کاریکاتور هولوکاست جواب شارلی ابدو

لوپوئن
لوپوئن

» نگاه لوپوئن

آرمین عارفی

جمهوری اسلامی شیوه به واقع عجیبی را برای واکنش نسبت به موج شارلی ابدو اتخاذ کرده. ایران پس از اینکه ابتدا حمله خونبار به دفتر این هفته نامه فکاهی را محکوم کرد، اکنون نسبت به انتشار آن به اعتراض می پردازد، و اکنون نیز عمل را چاشنی سخنان خود کرده. درهمین راستا، تهران تایمز نوشته است که خانه کاریکاتور، به عنوان نهادی وابسته به شهرداری تهران، و مرکز فرهنگی فوق محافظه کار سرچشمه، یک “مسابقه بین المللی” کاریکاتور برای زیر سؤال بردن هولوکاست برگزار کرده اند.

مسعود شجاعی طباطبایی، رییس خانه کاریکاتور، دراین خصوص به روزنامه فوق محافظه کار کیهان گفت: “پس از انتشار کاریکاتورهای توهین آمیز [به محمد] توسط نشریه دانمارکی، اکنون نیز شاهد رویدادی مشابه ازسوی نشریه فرانسوی شارلی ابدو هستیم.” او در ادامه گفت: “با توجه به اینکه کشورهای غربی روی مسأله هولوکاست بسیار حساس‌اند، ما تصمیم گرفتیم آنها را در این زمینه آزمایش کنیم.”

“برنده” این مسابقه مبلغ ۱۲ هزار دلار و نفرات دوم و سوم نیز به ترتیب ۸۰۰۰ و ۵۰۰۰ دلار جایزه دریافت خواهند کرد. شرکت کنندگان تا اول آوریل زمان دارند که “آثار” خود را برای نمایش در موزه هنرهای معاصر فلسطین در تهران ارسال کنند. مسعود شجاعی طباطبایی با انتخاب تاریخ اول آوریل به عنوان “روز دروغ بزرگ” بر تنش ها دامن زده. برگزارکننده این مسابقه براین نکته تأکید ورزیده که “هولوکاست نیز دروغ بزرگی ازسوی صهیونیست هاست که به هدف اشغال فلسطین مطرح شده است”. لحن گفتار کاملاً مشخص است.

 

تکذیب هولوکاست

البته همه به این موضع گیری ها عادت کرده اند. در ژانویه ۲۰۱۳ نیز پس از انتشار کاریکاتور “زندگی محمد” در ویژه‌نامه شارلی ابدو، مسابقه مشابهی برگزار شد. ولی از این اقدام حتی امروز نیز چیز زیادی شنیده نمی شود. مانا نیستانی، طراح ایرانی که به دلیل انتشار کاریکاتوری در سال ۲۰۰۶ دستگیر و مجبور به خروج از ایران شد دراین خصوص می گوید: “شجاعی به عنوان یکی از کاریکاتوریست های قدیمی ایران، مورد حمایت محافظه کارترین محافل در حاکمیت جمهوری اسلامی است.”

پرسرو صداترین اقدام مسعود شجاعی طباطبایی به فوریه ۲۰۰۶ بازمی گردد. او در پاسخ به انتشار کاریکاتورهای محمد توسط روزنامه دانمارکی “یولندز پوستن” که اعتراض شدید جهان اسلام را در پی داشت، با همکاری روزنامه همشهری مسابقه ای تحت عنوان “حد و مرز آزادی بیان غرب تا کجاست؟” برگزار کرد. موضوع آن مسابقه نیز زیر سؤال بردن هولوکاست بود. کمیته برگزارکننده ۱۱۹۳ طرح از ۶۲ کشور جهان دریافت کرد که اکثرشان از ایران، ترکیه و برزیل بودند.

جایزه اول به طراح مراکشی، عبدالله درکائویی، اهدا شد. او جرثقیلی را ترسیم کرده بود که در حال قرار دادن تکه های دیوار جدایی میان اسراییل و کرانه باختری رود اردن است که روی هر یک از تکه های دیوار بخشی از درب ورودی اردوگاه آشویتس، که یک میلیون یهودی در خلال جنگ جهانی دوم در آن کشته شدند، نقش بسته.

 

اهرم های حکومت ایران

مانا نیستانی می گوید: “بسیاری از تصاویری که ارسال می شوند صرفاً توهین و ناسزا هستند.” این طراح در آن زمان نامه سرگشاده ای در اینترنت منتشر و به این مسأله اعتراض کرد. او می گوید: “چه بخواهند چه نخواهند هولوکاست یک واقعه تاریخی مشخص است. اگر نسبت به ابعاد گسترده آن تردید دارند، این دلیل نمی شود که کل آن را زیر سؤال ببرند و باعث رنجش خانواده قربانیان این واقعه شوند.” نکته تعجب آور اینکه این کاریکاتوریست در مدت حبس‌اش در مورد این نامه نیز مورد بازجویی قرار گرفت. او می افزاید: “مشخص است که این مسابقات توسط بخشی از حکومت ایران سازماندهی می شود. این جریانات مختلف موازی که با یکدیگر به رقابت می پردازند، تلاش های گشایش‌گرایانه دولت جدید ایران را مخدوش می کنند.”

درحقیقت، رییس جمهور “میانه رو” از زمان انتخاب اش در ژوئن ۲۰۱۳ تلاش کرده تا به هر قیمتی شده اظهارات و موضع‌گیری‌های آتشین محمود احمدی نژاد که هولوکاست را نیز “افسانه” خوانده بود از اذهان پاک کند. او طی این مدت اقدامات خود را برای آرام کردن تنش ها در قبال یهودیان ایران، که قبل از تأسیس اسراییل با داشتن جمعیتی معادل ۱۵۰ هزار نفر بزرگ ترین جامعه یهودی را در خاورمیانه داشت، چند برابر کرده. امروز جامعه یهودیان ایران تنها ۸۵۰۰ نفر جمعیت دارد.

حسن روحانی برای جدا کردن راه خود از سلف فوق‌محافظه‌کارش، در سپتامبر ۲۰۱۳ ازطریق توئیتر [که آن نیز در ایران ممنوع است] “روش هانا” [سال نوی یهودیان] را به “تمامی یهودیان، به ویژه یهودیان ایران” تبریک گفت. او چند روز بعد در شبکه سی ان ان “جنایات مرتکب شده توسط نازی ها در قبال یهودیان” را اقدامی “نکوهیده و ناپسند” خواند. از آخرین اقدامات او در این راستا می توان به دسامبر گذشته اشاره کرد که طی آن ۱۰ یهودی ایرانی کشته شده در تاریخ ۱۱ فوریه ۱۹۷۹ در آرامگاهی در قبرستان یهودیان تهران دفن شدند. فوق محافظه کاران در ایران همواره تلاش می کنند تا بر چنین اقداماتی سرپوش بگذارند.

منبع: لوپوئن، ۲ فوریه ۲۰۱۵http://www.lavie.fr/actualite/monde/israel-se-prepare-t-il-a-une-guerre-contre-l-iran-28-08-2012-30161_5.phphttp://www.slate.fr/story/47317/toxicomanie-came-drogue-iran-teheran