روز سه شنبه به دنبال انصراف محمدرضا عارف و حمایت اردوگاه اصلاح طلبان از حسن روحانی، نامزد میانه رو، شانس وی برای پیروزی در انتخابات در برابر نامزدهای محافظه کار افزایش یافت.
طی روزهای اخیر درخواست برای انصراف محمدرضا عارف به نفع حسن روحانی، در میان رهبران و فعالان اصلاح طلب، به ویژه در جلسات عمومی شان افزایش یافت. عارف در بیانیه ای که روز سه شنبه در سایت خود منتشر کرد نوشته است: “محمد خاتمی، رهبر جنبش اصلاح طلبان، در نامه ای تأکید کرده که ادامه حضور من در رقابت انتخاباتی به نفع [اصلاح طلبان] نیست. به همین دلیل تصمیم گرفتم از رقابت انتخاباتی خارج شوم.”
چند ساعت بعد آقای خاتمی از مردم ایران خواست به آقای روحانی رأی دهند.
او گفت: “من از همه، به ویژه از اصلاح طلبان و کسانی که خواستار بزرگی ملت ما هستند، می خواهم که در انتخابات شرکت کنند و به آقای روحانی رأی دهند.”
آقای خاتمی در پیام خود نوشت: “به دلیل تکلیفی که در برابر کشور خود و آینده مردم دارم، به برادرم آقای روحانی رأی خواهم داد.”
انصراف آقای عارف دومین انصرافی است که طی دو روز اخیر انجام شده؛ قبل از او غلامعلی حداد عادل، نامزد محافظه کار، روز دوشنبه به “نفع انتخاب یک محافظه کار” از رقابت انتخاباتی خارج شد.
آقای روحانی، یک روحانی ۶۴ ساله، ازاین پس باید با رقبای اصلی خود سعید جلیلی، علی اکبر ولایتی، و محمد باقر قالیباف، به رقابت بپردازد. درخصوص موقعیت دو نامزد دیگر، محسن رضایی و محمد غرضی، به نظر می رسد که در رقابت انتخاباتی پس از دیگر نامزدها قرار گرفته اند.
شورای مشاوران محمد خاتمی [که میانه روها و اصلاح طلبان را گردهم می آورد] طی یک بیانیه رسمی اعلام کرده است که “ازاین پس حسن روحانی نامزد اردوگاه اصلاح طلبان خواهد بود.”
آقای روحانی روز دوشنبه در زمان سفر به کردستان گفت: “من همان راه خاتمی و رفسنجانی را ادامه خواهم داد.”
او افزود: “من سیاست خارجی فعلی کشور را قبول ندارم. ما باید سعی کنیم رابطه خوبی [با کشورهای خارجی] داشته باشیم تا به تدریج تحریم ها را کاهش دهیم و درنهایت آنها را به طور کامل ملغی کنیم.”
“اتحاد بزرگ”
آقای روحانی خواستار اتخاذ یک سیاست انعطاف پذیر در مذاکره با گروه ۱+۵ است تا معضل هسته ای ایران را حل کند. روحانی در زمان ریاست جمهوری خاتمی، مسؤول مذاکرات هسته ای میان ایران و گروه سه کشور اروپایی بود. او بین سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ تلاش بسیار کرد تا بحران اتمی را حل کند.
ایران در آن زمان تعلیق برنامه غنی سازی و اجرای پروتکل الحاقی به پیمان منع گسترش اتمی را پذیرفت؛ براین اساس، انجام بازرسی های ناگهانی از تأسیسات اتمی کشور امکان پذیر بود.
طرفداران سعید جلیلی، رییس فعلی هیأت مذاکره کننده ایران، به شدت از سیاست آقای روحانی انتقاد کردند و خاطرنشان ساختند که او در برابر همه چیز تسلیم شد، بدون اینکه در ازای آن از کشورهای غربی امتیازی بگیرد.
او در سال ۲۰۰۵، پس از انتخاب محمود احمدی نژاد، از سمت خود کناره گیری کرد و ایران فعالیت های غنی سازی خود را ازسر گرفت و پروتکل الحاقی را نیز ملغی اعلام کرد.
روز سه شنبه، بخشی از مطبوعات میانه رو و اصلاح طلب از اتحاد ایجاد شده در اردوگاه خود قدردانی کردند. از روز دوشنبه نیز تلاش ها در اردوگاه محافظه کاران برای ایجاد اتحاد افزایش یافته.
حسین شریعتمداری، رییس روزنامه فوق محافظه کار کیهان، می گوید: “در صورت پراکندگی آرا در نزد محافظه کاران، یک نامزد محافظه کار در برابر نامزد اصلاح طلبان انتخاب خواهد شد و آنها خواهند توانست از این حالت برای انجام تبلیغات استفاده کنند […] این پراکندگی آرا منطقی نیست.”
حداد عادل که بی شک اتحاد میان اصلاح طلبان و میانه روها را پیش بینی می کرد، محافظه کاران را به اتحاد فراخواند تا در دور اول بتوانند یکی از میان خود را انتخاب کنند یا در صورت رسیدن دو نامزد محافظه کار به دور دوم، این امکان را خواهند داشت که راه را بر روی اصلاح طلبان ببندند.
در پایان محمود احمدی نژاد، رییس جمهور فوق محافظه کار که دوره اش به پایان رسیده، اعلام کرده که “نه دولت و نه شخص من، از هیچ کس حمایت نخواهیم کرد. من تنها یک رأی دارم و آن نیز یک رأی مخفی است”.
منبع: پاریزینhttp://www.lavie.fr/actualite/monde/israel-se-prepare-t-il-a-une-guerre-contre-l-iran-28-08-2012-30161_5.phphttp://www.slate.fr/story/47317/toxicomanie-came-drogue-iran-teheran، ۱۱ ژوئن
