فیلم “تسلی بخش” ساخته آلفونسو پویارت، کارگردان جوان برزیلی، بالاخره پس از کش و قوس‌های فراوان به نمایش درآمد. فیلم را می توان برداشتی از فیلم “هفت” [سال ۱۹۹۵] ساخته دیوید فینچر دانست.
بازیگران: آنتونی هاپکینز، کالین فارل، ابی کورنیش، جفری دین مورگان.
داستان فیلم: جو (جفری دین مورگان) و کاترین (ابی کورنیش)، دو مأمور اف بی آی، به شیوه عجیب یک قاتل زنجیره‌ای (کالین فارل) پی می‌برند که قربانیان خود را بدون هیچ دردی هلاک می‌کند. جو یکی از دوستان قدیمی خود، جان، را که یک پزشک بازنشسته و دارای قدرت ماوراءالطبیعه است به کمک می‌خواند. جان (آنتونی هاپکینز)، تلاش می‌کند تا از هویت و اسرار قاتل زنجیره‌ای که وی نیز دارای نیرویی خارق‌العاده است، پرده بردارد. ولی به دام انداختن او کار آسانی نیست، چرا که تمامی رویدادها را از قبل پیش‌بینی می‌کند و از معرکه می‌گریزد.
آنتونی هاپکینز که موهای سفیدش باعث شده تا این نقش بهتر بر روی چهره‌اش بنشیند، همان نگاه‌های خیره “هانیبال لکتر” در “سکوت بره‌ها” را به کار گرفته و از این حیث شخصیتی تأثیرگذار در میان دیگر بازیگران است. به نظر می‌رسد که او علی‌رغم دوستی قدیمی‌اش با جو (جفری دین مورگان) گاهی از پلیس‌بازی‌های او خسته می‌شود.
ابی کورنیش نیز دین خود را برای ایفای این نقش خوب ادا کرده، ولی نتوانسته “جودی فاستر” سکوت بره‌ها را تداعی سازد. فیلمنامه نیز گاهی او را به فراموشی می‌سپارد و گویی او تنها وسیله‌ای برای تسهیل رویارویی مردانه در آخر فیلم بین شخصیت‌های خوب و بد داستان است.
شروع جالب فیلم باعث شده تا صحنه‌های بعدی قدری عذاب‌آور شود. فیلم برای رسیدن به صحنه‌های بعدی و روبرو شدن با کالین فارلریال شخصیت منفی فیلم، و همچنین نتیجه‌گیری‌های پایانی قدری سرعت می‌گیرد. درواقع فیلم تلاشی برای ایجاد همزادپنداری با شخصیت‌های فیلم نمی‌کند.
آفونسو پویارت، کارگردان فیلم، در اولین کار انگلیسی‌زبان خود نهایت سعی‌اش را کرده تا به فیلم روح دهد، ولی چندان موفق نبوده. در اولین صحنه‌ای که قدرت شخصیت هاپکینز برای پیشگویی آینده به نمایش گذاشته می‌شود، صحنه جالب و درعین حال خوفناکی خلق می‌شود. متأسفانه فیلم خیلی روی این اهرم تکیه می‌کند و خیلی زود روندی خسته کننده ایجاد می‌شود. این فیلم یک نمونه کلاسیک از فیلمی است که فکر می‌کند باهوش‌تر از آنچه باید باشد هست، و درنهایت می‌خواهد حماقت و بلاهت خود را به مخاطب روا دارد.
بیننده با مشاهده تیتراژ پایانی درمی‌یابد که در این فیلم برخلاف نامش هیچ نشانه‌ای از “تسلی” وجود ندارد، و تماماً درد و رنج است.
چهره‌ی روز؛ ابی کورنیش
ابی کورنیش، بازیگر استرالیایی ۳۳ ساله، بیشتر بخاطر نقش‌هایش در فیلم های “پشتک” [سال ۲۰۰۴] به کارگردانی “کیت شورتلند“، “آب نبات” [سال ۲۰۰۶] به کارگردانی “نیل آرمفیلد“، “یک سال خوب” [سال ۲۰۰۶] به کارگردانی ریدلی اسکات، “الیزابت: دوران طلایی” [سال ۲۰۰۷] به کارگردانی “شکهار کاپور“، و “مشت ناگهانی” [سال ۲۰۱۱] به کارگردانی “زاک اسنایدر” شناخته می‌شود.
ابی کورنیش حرفه بازیگری در سینما را از سال ۲۰۰۰ آغاز کرد.
او در فیلم “مشت ناگهانی” با رایان فیلیپ آشنا شد و با او ازدواج کرد، ولی در فوریه سال ۲۰۱۰ از او جدا شد. او که از سن ۱۳سالگی گیاهخوار شده، در سال ۲۰۰۸ به عنوان “سکسی‌ترین گیاهخوار استرالیا” برگزیده شد.
