رای اعتماد صادق محصولی، توضیحی مثال زدنی از چهارچوب رقابتی است که هم اکنون، در سطح جریان اقتدارگرای ایران در جریان است.
از وقتی که، در آستانه جلسه رای اعتماد، خبر رسیدن مجلس و دولت به نوعی “توافق” بازتاب یافت، معلوم بود که در سطوح عالی نظام، مصلحت سنجی شده که مجلس، رفتار خود در مقابل کردان را در خصوص محصولی تکرار نکند.
مهم نیست که وزیر کشور جدید، نتوانست نصف به علاوه یک آرا را کسب کند و در بدعتی قریب در تاریج مجلس شورای اسلامی، با “نصف به علاوه نیم رای” به وزارت کشور رسید، یا اصلا معلوم نشد که در جلسه رای اعتماد، 270 نفر رای دادند یا 273نفر یا 275 نفر، یا برخی خبرنگاران حاضر در جلسه دیروز مجلس به خروج تعدادی کارت سفید [مثبت] از جیب محمدرضا باهنر شهادت دادند، یا رییس مجلس دو نوبت وقت صحبت “مخالفان” وزیر را به موافقان وی اختصاص داد، یا هم او حاضر نشد در پاسخ به درخواست معترضان نحوه شمارش آرای محصولی، فیلم لحظات پرحاشیه رای گیری و شمارش آرا از طریق صدا و سیما پخش شود، …
همچنین، مهم نیست که محصولی در عرض ده سال 160 میلیارد ثروت اندوخته، که بخشی از این ثروت ناشی از معاملات غیرقانونی نفت با کشورهای همسایه بوده و بخش دیگر، از ساخت و ساز غیرمجاز و نپرداختن حقوق قانونی نهادهای عمومی به دست آمده، که از همان آغاز فعالیت سیاسی، چنان در مقابله با “دشمنان” مصمم بوده که برای حذف یکی از معروف ترین فرماندهان دوران جنگ هشت ساله، از “هیچ” کاری – حتی اخلال در آذوقه رسانی به نیروهای تحت فرمان وی در خط مقدم جبهه – خودداری نکرده، که مسوول ستاد انتخاباتی محمود احمدی نژاد بوده و حال می خواهد نقش مجری “بی طرف” انتخابات بعدی را عهده دار شود، …
همه اینها و بیشتر از اینها، آن قدر در سطح رسانه ها – و حتی رسانه های جریان محافظه کار – بازتاب داشته و دارد که شرح و تفصیل آنها، نه تنها اطلاعات جدیدی به خواننده نمی افزاید که ملال آور است.
اما آنچه در این میان، ارزش یادآوری دارد، قابلیت “هدایت رقابت سیاسی” در سطح نیروهای حکومتی، در مواقعی است که “نظام” مصمم به انجام این کار باشد.
فراموش نکنیم که وزیر بیرون آمده از این رقابت هدایت شده، به زودی مسوول برگزاری انتخاباتی خواهد بود که نتیجه آن، ماندن یا نماندن دولت مورد تایید “نظام” را رقم خواهد زد.
آیا در آن زمان، احترام به قانون، شخصی با سوابق و ویژگی های آقای محصولی را به برگزاری انتخابات، به شیوه ای متفاوت از رای گیری منجر به رای اعتماد وی وا خواهد داشت؟ مشکل بتوان به این سوال، پاسخ مثبت داد. در آن زمان، برای فردی از جنس ایشان، در خوش بینانه ترین حالت تنها عامل لازم برای پی بردن به نحوه هدایت انتخابات، درک “مصلحت نظام” یا حداکثر، “تکلیف شرعی” خواهد بود که روشن شدن آنها نیز، به راحتی با کسب اطلاع از ”جمع بندی نظام” در مورد سرنوشت مطلوب انتخابات ممکن می شود.
در چنین شرایطی، هر نیروی سیاسی که امید به شرکت در انتخابات ریاست جمهوری دهم را دارد، پیش از هر چیز در مقابل این پرسش تعیین کننده قرار دارد: با انتخاباتی که برگزار کننده اش صادق محصولی است چه خواهد کرد؟
اجازه دهید انتهای داستان انتخابات را، از همین حالا ببینیم: آیا امکان دارد وزارت کشوور آقای محصولی، در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، تقلب “نکند”؟ اگر به ایشان و حامیانشان اعتماد داریم، البته می توانیم با خاطری آسوده همچنان اولویت خود را، بحث بر سر کاندیداتوری این یا آن شخصیت قرار دهیم. اما در صورتی که چنین اعتمادی وجود ندارد، برای مقابله با تخلفات انتخاباتی وزارت کشور آقای محصولی، به چه تمهیداتی را اندیشیده ایم؟
آیا اگر هفت ماه بعد، شعبده بازی هایی از نوع آنچه در جلسه دیروز مجلس انجام شد، این بار در ستادهای انتخاباتی وزارت کشور رخ داد، حق داریم وانمود کنیم که غافلگیر شده ایم؟