ناصر تقوایی، فیلمساز معروف ایرانی در مصاحبه با “روز” حکم صادره برای مرضیه وفامهر را حکمی عجیب و تاریخی و اتفاقی نادر در تاریخ جهان خواند و ابراز امیدواری کرد دادگاه تجدید نظر با نقض این حکم، زمینه ساز برائت و آزادی همسرش را فراهم کند.
او گفت انتظار صدور چنین حکمی را نداشته و خانم وفامهر به این حکم اعتراض کرده است.
مرضیه وفامهر، همسر ناصر تقوایی و بازیگر سینما از سوی دادگاه به یک سال حبس تعزیری و 90 ضربه شلاق محکوم شده است.
او از نهم تیر ماه در زندان قرچک ورامین در بازداشت به سر می برد و پرونده اش به گفته تقوایی در دادگاه فرهنگ و رسانه ها است.
خانم وفامهر بازیگر فیلم “تهران من، حراج” به دلیل بازی در این فیلم بازداشت و به زندان و شلاق محکوم شده؛ فیلمی که به گفته تقوایی با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ساخته شده است.
فیلم “تهران من، حراج” ساخته گراناز موسوی، فیلمساز ایرانی مقیم استرالیا است.آقای تقوایی پیش از این به “روز” گفته بود که خانم موسوی این فیلم را به عنوان پایان نامه خود ساخته است.
این فیلم دختر هنرمندی را به تصویر می کشد که در یک میهمانی بایک پسر جوان ایرانی که ساکن استرالیا است آشنا می شود و در تلاش است به اتفاق او از ایران برود.
امیدواری به نقض حکم
ناصر تقوایی امیدوار است دادگاه تجدید نظر، حکم صادره در دادگاه بدوی را نقض کند.
کارگردان فیلم هایی چون دایی جان ناپلئون، ناخدا خورشید، آرامش در حضور دیگران، نفرین، صادق کرده… به “روز” میگوید: حکم سنگین تر از آن چیزی است که پیش بینی میکردیم و تقاضای تجدید نظر کرده ایم و امیدواریم دادگاه تجدید نظر آنرا نقض کند. فکر میکنم تا هفته دیگر این دادگاه تشکیل شود چون 20 روز زمان بوده و فرصت زیادی هم نمانده.
این کارگردان مطرح سینمای ایران سپس با نامتناسب خواندن حکم صادره می گوید: فکر میکنم از نظر خود قاضی هم حکم متناسب نبوده اما اینکه چرا چنین حکمی صادر کرده نمیدانم. این حکمی است که برای اولین بار در تاریخ سینما برای یک بازیگر و به دلیل بازی در یک فیلم صادر شده و اتفاق عجیب و نادری است.
آقای تقوایی می افزاید: سراغ ندارم در جایی چنین مساله ای برای یک بازیگر پیش آمده باشد و در تاریخ ایران و جهان تا جایی که اطلاع دارم بی سابقه است.
از این کارگردان سینما می پرسم چه اقداماتی در این زمینه و در اعتراض به حکم صادره انجام خواهند داد. او می گوید: بستگی به حکم دادگاه تجدید نظر دارد. من به این دادگاه امیدوار هستم از این جهت که حکم را نقض کند و تصمیم درستی اتخاذ کند و میدانم که تایید چنین حکمی به هیچ عنوان بازتاب و عکس العمل خوبی را در عرصه سینما و جامعه به دنبال نخواهد داشت و امیدوارم تصمیم هوشمندانه ای از سوی دادگاه اتخاذ شود.
از همسر خانم وفامهر همچنین درباره پیگیری های خانه سینما و متولیان سینمایی کشور در این زمینه می پرسم و می گویم به نظر میرسد جامعه سینمایی نسبت به حکم صادره و همچنین پرونده خانم وفامهر چندان حساسیتی نشان نداده است. پاسخ او این است: یک مقداری ما نخواستیم زیاد مساله شلوغ شود یعنی اصلا فکر نمیکردیم به اینجا منجر شود و نمیخواستیم قضاوت پیشاپیشی انجام دهیم. اما تا جایی که از دستشان برامده اقداماتی انجام داده اند فعلا هم که حکم قطعی نیست و باید منتظر نتیجه بمانیم.
تقوایی درباره آخرین وضعیت همسرش که از تیرماه در زندان قرچک ورامین به سر می برد می گوید: هفته ای یکبار ملاقات داریم و الان هم که تلفن برای او ازاد شده و هر روز تماس می گیرد و در جریان پرونده اش است. لازم است از ماموران این زندان و همچنین مامورانی که او را به دادگاه و سپس به زندان منتقل میکنند تشکر کنم رفتار بسیار خوب و مناسبی داشته اند.
از وی می پرسم آیا درخواست انتقال خانم وفامهر به زندان اوین و یا تبدیل قرار بازداشت به قرار وثیقه را داده اند و نتیجه چه بوده؟ می گوید: نه فعلا دست نگهداشته ایم تا حکم دادگاه تجدید نظر صادر شود تا بدانیم چه باید بکنیم؛ هر اقدام بعدی ما کاملا با نتیجه دادگاه تجدید نظر بستگی دارد.
تقوایی پیش از این به “روز” گفته بود که پرونده همسرش در دادگاه فرهنگ و رسانه هاست “اما فرهنگ و رسانه ها مربوط به وزارت ارشاد است و اینها مساله تخصصی هستند و قاضیانی که از سینما درکی ندارد نمی تواند نظر دهد. قاضی اصلا آدم سینمایی نیست و شاید در عمرش به دلیل اعتقادات دینی اش اصلا فیلم هم ندیده باشد. واقعا آدم نمیداند چه باید بکند”.
او درباره فیلم “تهران من، حراج”هم توضیح داده بود: این فیلم یک فیلم دانشجویی است که مجوز ساخت داشته. خانم گراناز موسوی که سالها پیش با خانواده خود به استرالیا مهاجرت کرده و آنجا درس سینما خوانده، برای پایان نامه دکترایش تصمیم گرفت این فیلم را در ایران بسازد. به ایران آمد و مجوز ساخت هم گرفت و 4 سال پیش این فیلم را ساخت. فیلم خوبی هم است و نگاه مثبتی به مسائل جوانان دارد و در اصل مربوط به جوانان معاصر ایران است که چرا با همه استعدادهایی که دارند این همه به انحراف کشیده می شوند. این همه بگیر وببند ها در جامعه ما است اما هیچ کدام را در سینما و فیلم ها نمی بینیم و در این فیلم به تصویر کشیده شده است و…
آقای تقوایی افزوده بود: این فیلم اصلا زیر زمینی نبوده و در خیابان های تهران و با مجوز وزارت ارشاد ساخته شده است اما درباره این صحنه ها باید بگویم وقتی قاضی اهل سینما نیست تصویر مجازی را با تصویر واقعی اشتباه می گیرد. بازیگر، فیلم را بازی میکند و مسئول او نیست این فیلمساز است که باید پاسخگو باشد. تصویر مجازی با تصویر واقعی زندگی بازیگر متفاوت است. وقتی بازیگری در صحنه ای از فیلم لیوان مشروب بر دست دارد چطور می توانند به او بگویند تو مشروب خورده ای؟ این فیلم است و صحنه ای از فیلم. اگر اینطور است خب قاضی برود تمام کسانی را که در فیلم ها چاقو کشی کرده اند هم بگیرد و اعدام کند دیگر چون در فیلم آدم کشته اند.
