پس از سه ماه کش و قوس، دولت احمدی نژاد در مقابل مجلس شورای اسلامی تسلیم شد و تشکیل وزارت ورزش را پذیرفت.این در حالیست که محمود احمدی نژاد پیش از این خواستار وساطت رهبر جمهوری اسلامی و ممانعت او از تشکیل چنین وزارتخانه ای شده بود.
لطف الله فروزنده، یکی از اعضای دولت احمدی نژاد که خبر از “ارسال” نامه رئیس دولت به رهبر جمهوری اسلامی داده بود یک روز پس از آن، اعلام کرد احمدی نژاد از “نوشتن” نامه به رهبری منصرف شده و تصمیم گرفته تشکیل وزارتخانه ورزش در دستور کار قرار گیرد.
او توضیح نداد نامه ای که به قول او ارسال شده بود چگونه در نوشتنش انصراف حاصل شده است.
به فاصله یک روز چه اتفاقی افتاد که احمدی نژاد از نوشتن نامه به رهبری منصرف شد؟ وب سایت خبرآنلاین، وابسته به علی لاریجانی و همچنین وب سایت تابناک، وابسته به محسن رضایی در پاسخ به سئوال نوشته اند: “دو روایت کاملا متفاوت از این اتفاق در میان نزدیکان دولت در ارتباط با پشیمانی دولت از مکاتبه با عالی ترین مقام کشور برای پادرمیانی در مسئله وزارت ورزش، نقل است. نقل اول که ریشه ای سیاسی دارد، گرفتن پالس های منفی با اعلام خبر نگارش نامه و تاکید بر اجرای قانون مصوب در دو نهاد عالیرتبه کشوری یعنی مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان را دلیلی برای پشیمانی دولت از ارسال نامه اعلام می کند و دیگری حکایت از نشستی مهم میان شورای معاونان رئیس جمهوری با دو مقام عالیرتبه متولی ورزش کشور در سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک دارد که هر دو در این دیدارها به سرگردانی رشته های ورزشی در سال کسب سهمیه های المپیک سخن گفته اند”.
طرح ادغام سازمان تربیت بدنی با سازمان ملی جوانان و تشکیل وزارت ورزش و جوانان از روز هشتم دی در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گرفت؛ طرحی که بر اساس گزارش کمیسیون اجتماعی قرار بود با ادغام این دو سازمان نه زیرساخت ها تغییر کند، نه نیروی انسانی اضافه شود و نه بار مالی داشته باشد. تنها تفاوت در این بود که با این تبدیل، وزیر وزارت جدیدالتاسیس، موظف به پاسخگویی به مجلس میشد، در حالیکه روسای این سازمانها در حال حاضر به مجلس پاسخگو نیستند.
دعوای دولت و مجلس بر سر ورزش
دو سازمان فوق از معاونت های ریاست جمهوری بودند و محمود احمدی نژادهم ضمن ابرازمخالفت شدید با ادغام این دو معاونت اعلام کرده بود: “وزارتخانه شدن بخش ورزش در حقیقت بستن دست مدیران آن است و حتماً به ضرر ورزش است. اکثریت کشورهای جهان ورزش را به صورت معاون رئیس جمهوری یا وزیر مشاور اداره می‌کنند. اگر ورزش در چارچوب قواعد و در دستگاه‌های دولتی گنجانده شود، حتماً ورزش کشور آسیب خواهد دید. از این رو از نمایندگان مجلس شورای اسلامی خواهش دارم این را اصلاح کنند، چرا که حتماً به ضرر ورزش و کشور است. ضمن اینکه در قانون برنامه، دولت موظف شده که چهار وزارتخانه را کاهش دهد”.
خبرانلاین هم در این زمینه نوشت که “محمود احمدی نژاد و دولت دهم از تصمیم مجلس برای رای به تشکیل وزارت ورزش خشنود نیستند و تشکیل این وزارتخانه را به این دلیل که دو عضو منتصب از سوی رئیس جمهور را تبدیل به یک عضو می کند که باید از سوی نمایندگان رای اعتماد بگیرد، اتفاقی نا خوشایند می دانند”.
تنها احمدی نژاد نبود که با تشکیل وزارت ورزش مخالفت میکرد. مصطفی هاشمی طبا، رئیس سابق سازمان تربیت بدنی نیز در مخالفت با این طرح گفته بود: این اتفاق خوبی برای ورزش نیست. این ورزش الان شورایی اداره می‌شود و رئیس آن رئیس جمهور است. شش، هفت وزیر درگیر ورزش بودند و می‌توانستند مسائل ورزشی را در سطح وزارتخانه‌های مختلف بررسی کنند و به مشکلاتش برسند. ولی اگر وزارت ورزش تشکیل شود، ورزش محدود به یک وزارتخانه می‌شود و تبدیل می‌شود به یک بخش. با تصویب تشکیل وزارت ورزش، ورزش ایران از یک شکل کلی و همه‌گیر، تبدیل می‌شود به یک بخش. در حالی که ورزش فراتر از یک وزارتخانه است. ورزش همه‌گیر است و باید در کل بدنه دولت حضور داشته باشد.
