مادر مجید دری، فعال دانشجویی دربند که اخیرا برای اولین بار پس از تبعید وی، در زندان بهبهان خوزستان با فرزندش به صورت حضوری ملاقات کرده است، در مصاحبه با روز می گوید: “آنها با این تبعید خانواده را هم مجازات کردند. به آنها می گویم به پسرم رحم نکردید؛ حداقل به ما رحم کنید. حداقل او را به اوین برگردانید که همان هفتهای یک ربع بتوانیم با او ملاقات کنیم.”
مجید دری، فعال دانشجویی و عضو شورای دفاع از حق تحصیل است که در ۱۸ تیرماه گذشته در قزوین بازداشت شد و بعد از چند مرحله به اتهام‌هایی از جمله محاربه، اقدام علیه امنیت ملی و بر هم زدن نظم عمومی محاکمه و به یازده سال زندان محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدید نظر به شش سال حبس کاهش پیدا کرد، اما حکم تبعید وی همچنان در حکم باقی مانده و در حال حاضر در زندان ایذه بهبهان دوران محکومیتش را سپری می کند.
این فعال دانشجویی اما تنها عضو شورای دفاع از حق تحصیل نیست که به زندان و تبعید محکوم شده است. ضیا‌ء‌الدین نبوی سخنگوی این شورا، مهدیه گلرو، پیمان عارف، شیوا نظر آهاری، سعید جلالی فر، حسام سلامت هم از جمله دیگر اعضای این تشکل مدنی هستند که در حال حاضر یا در زندان به سر می برند یا با قید وثیقه آزاد شده اند.
صفورا الیاسی، از دانشجویان محروم از تحصیل که سابقه عضویت در شورای دفاع از حق تحصیل را نیز دارد، در مصاحبه با روز از جمله علل تشدید فشار بر اعضای این تشکل را اعتراضاتی می داند که دانشجویان محروم از تحصیل به دنبال انکار موضوع “دانشجویان ستاره دار” از سوی محمود احمدی نژاد در جریان مناظره های انتخاباتی به راه انداختند.
روحیهای خوب؛ جسمی ضعیف
منورهاشمی، مادر مجید دری، اولین ملاقات خانواده با فرزند در تبعیدشان را دشوار توصیف می کند و به روز می گوید: “برای این ملاقات کوتاه ما 17 تا 18 ساعت را به مقصد بهبهان طی کردیم. مسافت زیادی بود، حتی مجبور شدیدم شب آنجا بمانیم. فردا با مسولین زندان ایذه هماهنگ کردیم و به ما وقت ملاقات دادند تا بالاخره توانستیم مجید را برای مدت زمان کوتاهی در زندان ایذه ملاقات کنیم.”
خانم هاشمی وضعیت فرزندش را آنطور که در جریان ملاقات مشاهده کرده، اینگونه توصیف می کند: “روحیه اش خوب بود. به لحاظ جسمی ضعیف و بیمار نشان می داد. از شرایط بهداشتی زندان گلایه داشت. ظاهرا تعداد بسیار زیادی از زندانیان را در یک بند نگهداری می کنند. مجید بیش از همه به عدم تفکیک زندانیان در زندان ایذه شکایت داشت. او با اینکه یک فعال دانشجویی سیاسی است، با زندانیان دیگر جرایم از قبیل مواد مخدر، قتل و.. نگهداری می شود. پسرم از این موضوع خیلی ناراحت بود.”
مجید دری، فعال دانشجویی و عضو شورای دفاع از حق تحصیل، ۲۶ مهر ماه با دستبند و پابند به زندان ایذه بهبهان در استان خوزستان منتقل شد و این اولین ملاقات خانواده پس از تبعید وی است.
به گفتهی خانواده آقای دری، آنها اجازه این ملاقات را از دادستانی تهران گرفته اند. آنها می گویند هرچند به لحاظ قانونی خانواده هر هفته اجازه دارند با فرزندشان ملاقات داشته باشند، اما به علت دوری مسافت از محل زندگی، کهولت سن اعضای ارشد خانواده و اصرار فرزند دربندشان، شاید حداکثر دوبار در طول ماه بتوانند با وی ملاقات کنند.
از خانم منورهاشمی می پرسیم، خانواده و وکلای مدافع چه تلاشی برای مرخصی وی انجام داده اند؟ می گوید: “اجازه ملاقات و مرخصی باید به دستور دادستان تهران باشد. در حال حاضر مجید مدت زمان حبسی که بر اساس آن زندانی اجازه رفتن به مرخصی را دارد، طی کرده است اما به او اجازه مرخصی نمی دهند.”
