صدایی که خاموش کردند
تقی روحانی؛ صدای ماندگار رادیو ایران
تقی روحانی از مشهورترین گویندگان بخش خبر رادیو و مجری برنامه‌های مختلفی از جمله مسابقه بیست‌سوالی و صبح جمعه با شما پیش از انقلاب سال ۵۷، پس از سال ها زندگی سخت روی صندلی چرخدار روز ۴ تیرماه در تهران درگذشت. او که پس از پیروزی انقلاب دستگیر شده بود، در شهریور سال ۵۸ در شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی مرکز، محاکمه و به جرم تبلیغ به نفع رژیم گذشته با استفاده از دستگاه رادیو و تلویزیون از طریق ادای کلمات فریبنده و مزورانه برای ایجاد مانع و سد در مسیر انقلاب به ۵ سال حبس محکوم شد که باید ۲ سال اول محکومیت خود را در زندان ایرانشهر و سه سال باقیمانده را در زندان‌های تهران بگذراند. همچنین به علت شرب خمر از طرف حاکم شرع به حد شرعی در این مورد، یعنی ۸۰ ضربه شلاق محکوم شده است.
روزنامه کیهان ۲۹ شهریور ۵۸ در گزارشی درباره محکومیت او نوشته بود: “تقی روحانی متهم است که در زمان نخست‌وزیری شریف امامی و ازهاری با استفاده از فرستنده‌های رادیویی در جهت وارونه نشان دادن سیر انقلاب اسلامی ایران و تحکیم سلطنت و استعمار مردم پافشاری کرده است و تا آخرین روزهای عمر سلطنت خاندان فاسد پهلوی نقش بلندگوی رژیم را در رادیو و تلویزیون ایفا کرده و با کلمات فریبنده خود در سرویس‌های خبری رادیو به توجیه کشتارهای سفاکان رژیم خونخوار چون ازهاری و دست‌نشاندگان پلید پرداخته است. وی بار‌ها ملت غیور و به‌پاخاسته ایران و رهبران انقلاب اسلامی ایران به‌خصوص [امام] خمینی را مورد اهانت و توهین قرار داده بود و بی‌شرمی را بدانجا رسانده بود که مردم مبارز تهران در تظاهرات خود خواستار اعدام چنین فردی شده بودند. به موجب رأی دادگاه انقلاب اسلامی مرکز که دیروز صادر گردید، نامبرده به جرم تبلیغ به نفع رژیم گذشته با استفاده از دستگاه رادیو و تلویزیون و اهانت به انقلاب اسلامی ایران از طریق ادای کلمات فریبنده و مزورانه برای ایجاد مانع و سد در مسیر انقلاب به پنج سال حبس محکوم شد که باید دو سال اول محکومیت خود را در زندان ایرانشهر و سه سال باقیمانده را در زندان‌های تهران بگذراند. همچنین متهم به علت اعتراف به شرب خمر از طرف حاکم شرع به حد شرعی در این مورد، یعنی ۸۰ ضربه شلاق محکوم گردید.”
تقی روحانی در دفاع از خود گفته بود که کار گوینده خواندن مطالبی است که به دست او می‌دهند. گوینده، نویسنده و مفسر مطالب نیست.
دو هفته پس از اعلام محکومیت روحانی، هنگامی که پاسداران او را برای تحمل محکومیتش از تهران به ایرانشهر می‌بردند، یک گروه مسلح او را ربود و فردای آن روز پیکر نیمه‌جانش در بیابان‌های اطراف جاده آرامگاه (جنوب تهران) پیدا شد. تقی روحانی در حالی که بر اثر ضربات وارده مغزش از کاسه سر بیرون آمده بود، توسط پاسداران کمیته صالح‌آباد پیدا شد و به بیمارستان دکتر فاطمی منتقل شد.
روزنامه کیهان در روز ۱۲ مهرماه با اعلام خبر ربوده و مضروب شدن روحانی نوشت: “بعدازظهر ۱۱ مهرماه پاسداران تقی روحانی را برای طی دوران محکومیت در ایرانشهر از تهران به ایرانشهر می‌بردند که در بین راه یک گروه مسلح او را ربوده و در بیابان‌های اطراف جاده آرامگاه مضروب کردند. تقی روحانی در حالی که بر اثر ضربات وارده مغزش از کاسه سر بیرون آمده بود، توسط پاسداران کمیته صالح‌آباد پیدا شد و به بیمارستان دکتر فاطمی (رضاشاه سابق) منتقل شد. وی بلافاصله در بخش جراحی بستری شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت. بنا به اظهار پزشکان بیمارستان دکتر فاطمی حال تقی روحانی رضایت‌بخش نیست و به احتمال قوی وی به علت شدت جراحات وارده فوت خواهد کرد.”
روزنامه کیهان بعد از این حادثه اعلام کرد به دنبال انتقال تقی روحانی به بیمارستان دکتر فاطمی، شخصی نا‌شناس طی یک تماس تلفنی با خبرنگار کیهان مسئولیت این آدم‌ربایی را برعهده گرفته است. به نوشته کیهان شخص نا‌شناس در این تماس تلفنی گفت: “ما تقی روحانی را از دست پاسدارانی که قصد انتقال وی را به ایرانشهر داشتند، ربودیم و پس از ربودن از چنگ پاسداران، او را در بیابان‌های جنوب مهرآباد بردیم و اعدام کردیم.” شخص مزبور افزود: “این اعدام توسط گروه توحیدی مستضعف صورت گرفته است. این گروه هنوز علت عمل خود را اعلام نکرده است.”
تقی روحانی بعد از این حادثه که آسیب زیادی به وی وارد کرد، از سوی پزشکان بیمارستان فاطمی جهت تکمیل درمان و پیشگیری از مرگ به بیمارستان فیروزگر منتقل شد. هرچند زنده ماند اما بر اثر ضربات وارده به مخچه‌اش فلج شد و تا پایان عمر بر روی صندلی چرخدار نشست و قادر به حرکت کردن و تکلم نبود.
رضا سجادی، گوینده و مدیر پیشین رادیو ایران، در گفتگو با بی بی سی فارسی گفت: “در این سالها به اتفاق مدیر برنامه هایمان، شاهرخ نادری، تقریبا ماهی یکی دو دفعه می رفتیم منزلش و واقعا متاثر می شدم که این مرد چرا نباید بتواند صحبت کند.” او درباره همکار و دوستش گفت: “من از ۱۳۱۹ گوینده رادیو شدم و شادروان تقی روحانی اواخر سال ۲۳ به رادیو آمد و بعد از مدتی گوینده خبر شد. با هم همکار بودیم. خیلی صمیمی و وظیفه شناس بود. دبیر دبیرستان هم بود. آدمی اخلاقی و انسانی والا به تمام معنا بود.”