او افزوده بود: یکی از مشکلات در این موضوع، سنخیت سازمان ملی جوانان و ورزش است. این دو سازمان هیچ سنخیتی با هم ندارند. الان خود سازمان ملی جوانان هزار تا مسئله دارد که هر کدام از آنها باید از طریق یک وزارتخانه پیگیری شود. از طرفی سازمان ملی جوانان در این چند سالی که تشکیل شده کار خاصی انجام نداده. با توجه به این تفاسیر، شاید تشکیل وزارت ورزش به معنای انحلال سازمان ملی جوانان باشد چراکه در چنین وزارتخانه‌ای قطعا ورزش حرف اول را می‌زند و سازمان ملی جوانان جایگاهی ندارد. ولی از نظر بودجه‌ای هم تفاوتی در حال و آینده ورزش ایجاد نخواهد شد. با تشکیل وزارت ورزش، بودجه ورزش کم و زیاد نمی‌شود.
به گفته او: “تشکیل وزارت ورزش تغییرات کلانی را ایجاد نخواهد کرد. وزارت ورزش همان سازمان تربیت بدنی است؛ تنها نام آن عوض می‌شود. بحث جوابگویی ورزش به مجلس هم مطرح نیست. شاید این‌طوری گفته شود که اگر ورزش تبدیل به وزراتخانه شود، وزیر آن باید در مجلس پاسخگوی ناکامی‌ها باشد ولی اینها حرف است و تا عمل فاصله زیادی دارد”.
اما نمایندگان مجلس شورای اسلامی که بر تشکیل وزارت ورزش مصر بودند رسما اعلام کردند که “مجلس بودجه ورزش را به سازمان تربیت بدنی نخواهد داد”.
مقداد نجف نژاد، عضو فراکسیون ورزش مجلس در این زمینه گفته بود که “این بودجه تنها از طریق وزارت ورزش و جوانان قابل بهره برداری است و سازمان تربیت بدنی حق هیچگونه دخل و تصرفی در آن را نخواهد داشت”.
سید جلال یحیی زاده، عضو فراکسیون فرهنگی مجلس نیز در مصاحبه با وب سایت تابناک اعلام کرد: می توان گفت که قانون و یا بخشی از آن را قبول نداریم. بنا به فرموده امام باید به افرادی که این گونه رفتار می کنند، گفت: قانون افرادی را که قانون را نمی پذیرند، قبول ندارد.
او سپس صدا و سیما را نشانه گرفت و گفت: برخی رسانه ها و حتی رسانه ملی، عناوین سازمان ملی جوانان و سازمان ورزش را به کار می برند، در حالی که اینها دیگر وجود قانونی خارجی ندارند و مسئولین سابق آن، دیگر مسئولیتی در این زمینه ندارند!
پس از آن بود که محمدرضا یزدانی خرم، رئیس فدراسیون کشتی در مصاحبه ای اعلام کرد: صد در صد ورزش ایران با تشکیل نشدن وزارت ورزش به چالش خواهد خورد.ما مجبوریم امروز به دلیل بی پولی اردوی تیم ملی را تعطیل کنیم، فردا نوبت فدراسیون بعدی می‌شود اگر هر روز یک فدراسیون کار خودش را تعطیل کند چطور ممکن است که ما موفقیت به دست آوریم مطمئنا موافقت مجلس شورای اسلامی با طرح تشکیل وزارت ورزش با کار کارشناسی شده صورت پذیرفته بعد از ان شورای نگهبان هم این طرح را تائید کرده پس نباید زمان را از دست بدهیم، فرصت سوزی امروز ما باعث می‌شود فردا دود این مشکل در چشم مدیریت اجرایی ورزش برود.
طرح تشکیل وزارت ورزش در حالی از سوی مجلس تصویب و از سوی شورای نگهبان تایید شد که بر اساس برنامه پنجم توسعه، وزارتخانه های دولت باید به 17 وزارتخانه کاهش یابند.
اولین وزیر ورزش کیست؟
تنها چند روز به پایان مهلت احمدی نژاد برای معرفی سرپرست وزارت ورزش مانده، اما او تاکنون علیرغم گمانه زنی های فراوان رسانه ها، کسی را معرفی نکرده است.
محمد دادکان که رابطه خوبی با داوود احمدی نژاد دارد، امیدوار رضایی رئیس فراکسیون ورزش مجلس شورای اسلامی، فداحسین مالکی سفیر فعلی جمهوری اسلامی در افغانستان، از گزینه هایی هستند که نام آنها در رسانه ها به عنوان وزیر احتمالی مطرح است هرچند گفته می شود محمد دادکان این پیشنهاد را نپذیرفته است.
جام جم آنلاین اما از علی سعیدلو، رئیس فعلی سازمان تربیت بدنی؛ محمد علی‌آبادی، رئیس قبلی سازمان و رئیس فعلی کمیته ملی المپیک؛ مهرداد بذرپاش، رئیس کنار گذاشته شده سازمان ملی جوانان؛ محمد کاظم واعظ موسوی، عضو هیات علمی دانشگاه امام حسین؛ سید رضا موسوی حسینی، معاون فعلی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری؛ عبدالله سهرابی، سفیر ایران در قطر و همچنین امیدوار رضایی به عنوان کاندیداهای این وزارتخانه نام برده است.
خبر گزاری مهر نیز علاوه بر افراد بالا از حبیب کاشانی، عضو شورای شهر تهران و سرپرست فعلی باشگاه پرسپولیس و همچنین حمید سجادی، معاون سازمان تربیت بدنی در این زمینه نام برده است.