او می گوید: “مسئولیت دفاع از پرونده مجید به عهده آقای محمد اولایی فرد و خانم منیژه محمدی بود که متاسفانه آقای اولایی فرد خودشان در زندان به سر می برند. اما خانم محمدی قبل از اینکه مجید را ببرند، در خواست ملاقات حضوری و مرخصی کرده بود که مسئولان با آن موافقت نکردند. زمانی هم که مجید در اوین بود، به خانم محمدی اجازه ملاقات با موکلش را ندادند.”
مادر مجید دری، با تاکید بر بی گناهی فرزندش از مسئولان قضایی و به ویژه دادستان تهران می خواهد که در تصمیم خود تجدید نظر کنند. او می گوید: “آنها با این تبعید خانواده را هم مجازات کردند. به آنها می گویم به پسرم رحم نکردید؛ حداقل به ما رحم کنید. حداقل او را به اوین برگردانید که هفتهای همان یک ربع بتوانیم با او ملاقات کنیم.”
خانم هاشمی در پایان از برخورد میهمان نوازانه مردم بهبهان در جریان این ملاقات می گوید و تاکید دارد که مراتب تشکر خانواده مجید دری در این مصاحبه گنجانده شود.
زندانیان محروم از تحصیل
مجید دری، ضیاء نبوی، مهدیه گلرو که هم اکنون در زندان هستند و شمار دیگری از اعضای شورای دفاع از حق تحصیل در جریانات قبل و بعد از انتخابات ریاست جمهوری و به دنبال اعتراض به انکار موضوع دانشجویان “ستاره دار” از سوی محمود احمدی نژاد در جریان مناظره های تلویزیونی بازداشت شدند.
دانشجویان ستاره‌دار، در روزهای منتهی به انتخابات، بارها با تجمع در برابر وزارت علوم، صدا و سیما، دانشگاه تهران و برخی از میادین تهران نسبت به سخنان احمدی‌‌نژاد اعتراض کردند و پس از انتخابات و در جریان بازداشت‌های گسترده فعالان سیاسی نیز، ۱۰ تن از اعضای شورای دفاع از حق تحصیل بازداشت شدند.
در همین ارتباط صفورا الیاسی، دانشجوی محروم از تحصیل و عضو جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی به روز می گوید: “دانشجویان ستاره دار عضو شورای دفاع از حق تحصیل، با حضور جمعی در خیابان و توضیح شرایط تحصیلی خود به افشای انکار بزرگ احمدی نژاد درباره وجود این دانشجویان پرداختند و البته هزینه گزافی را نیز در این میان متحمل شدند. با شروع موج گسترده بازداشتها، تعداد زیادی از اعضای شورای دفاع از حق تحصیل بازداشت و در شرایط نامساعدی که در پاره ای موارد عواقب جسمانی خطرناکی برای بازداشتی ها داشت، نگهداری شدند.”
او با تاکید بر اینکه “روند اعتراض به محرومیت از تحصیل، مسیر پر پیچ خمی بوده است” در مورد تشدید فشارها علیه این طیف از دانشجویان می گوید: “در واقع به نظر می رسد عناد با دانشجویان منتقد، به محرومیت آنان از تحصیل محدود نشده و این دانشجویان حتی در زندان نیز نسبت به دیگران از شرایط سخت تری برخوردارند. برای مثال می شود به تبعید مجید دری و ضیاء نبوی به زندانهای دیگر مناطق ایران و شرایط سخت نگهداری آنها اشاره کرد.”
به گفتهی این دانشجوی محروم از تحصیل، روند محروم سازی دانشجویان از تحصیل، به دوران بر سرکار آمدن آقای احمدی نژاد خلاصه نمی شود بلکه موج محروم سازیها در دوران ریاست جمهوری خاتمی و مصوبه ای که در زمان ریاست او بر شورای انقلاب فرهنگی، آغاز گردید.
خانم الیاسی اما معتقد است این روند در دوران محمود احمدی نژاد تشدید شده است: “احمدی نژاد از مصوبه ای که پیش از او تصویب شده بود، نهایت استفاده را کرد و پدیده دانشجویان ستاره دار از همان سال اول ریاست جمهوری او هویدا شد. در آن سال برخی از فعالین دانشجویی در کارنامه شان با ستاره هایی در برابر اسم خود مواجه شدند. در توضیح این ستاره ها از دانشجو خواسته شده بود برای پیگیری شرایط تحصیلی خود به وزارت خانه مراجعه کند. بعد معلوم شد این دانشجویان به لحاظ علمی نمره لازم را کسب، اما به علت فعالیت های دوران دانشجویی به تناسب میزان فعالیت، از یک ستاره تا سه ستاره دریافت کرده بودند. تک ستاره ها و برخی از دو ستاره ها با سپردن تعهدات کتبی ثبت نام شدند، اما سه ستاره ها محرومین کامل از تحصیل بودند.”
