در شرایطی که حدود یکماه و نیم به زمان برگزاری انتخابات فرمایشی جدید باقی مانده، تعدادی معدود زیر علم “اصلاح طلبی” و نه حتی “نامزد مستقل”، وارد کارزار انتخاباتی شده اند و آب به آسیاب یکه سالاران می ریزند تا آنان ادعا کنند اصلاح طلبان هم در انتخابات ۱۲ اسفند ۸۸ شرکت دارند.
می توان منطق و بهانه بعضی را شنید که “زیر فشار مردم حوزه انتخاباتی خویش هستیم” یا “کارهای نیمه تمامی داریم که باید در دوره آینده پایان دهیم”، اما نمی توان پذیرفت و باور کرد که بعضی “منفعت شخصی” یا “مصالح محلی” را بر “منافع ملی” ترجیح دهند یا از ترس و عقوبت رهبری یک عمر سایه ی بیم و هراس را بر زندگی شخصی و سیاسی خود بگسترند.
آنان که دانسته “منافع ملی” را زیر پا می گذارند و زیر علم اصلاح طلبی با جریان اقتدارگرا و جنایتکاران هم‌سو و هم‌نوا می گردند تا برای استمرار حاکمیت ولایت فقیه مقبولیت و مشروعیت بخرند، یا پای صندوق رای آوردن حتی جمعی انگشت شمار پایه های حکومت جباران و ستمکاران و دیکتاتورهایی را که هم‌پالکی آنان در منطقه و جهان هر روز به زباله دان تاریخ افتاده و می افتد استحکام می بخشند، این افراد را در این برهه از تاریخ برفراز و نشیب ایران جز «خیانتکار» نمی توان نام نهاد.
خیانتکارانی که از پشت بر جنبش سبز مردم ایران خنجر زده و می زنند تا در بستر جنایتکاران علیه بشریت چند روزی بیشتر بخسبند؛ جنایتکارانی که خون شهدای جنبش را در جام ریخته و چون شهدی شیرین می نوشند و بر گور انسانهای والا تف می اندازند. جنایتکارانی که شلاقی بلند و برنده را برداشته اند و چون دژخیمان بر پشت زخمی شکنجه شدگان فرود می آورند و رشته های خونی را بر چهره هایشان می پاشند، باران رحمت الهی می دانند و می خواهند؛ خیانتکارانی که زندانبانی زندانیان سیاسی- عقیدتی در بند در دخمه ها و سیاه چالهای حاکمیت را عهده دار شده اند و جهره های غمناک خانواده های زندانیان - مادران نالان و گریان، فرزندان حسرت به دل و نگران و همسران زجر کشیده و رنج کشیده را نادیده می انگارند تا شهد پیروزی محتمل را بنوشند و لباس “وکیل الدوله” را بپوشند و در بارگاه “سلطان جایر” بنشینند.
خیانتکارانی که دستار بی جیره مواجب آیت الله خامنه ای شده اند تا در آستان دست رد بر سینه موسوی و کروبی و خاتمی بزنند و وطن فروشی را به نهایت رذالت رسانند.
این خیانتکاران هم‌نوا با جنایتکاران، باید بدانند که فردا روزی- آنگاه که نسیم آزادی و مردمسالاری باز بر کشور بوزد و ندای پیروزی جای جای سرزمین پر افتخار ایران را پر کند سرنوشتی شوم در پیش دارند؛ آن روز مردم آزاد و آگاه تفاوتی بین “جنایتکار” و “خیانتکار” قایل نخواهند شد و مکافاتی برابر را برای هر دو گروه رقم خواهند زد!