سه روز پس از تائید انتخابات 22 خرداد و انتصاب احمدی نژاد، تهران همچنان ناآرام است و نیروهای نظامی، امنیتی و لباس شخصی به مراکز خود باز نگشته اند. اگر چه مسئولین بعد از تایید انتخابات، برای نشان دادن وضعیت سفید، سرویس پیام اس ام اس را از ساعت 5 عصر دیروز به کار انداختند اما آماده باش نیروهای امنیتی، در حدی که حتی مرخصی ها آنها نیز لغو شده، نشان دهنده ناآرامی خیال هاست.
نیروهای امنیتی اگر چه می کوشند کمتر در خیابان ها و میدان ها آفتابی شوند وفضا را آرام نشان دهند، اما چهره ملتهب شهرو حضور سریع این نیروها به محض وقوع یک حادثه نشان می دهد که در پشت چهره شهر، اتفاقات دیگری در جریان است.
به گفته یک بسیجی طی دو هفته گذشته اغلب نیروهای امنیتی و نظامی در طول شبانه روز تنها سه الی 4 ساعت می توانستند بخوابند، اما حالا هم که ظاهرا فرصت بیشتری برای خوابیدن دارند، صدای الله اکبر شبانه مردم مانع خوابیدن آنها می شود.
نیروهای امنیتی و بسیج که دوشنبه شب و سه شنبه را در حالت آماده باش به سر برده بودند، انتظار داشتند بعد از تایید انتخابات توسط شورای نگهبان مردم بیشتری به خیابان ها بیایند و به نتایج انتخابات اعتراض کنند. اما این اعتراض ها در سه شنبه و پس از آن چهار شنبه ادامه نیافت و مردم اگر چه بر بانگ الله اکبر افزودند اما واکنش دیگری نشان ندادند[بیانیه موسوی و کروبی در همین ارتباط جداگانه چاپ شده است]. همزمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی و رسانه های وابسته به جناح راست، ضمن نمایش قدرت به حمله به موسوی پرداختند. وابستگان دولت کودتا همچنین تا آنجا پیش رفتند که مرگ ندا آقاسلطان را به صراحت به خارجی ها نسبت دادند و فرمانده بسیج نیز اعلام کرد کسانی که اقدام به کشتن مردم کرده بودند، بسیجی نبودند بلکه از “لباس بسیجی” استفاده کرده بودند.
یک شهروند تهرانی در این مورد به روز می گوید:اینها خجالت نمی کشند؛من به چشم خودم دیدم که این جماقدارها چطور با حمایت نیروی انتظامی به جان زن و بچه مردم افتاده بودند. بعد هم همه شان سوار ماشین نظامی شدند و رفتند.
انتقال نیروهااز خیابان به مساجد
وجود شهروندان فراوانی مانند این مصاحبه کننده ست که باعث شده تانیروهای ضد شورش و بسیجی در خیابان ها بمانند؛ هر چند شکل حضور آنها تغییر کرده است. این نیروها طی سه روز گذشته در مساجد، اماکن دولتی و مدارس مستقر شده اند تا در صورت اعتراض مردمی به سرعت به خیابان بیایند.
این نیروها به ویژه در مسجد میدان فلسطین، مسجد سه راه جمهوری، پایگاه مقداد، مدرسه امامی، پلیس راهنمایی خیابان کارون و بسیاری دیگر از ادارات، مساجد و مدارس حد فاصل میدان آزادی تا میدان فردوسی و حد فاصل میدان ولی عصر تا چهار راه پارک وی مستقر شده اند. جستجو برای یافتن محل اجتماع این نیروها که اغلب بسیجی هستند نشان می دهد که در این دو مسیر حداقل 16 مسجد، اداره و مدرسه وجود دارد؛ البته آنها در محل های دیگری نیز مستقر هستند که اطلاع دقیقی از آن محل ها وجود ندارد.
محاصره محل سکونت موسوی
از سوی دیگر، پس از انتشار بیانیه های میر حسین موسوی و مهدی کروبی در مورد لزوم ابطال انتخابات و ادامه اعتراض ها تا رسیدن به نتیحه، محل زندگی میرحسین موسوی در خیابان پاستور، بیش از قبل و عملا تحت محاصره قرار گرفته است. البته رفت و آمدها به خانه موسوی ادامه دارد ولی هر کس وارد خانه می شود این احتمال را می دهد که بعد از خروج، دستگیر شود. یکی از استادانی که هفته گذشته پس از دیدار با موسوی بازداشت شد، به روز می گوید: “وقتی همه ما را سوار اتوبوس کردند چند مامور نیروی انتظامی اعتراض کردند. آنها به ماموران وزارت اطلاعات گفتند اینجا حوزه کاری ما است و شما حق دخالت ندارید. اما نیروهای اطلاعاتی معتقد بودند به وظیفه خود عمل کرده اند و این مساله ربطی به نیروی انتظامی ندارد. بالاخره درگیری لفظی بین ماموران بالا گرفت. پلیس مخالف بازداشت ما بود و وزارت اطلاعات مصمم به بازداشت. در نهایت یک مقام امنیتی از طریق بی سیم یا تلفن همراه از نیروی انتظامی خواست مانع بازداشت ما نشود”.
این استاد دانشگاه ادامه می دهد: “بعد مارا به محل نامعلومی بردند و در انجا ساعت ها در مورد ضد انقلاب بودن موسوی و خط گرفتن او از خارجی ها حرف زدند. بعد از مدتی هم لابد فکر کردند ما ارشاد شده ایم، برای همین اقدام به آزادی ما کردند.”
یکی از نزدیکان میر حسین هم که اکنون دیگر تعدادشان به کمتر از انگشتان دست رسیده، به روز می گوید: “اگر با شدت ادامه دهیم حتما موفق می شویم. البته اینها رحم ندارند هر روز یکی را می کشند؛ بعد در تلویزیون می گویند عامل این کشتار میر حسین است”.
به این ترتیب فضای شهر پس از برگزاری انتخاباتی که میر حسین موسوی آن را “شعبده بازی” نامید و کروبی برای آن “انا لله و انا الیه راجعون” خواند، همچنان ناآرام است و اگر چه محمود احمدی نژاد چند ساعت پس از تائید انتخاب خود از جانب رهبر و شورای نگهبان، به وزارت اطلاعات رفت و از کارکنان آن تشکر کرد، اما به آنها نگفت بیداری هایشان تا کی ادامه خواهد یافت.
