غزال آزادفر
بیش از سه هزار کارگر شرکت نیشکر هفت تپه از روز دوشنبه دست به اعتصاب زده اند. اعتصاب جدید کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در درجه اول در اعتراض به پرداخت نشدن دو ماه حقوق معوقه شان صورت گرفته است.
در این اعتصاب که روز سه شنبه نیز ادامه یافت، کارگران مطالبات دیگری هم داشته اند که عبارتند از “پایان پرونده سازی و احضار فعالین کارگری به دادگاه انقلاب”، “برکناری یعقوب شفیعی، مدیر عامل شرکت نیشکرهفت تپه، وهمچنین اعضای هیات مدیره این شرکت” و “برکناری رییس حراست شرکت که به گفته کارگران نقش مستقیمی در سرکوب، جاسوسی و پرونده سازی علیه کارگران دارد.“
این اعتصاب همانند بسیاری از اعتصاب های گذشته در این شرکت بزرگ انعکاسی در رسانه های داخل ایران نداشته است. بویژه که برخی از سایت ها، همانند شهاب نیوز، پیش از این نوشته بودند که اعتراض های این کارگران، جنبه سیاسی و امنیتی یافته است.
در این خصوص، در جریان اعتصاب های گذشته کارگران شرکت نیشکر هفت تپه که در اکثر موارد، تمامی ۵۰۰۰ کارگر آن را در بر گرفته است، برخوردهای امنیتی – قضایی گسترده ای با نمایندگان و فعالان کارگر انجام شده است. از جمله، فریدون نیکوفر، جلیل احمدی، علی نجاتی، محمد حیدری مهر و قربانعلی رمضان پور به همراه ابوالفضل عابدینی، خبرنگاری که اعتصاب های کارگران را تحت پوشش خبری قرار داده بود، در آبان ماه گذشته بازداشت شدند و پس از سپردن وثیقه، آزاد شدند. بر اساس گزارش ها، این پنج کارگر و یک روزنامه نگار برای دریافت احکام دادگاه انقلاب احضاریه دریافت کرده اند و باید در روز 31 اردیبهشت به دزفول بروند.
در همین زمینه، کارگران شرکت نیشکر هفت تپه با انتشار بیانیه ای در روز جهانی کارگر، روز اول ماه مه، خواستار پایان پرونده سازی و احضار فعالان کارگری شده بودند.
چشمان بسته دولت در برابر مافیای شکر
هزاران کارگر شرکت نیشکر هفت تپه در دو سال گذشته، بارها اقدام به اعتصاب کرده اند تا حقوق معوقه شان را دریافت کنند. کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در اعتصابات گذشته خود، همچنین خواستار اجرای طرح طبقه بندی مشاغل و حق تشکیل سندیکا شده بودند.
کارگران اعتصابی این شرکت دراعتصاب های قبلی خود، در حدود دو سال گذشته از دولت محمود احمدی نژاد خواسته اند که با مافیای شکر درایران مبارزه کند، زیرا به گفته آنان، این موضوع باعث رکود و ورشکستگی کارخانه های تولید شکر در ایران شده است.
در همین ارتباط، عباسعلی زالی، وزیر پیشین کشاورزی و رییس سابق مرکز آمار ایران، روز ۱۵ اسفند سال گذشته با انتقاد از سیاست های دولت محمود احمدی نژاد در زمینه واردات، به روزنامه اعتماد گفت: “واردات بی رویه شکر، ۳۲ کارخانه قند و هفت کارخانه نیشکر را از چرخه تولید خارج کرده است.“
اینگونه انتقادها در حالی به دولت وارد می شود، که برخی از اقتصاددانان اشاره می کنند که بحث مافیای شکر، جدید نیست و در گذشته نیز این موضوع مطرح بوده است. اما به گفته آنان، دولت های پیشین اجازه ورود به این محدوده را به خاطر دخالت برخی از افراد ذی نفوذ در واردات شکر نداشتند. این اقتصاددانان می افزایند که همان افراد که شماری از روحانیون محافظه کار در میان آنها به چشم می خورند، اکنون جزو حامیان سرسخت محمود احمدی نژاد هستند و این موضوع باعث شده است که وی چشمان خود را بر روی پرونده مافیای شکر ببندد.
واردات بی رویه شکر توسط دولت، عدم خرید تضمینی تولیدات شرکت های تولید کننده و پایین آوردن تعرفه کمرگی توسط دولت، از جمله مواردی محسوب می شدند که در بیانیه روز جهانی کارگر توسط کارگران شرکت نیشکر هفت تپه نیز مورد انتقاد قرار گرفته بودند.