والدمار ایگلسیاس
دومین رقیب آرژانتین در جام جهانی برزیل کشوری است که در کارنامه خود یک پیروزی علیه ایالات متحده به دست آورده. این تیم در مرحله حذفی به عنوان یکی از بهترین تیم های آسیایی به رقابت های جام جهانی ۲۰۱۴ وارد شد.
سید جلال طالبی، مربی این تیم، چند روز قبل از بازی و در رختکن به بازیکنانش گفت که “این ۹۰ دقیقه جاودانه خواهد شد”. شکست می توانست به مثابه یک سرخوردگی ابدی باشد. ولی پیروزی می توانست آنها را به شخصیت های محبوبی تبدیل کند، چرا که فوتبال محل ابراز عقیده نیز محسوب می شود. بازیکنان تیم ایران در تاریخ ۲۱ ژوئن ۱۹۹۸ با جان و دل در چارچوب جام جهانی فرانسه در استادیوم لیون بازی کردند. در برابر آنها تیم آمریکا قرار داشت؛ رقیبی در صحنه سیاست بین المللی از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹. این دیدار بیش از آنکه به عنوان یک بازی تلقی شود، در تمامی محافل جهانی ورد زبان ها بود. مجله بریتانیایی “چهار چهار دو” از آن به عنوان مسابقه ای با بیشترین بار سیاسی در جهان یاد کرد. شبکه های تلویزیونی در برابر دیدگان جهانیان برخورد دوستانه و محترمانه بازیکنان را نشان دادند که به یکدیگر گل می دادند. بازیکنان دو تیم به همراه هم عکسی به یادگار گرفتند. حتی موج های مکزیکی نیز در استادیوم آغاز شد.
در آن روز، ایران برای یک لحظه خود را قهرمان جهان احساس کرد. پس از گل آمریکا که در دقایق آخر بازی توسط برایان مک براید به ثمر رسید، جشنی از غرب اروپا تا خیابان های تهران، مشهد، اصفهان و کرج برگزار شد. سید علی خامنه ای از حمید استیلی، زننده گل اول، به صورت رسمی تشکر کرد و او که شماره ۹ را به تن داشت، آشکارا در جرگه طرفداران و تحسین کنندگان رییس جمهور سابق، محمود احمدی نژاد، قرار گرفت. دومین گل نیز توسط مهدی مهدوی کیا، یکی از بهترین بازیکنان ایرانی که در سطح جهان نیز شناخته شده است، به ثمر رسید.
فوتبال در ایران به مانند زندگی مردم این کشور با پستی بلندهایی همراه بوده. پس از انقلاب ۱۹۷۹، بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ جنگ میان ایران و عراق به وقوع پیوست. پیامدهای آن، یک میلیون کشته و بیش از دو میلیون مجروح و چهار میلیون پناهنده بود. تا قبل از آن، تیم ملی ایران به مثابه ماشینی بود که برای شکست دادن آمده بود و در سه جام آسیایی بین سال های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۶ پیروز شد. دو سال پس از آن، ایران در جام جهانی آرژانتین حضور پیدا کرد. در بازی اول سه بر صفر در برابر هلند شکست خورد. چهار روز بعد اولین گل خود را توسط ایرج دانایی فر به ثمر رساند و در برابر اسکاتلند به تساوی یک بر یک رسید. پس از آن محبوب ترین ورزش ایران در نقش یک زندانی جنگی فرو رفت. فدراسیون تصمیم گرفت از بازی های حذفی جام جهانی اسپانیا در سال ۱۹۸۲ کنار برود و از شرکت در بازی های مکزیک در سال ۱۹۸۶ نیز منصرف شد. ازسوی دیگر، فیفا بنا به دلایل امنیتی، خواستار آن شد که دیدارها در شهرهای بیطرف برگزار شوند. در سال های ۹۰ روزهای بازسازی آغاز شد. تا اینکه نسل فوتبالیست های سال ۱۹۹۸ و در رأس آنها علی دایی [بازیکنی که بیشترین تعداد گل را در تاریخ تیم های ملی به دست آورده] از راه رسیدند و ایران را بار دیگر به رویدادهای جهانی بردند.
فوتبال جدا از درگیری ها، یک سنت است و جعفر پناهی در فیلم “آفساید” به خوبی این موضوع را به تصویر کشیده. دو دختر جوان علی رغم محدودیت ها می خواهند بازی حذفی میان ایران و بحرین را در جایی که ورودشان به آن منع شده تماشا کنند: استادیوم. آنها خود را به شکل مرد درمی آورند. این فیلم که خرس طلایی برلین را در سال ۲۰۰۶ از آن خود کرد، از یک داستان واقعی الهام گرفته شده: دختر کارگردان.
فوتبال در ایران دارای تاریخی طولانی است. فدراسیون فوتبال این کشور در سال ۱۹۲۰ تأسیس شده و ۲۵ سال پس از آن به عضویت فیفا درآمده. تیم ایران برای اولین دیدار بین المللی خود در سال ۱۹۴۱ با افغانستان بازی کرد. در سال ۱۹۵۰ در بازی رسمی افتتاحیه در برابر ترکیه در استانبول ظاهر شد. در آن زمان یادگیری بیش از هر چیز دیگری اهمیت داشت و این تیم در آن بازی شش بر یک شکست خورد. دو دهه بعد، تیم ایران با چهره های دیگر ولی همچنان پراشتیاق، به بهترین بازیکنان قاره خود تبدیل شد.
امروز ایران پس از پیروزی و شکست های متعدد چهارمین جام جهانی خود را تجربه می کند. این تیم در ۹ بازی خود در جام های جهانی، یک پیروزی در برابر ایالات متحده، دو تساوی و شش باخت دارد. آخرین بازی این تیم در آلمان ۲۰۰۶ با گل سهراب بختیارزاده به تساوی یک بر یک رسید. این تیم در جام جهانی برزیل امید آن دارد که بتواند از گروه خود صعود کند. این تیم به عنوان اولین تیم گروه خود در آسیا صعود کرد. آمار این بازی ها به خوبی نشان از آمادگی این تیم دارد: ۱۰ پیروزی، ۴ تساوی و ۲ باخت.
انتخاب کارلوش کی روش شاخص دیگری است که نشان از خواست این تیم برای یک جهش بزرگ دارد. مربی پرتقالی که هدایت تیم رئال مادرید را برعهده داشته و در کنار الکس فرگوسن در منچستر یونایتد فعالیت کرده، تجربه بسیار کارآمدی در مربیگری دارد. او در آخرین جام جهانی مربیگری تیم پرتقال را برعهده داشت.
اکنون فوتبال ایران درحال تجربه کردن دوران دیگری است. براساس گزارشی از سایت بریتانیایی “وات کالچر”، استادیوم آزادی که در قلب مجموعه ای ورزشی به همین نام قرار دارد، یکی از ده استادیوم برتر جهان محسوب می شود. این استادیوم در سال ۱۹۷۱ افتتاح شده است.
به هرحال تیم ملی ایران جایگاه خود را برای حضور در برزیل محکم کرده و شاید در این مسابقات معجزه دیگری خلق کند.
منبع: کلارین، ۸ آوریل
