جواد روشن کارگردان نمایش و محمد ساربان و وحید آقاپور بازیگر “قتل آقای کاف ” به سوالات خبرنگاران پاسخ گفته اند.گزارش روز را از تهران می خوانید.
گفت و گو با کارگردان و بازیگران نمایش “قتل آقای کاف “
اشاره به تاریخ و عبور از آن
آقای روشن از تولید اولیه این نمایش تا اجرای امروز چندین سال می گذرد. ماجرا چیست؟
این نمایش در جشنواره تئاتر فجر در تئاتر مولوی به صحنه رفت و قصد داشتیم تا آن را پس از جشنواره در همان تئاتر مولوی، که سالن مناسبی برای اجرای نمایش بود، به صحنه ببریم، ولی با توجه به تغییر مدیریت ها، اجرای عموم این اثر تا امروز به تعویق افتاد و اجرای “قتل آقای کاف” در تئاتر مولوی محقق نشد.
در این مدت توانستید اجرای تازه ای در سالن های دیگر تئاتری داشته باشید؟
در طی این مدت نمایش دیگری را به اجرا نبردم و هم اکنون که این نمایش در تالار سایه به صحنه رفته است این انگیزه در گروه ایجاد شده و قصد دارم اثر جدیدی را برای حضور در سی و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر ارائه دهم.
ویژگی های مهم این نمایش را برای اجرای عمومی چه می دانید؟
بخشی از این ویژگی به قصه نمایش بر می گردد که به برهه ای از تاریخ معاصر کشور اشاره دارد.
به نظرم باید نمایش هایی را به صحنه ببریم که به اندیشه، فرهنگ و افکار مردم کشورمان نزدیک باشد، قصه نمایش هم در ۱۳۲۹ اتفاق می افتد، دورانی که شاید نسل جوان اطلاع کمتری از آن دارد.
شما قصد دارید با اجرای این نمایش بخشی از تاریخ را بازگو کنید؟
همان گونه که این نمایش به تاریخ اشاره دارد، از تاریخ عبور می کند. قصد نداشتم که صرفا یک نمایش تاریخی را به صحنه ببرم، بلکه در واقع نمایش در یک بستر تاریخی روایت می شود و “قتل آقای کاف” فقط یک تاریخ نگاری صرف نیست.
آیا از متن تا اجرای این نمایش تغییری هم داشتید؟
بله.این تغییرات شامل حذف برخی صحنه ها و شخصیت های متن است البته در ماهیت اصلی متن تغییری به وجود نیامده است.فضای اولیه ای که متن ارائه می داد باعث شد تا بتوانیم یک اجرای کارگاهی داشته باشیم و در وهله اول همین پیشنهادات من را جذب این اثر کرد.
شیوه ای که برای اجرای اثرتان انتخاب کرده اید تعاریف مشخصی را ارائه نمی دهد…در واقع متن و اجرا تلفیقی است از گونه های مختلف نمایش های ایرانی که در نهایت شکل مشخصی به خود نمی گیرد…
شیوه ای که برای اجرا انتخاب کردیم کارگاهی و مینی مال است و خیلی چیزها به نفع بازیگر حذف شد، زیرا اگر بازیگران دچار خطا شوند مسلما نمایش هم دچار آسیب خواهد شد. از سوی دیگر قصد داشتم که بازیگران حضور بیشتری روی صحنه داشته باشند.
برای فروش نمایش در گیشه چه ترفندهایی را به کار برده اید..؟به نظر می رسد استقبال مردم این روزها از تئاتر مثل سابق نیست…
اگر هم مردم قصد داشته باشند از نمایشی دیدن کنند ترجیح می دهند اثری طنز باشد تا برای لحظاتی مشکلات خود را فراموش کنند، ولی به نظرم باید هنرمند یک گام از تماشاگران جلوتر باشد. به همین دلیل به متنی جدی و تاریخی پرداختم.البته سعی کردم مخاطبان را راضی نگه دارم. همچنین یادآوری می کنم که آثار تاریخی، مخاطبان خاصی را در بر می گیرد که در این نمایش هم اینگونه بود.
آقای ساربان نقش وکیل متهم اصلی این نمایش را بازی می کنید…تجربه همکاری در این پروژه را با کارگردان و تیم نسبتا جوانش چگونه می بینید؟
ساربان:در این اثر نقش وکیل مدافع را بر عهده دارم که نقشی بسیار مشکل و خاص است و باید به تنهایی چند صحنه را به عنوان یک بازیگر اداره کنم.تجربه های این نقش را در دوران جوانی ام نیز داشته ام و آن زمان هنوز به ابعاد گسترده تئاتر نرسیده بود و نمی توانستم آن تجربه ها را جدی بگیرم، ولی به عنوان یک بازیگر ایفای این نقش تجربه جدیدی برایم بود.
آقای کاوه شاید پیچیده ترین نقش این نمایش است.قهرمانی که فعالیت های ژورنالیستی م یکند و بر اثر یک توطئه به دام سازمان ساواک می افتد…
وحید آقاپور: نقش کاوه از نظر طبقه فرهنگی چندان برایم دور از دسترس نبود و از این منظر دشواری چندانی برای نفوذ به سیر فکری این شخصیت نداشتم.از دشواری های کار باید به حضورم در صحنه اشاره کنم، زمانی که یک بازیگر نزدیک به ۷۰ درصد کار را روی صحنه حضور دارد کمتر فرصت تفکر بر روند اجرا در حین نمایش خواهد داشت و این از دشواری های این نقش بود.
همکاری در کنار آقای ساربان و علی رامز بسیار خوب بود و چهار نسل از بازیگران توانستند به خوبی در کنار هم به ایفای نقش بپردازند.