتاست، طی یک اظهارنظر شگفت انگیز گفت: “ ایران واقعا ثروتمند است.” وی گفت: نمی دونم چرا هر چی پول ضایع می کنیم تموم نمی شه. وی که از خستگی داشت می مرد، اعلام کرد: ما همه تلاش مان را می کنیم که بتوانیم همه مردم را به پابرهنگان و فقرای طرفدار دولت تبدیل کنیم، ولی قیمت نفت دائما بالا می رود، و تلاش ما بی نتیجه می ماند. با این حال او از مردم خواست خود را به تورم موجود عادت بدهند. یکی از دوستان رئیس جمهور که داشت کف بینی می کرد، گفت: ما به زودی اگر نتوانیم غنی سازی بکنیم، قطعا می توانیم فقیر سازی بکنیم، و در این راه اصلا مهم نیست ایران ثروتمند باشد یا نه، چون ما به هدف مان ایمان داریم.
سفرای سوریه اخراج شدند
همزمان با تائید معاون فرمانده سپاه قدس در مورد حضور در سرکوب های مردم سوریه، کشورهای آمریکا، استرالیا و چند کشور اصلی غربی سفرای سوریه را از کشور خودشان اخراج کردند. آگاهان احتمال می دهند اگر یکی دیگر از مسوولان ایرانی در مورد حقانیت بشار اسد یک جمله بگوید، تمام کشور های جهان جنگ را با سوریه آغاز کنند.
پناهیان و امام نقی
آدم هر چقدر هم باهوش باشد، نمی فهمد که این آقایان این حرف ها را از کجایشان در می آورند؟ البته حدودش را می توان تشخیص داد ولی دقیقش را بعید می دانم. مثلا همین آقای پناهیان در مورد علت توهین به امام نقی در اینترنت و بخصوص فیس بوک اعلام کرده که : “ علت دشمنی با امام هادی تبدیل معارف شیعی توسط ایشان به قدرت اجتماعی بود.” بسیار خوب. قبول. اما خودتان بگویید، وقتی در تقویم های عادی جمهوری اسلامی، یک روز تولد و یک روز شهادت به امام نقی اختصاص داده می شود، ولی مثلا برای حضرت زهرا، هر ماه یک بار روز تولد یا شهادت گرفته می شود، مردم باید چه کنند. تازه حضرت زهرا جزو ائمه هم نبوده. البته من که با کارهای این آقایان و خانمهای فیس بوکی مخالفم، ولی این چه وضعی است که وقتی نام مادر امام نوشته می شود گفته شود مادر امام نقی یا “ ام الفضل” دختر مامون بوده یا “ ام الولد” که اسمش “ سمانه” یا “ سوسن” است. و نوشته شود که اسامی مادر ایشان “ مدنب”، “ حدیث” و “ غزال” هم گفته شده است. بالاخره چی؟ کدام یکی درست است؟ مگر می شود آدمی که ریز به ریز با ذکر جزئیات همه سخنانی که در کربلا گفته شده، بداند، ولی اسم مادر امام معصوم را نداند؟ گفته می شود که به گفته “ ابن بابویه” ایشان توسط “ معتمد” یا “ متوکل” شهید شده، اما همان جا گفته می شود که در زمان شهادت ایشان نه معتمد خلیفه بوده نه متوکل. پس کی؟ یعنی واقعا وقتی برای این همه اسلام شناس معلوم نیست نام مادر امام چه بوده، در چند سالگی امام شده، توسط چه کسی به شهادت رسیده، برای مردم عادی باید از کجا معلوم باشد؟ ما فرض می کنیم که آقای پناهیان درست می گوید که امام نقی موفق شد معارف شیعی را به قدرت اجتماعی تبدیل کند، ولی چرا تا به حال هیچ کس این ها را به ما نگفته بود؟ یا در جایی ننوشته بود. و وقتی چنین چیزی تا همین دیروز در هیچ جا نوشته نشده بود، چطور افرادی در قرن چهاردهم به خاطر اینکه امام نقی در قرن دوم معارف شیعی را به قدرت اجتماعی تبدیل کرد، با ایشان دشمن شدند؟ البته ما به عنوان شیعیان بسیار ممنونیم که بعد از 1430 سال قمری و 1390 سال شمسی بالاخره بزرگان شیعه فهمیدند امام نقی به چه دلیل دشمن داشت، ولی آیا اگر همین دشمنان امام نبودند شما تا سالها این واقعیتی که هنوز نمی دانیم درست است یا غلط فهمیده بودید؟ به قول یکی از سایت های حزب اللهی که دو سه روز قبل نوشته بود “ کاش ما خودمان کمپین یادآوری امام نقی به شیعیان را درست کرده بودیم.” خوب، حالا که یادآوری شد، لطفا بروید پیدا کنید که امام نقی اسم مادرشان چی بود؟ و توسط چه کسی شهید شد؟ حداقل اینها را بنویسید که آدم بداند به چه کسی اعتقاد دارد. نمی شود که مردم به یک امام اعتقاد داشته باشند، ولی هیچ چیز را درباره او ندانند.