مهسا روستا
اعتصاب کارکنان روزنامه کارگزاران که انتشار روزنامه را متوقف می کرد به درخواست دبیران اصلی روزنامه بار دیگر برای یک روز به تاخیر افتاد. این عده دو ماه است هیچ گونه حقوق و دریافتی نداشته اند.
روزنامه کارگزاران ناشر افکار حزب کارگزاران دو سال قبل، به مدیریت غلامحسین کرباسچی آغاز به انتشار کرد. اما هیات سیاسی حزب کارگزاران هرگز از آن راضی نبود و در چند مورد محمد هاشمی در مصاحبه با نشریات جناح محافظه کار از این که ناشران روزنامه متمایل به اصلاح طلبان هستند ابراز گله مندی کرد و گفت که روزنامه را عده ای اشغال کرده اند و به حزب ربطی ندارد.
عصر دیروز کارکنان روزنامه کارگزاران با ارسال پیامی برای غلامحسین کرباسچی، محمد عطریانفر و محمد هاشمی به عنوان اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی از آن ها خواستند که به مشکلات آن ها که بعد از تاسیس هم میهن و بی اعتنائی کرباسچی و عطریانفر به آن روزنامه پدیدار شده توجه کنند و تا آن زمان حاضر نخواهند بود به کار خود ادامه دهند. آن ها در عین حال تهدید کردند که در صورت بی توجهی به احقاق حقوق آنان، مساله را رسانه ای خواهند کرد.
در آخرین ساعات شب گذشته محمدهاشمی تنها کسی بود که به پیام کارکنان روزنامه کارگزاران پاسخ داد و در آن تقصر را به گردن کرباسچی و عطریانفر انداخت که عده ای ضد حزب کارگزاران و فواحش فرهنگی را در این روزنامه گرد آورده اند و نتیجه گرفت که آن ها خود باید به این وضعیت رسیدگی کنند.
محمود صدری سردبیر و جنان صفت دبیران روزنامه کارگزاران که چهل روز گذشته، کوشیده اند به هر ترتیب روزنامه را از تلاشی مصون بدارند و با زحمت بسیار آن را سرپا نگاه داشته اند دیشب هم توانستند پس از دریافت پاسخ محمد هاشمی از کارکنان اعتصابی مهلتی بخواهند تا بتوانند در مذاکرات خود راه حلی برای روزنامه پیدا کنند.
پریشانی وضعیت کارگزاران از زمانی اتفاق افتاد که دادگاه روزنامه هم میهن را از اتهاماتی که هفت سال قبل بدان متهم شده بود تبرئه کرد، و کرباسچی با اعلام آمادگی برای انتشار این روزنامه توانست محمد عطریانفر و همکار وی در روزنامه شرق [محمدقوچانی] را به انتشار روزنامه بزرگ و فراگیری راضی کند. از این زمان گروهی از کارکنان کارگزاران و اعتماد [ که بخشی از کارکنان شرق با طولانی شدن بیکاری خود به آن روزنامه رخت کشیده بودند، به هم میهن منتقل شدند و گروهی هم رحمانیان را ترجیح داده و به شرق رفتند که همزمان با هم میهن آغاز به کار کرد.
ترکیب رحمانیان، عطریانفر و قوچانی تا یک سال پیش با انتشار شرق، به عبارتی موفق ترین روزنامه اصلاح طلبان را منتشر می کردند. روزنامه ای که در آستانه انتخابات شوراهای شهر توسط هیات نظارت بر مطبوعات تعطیل شد.
با دلمشغولی کرباسچی و عطریانفر در روزنامه هم میهن که اینک شماره 37 آن منتشر شده، عملا انتظار می رفت کارگزاران متوقف شود اما بنا به گفته اعضای تحریری محمود صدری توانست این گروه را در همین مدت دور هم نگاه دارد. کاری که بهروز گرانپایه بعد از معلق ماندن روزنامه… انجام داد و به سامانی نرسید.
در ماه های گذشته و همزمان با رای دادگاه ها برای تبرئه چند روزنامه اصلاح طلب، در محافل سیاسی گفته شد که از جمله اهداف جناح محافظه کار برای این کار، فراهم آوردن زمینه اختلاف بین گروه های مختلف تشکیل دهنده جناح اصلاح طلب و علنی کردن تناقص هائی چندین گروه است که تنها اتحادشان در مخالفت با دولت احمدی نژادست.
زمینه اختلافات
اختلاف درونی رهبران حزب کارگزاران سازندگی که با اعتصاب کارکنان روزنامه اشکار می شود از ابتدای تاسیس حزب کارگزاران سازندگی بین دو دسته [یک طرف غلامحسین کرباسچی که جناح مدرن و متمایل به اصلاح طلبان را رهبری می کند و طرف دیگر محمد هاشمی که جناح سنتی و متمایل به جناح محافظه کار را نمایندگی می کند] وجود داشته است. این اختلاف در همان اوایل به این ترتیب حل شد که کرباسچی دبیرکل و محمد هاشمی رییس دفتر سیاسی باشد. اما به دنبال محکوم شدن غلامحسین کرباسچی و دستگیری و زندانی شدن وی عملا حزب کارگزاران منحل شد، با این توضیح که برای انحلالش نیاز به جمع شدن اعضای مرکزی و امضای یک اعلامیه وجود داشت که چنین امری امکان پذیر نمی شد. در این میان، محمد هاشمی از ابتدا اساس کار خود را بر استفاده از انتقاد از این حزب گذاشته در عین حال از عنوان رییس دفتر سیاسی هم هرگاه لازم بود استفاده کرده است. وی حتی در این فاصله نتوانسته سه برادر زاده ای را که در شورای مرکزی دارد، به خود جلب و راضی کند. محسن، فائزه و علی هاشمی در موقعیت های مختلف بیش تر به جناح مدرن تمایل نشان داده اند، و کوشش های حسین مرعشی برای نزدیک کردن مواضع محمد هاشمی به دیگران ناموفق مانده است.
حزب کارگزاران سازندگی که در سال های آخر ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی و در آستانه انتخابات مجلس پنجم تشکیل شد و فائزه هاشمی کاندیدایش در نخستین گام بالاترین ارای تهران و ایران را به خود اختصاص داد، از همان ابتدای تاسیس زیر حملات شدید جناح تندرو قرار داشت و چنین پیداست که هرگز با تائید رهبران ارشد محافظه کار روبرو نبود. شکاف بین این حزب و دفتر رهبر جمهوری اسلامی زمانی به اوج رسید که با حمایت کارگزاران سازندگی به جای ناطق نوری که مورد تائید آیت الله خامنه ای و دفتر وی بود، محمد خاتمی به ریاست جمهور برگزیده شد.
ناظران سیاسی معتقدند از همان زمان روابط نفر اول و دوم جمهوری اسلامی هم به شدت تیره شد. زندانی شدن غلامحسین کرباسچی، و تعطیل روزنامه زن، دو حادثه ای بود که توسط کسی برنامه ریزی و مدیریت شد [محسنی اژه ای وزیر فعلی اطلاعات، در مقابل رییس دادگاه ویژه روحانیت و مجمتع قضائی کارکنان دولت] که همگان از نزدیکی وی با رهبری با خبر بودند.
با همه این ها انتقاداتی که با آزاد شدن نسبی مطبوعات در دومین سال ریاست جمهوری محمد خاتمی [ به پایمردی یکی از اعضای اصلی کارگزاران سازندگی، عطالله مهاجرانی] و برملاشدن رازهای وزارت اطلاعات از هاشمی رفسنجانی و دولت وی آغاز شد، روابط کارگزاران سازندگی به عنوان گروه هوادار هاشمی رفسنجانی و حزب مشارکت [نزدیک به محمدخاتمی] را دگرگون کرد.
ضربه نهائی
این اختلاف با برگزاری انتخابات مجلس ششم و وضعیتی که برای هاشمی رفسنجانی اتفاق افتاد به اوج خود رسید و در حالی که فائزه هاشمی از نمایندگی مجلس دور افتاده، غلامحسین کرباسچی بعد از طی دوران زندانی خانه نشین شده بود، دیگر اعضای اصلی این حزب هم به آرامی از کابینه دور افتادند. به ترتیبی که [ با کنار گذاشته شدن محمد هاشمی از معاونت اجرائی، عطالله مهاجرانی از وزارت ارشاد و بعدا مرکز گفتگوی تمدن ها] عملا به جز جهانگیری وزیر صنایع کسی در کابینه نمانده بود تا سال های آخر که حسین مرعشی از سوی محمد خاتمی به معاونت رییس جمهور و ریاست سازمان میراث فرهنگی منصوب شد که نوعی آشتی و بازگشت بین کارگزاران و اصلاح طلبان تلقی می شد که محمدهاشمی حاضر به هیچ نوع همکاری با آنها نبود. گفتنی است که در ماه های آخر ریاست جمهوری خاتمی، به ویژه در شش روز فاصله دور اول و دوم انتخابات، بار دیگر اصلاح طلبان و کارگزاران دست در دست نهادند گرچه بازی را به چهره تازه ای از محافظه کاران باختند اما این آغاز همسوئی و همصدائی بیش تری بین آنان شد.
برخی تحلیلگران سیاسی به همین دلیل سوم تیر سال 1384 را پاسخ مسوولان ارشد محافظه کار به دوم خرداد سال 1376 می دانند. روزنامه رسالت ارگان جناح سنتی راست هم هفته گذشته در مقاله ای به مناسبت سوم تیر نوشت “اصولگرایان [عنوانی که جناح راست به خود داده است] که پرچمش به دست مقام رهبری است اینک فرزند صادقی در راس قوه اجرائی دارد که قوای دیگر هم با آن همدستند و این ترکیب ایده آل جمهوری اسلامی است”.
از سوی دیگر جناح راست و تندرو امیدوارست از همان زاویه ای که محمدهاشمی به صحنه سیاسی می نگرد مانع از رشد و به هم پیوستگی کارگزاران و مشارکت و اینک اعتماد ملی [سه شاخه منتسب به هاشمی و خاتمی و کروبی] شود. در شرایط حاضر وضعیت پدید آمده در روزنامه کارگزاران که جلوه ای از به هم پاشیدگی این حزب به حساب می اید خود مژده ای است برای محافظه کاران که اینک با در دست داشتن دولت روزنامه های متعدد دیگری را هم در اختیار دارند.