دست دادن وزیر خارجه جمهوری اسلامی با رئیس جمهور امریکا واکنش‌های تندی را در ایران به دنبال داشته و حملات راستگرایان به دولت روحانی و محمدجواد ظریف را شدت بخشیده است.
پس از آنکه شایعه دست دادن ظریف و اوباما منتشر شده بود، ابتدا یک منبع مطلع نزدیک به هیات ایرانی ضمن تایید این اتفاق گفت: “نقل قول ها در مورد دیدار از پیش تعیین شده به هیچ وجه درست نیست. روز گذشته پس از پایان سخنرانی دکتر روحانی رئیس جمهور در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، دکتر ظریف در حال خروج از سالن مجمع عمومی بود که بطور اتفاقی با باراک اوباما رئیس جمهور و جان کری وزیر امور خارجه آمریکا، روبرو شد، طرفین سلام و احوالپرسی کردند و دست دادند.”
پس از آن هم یکی از مقامات کاخ سفید بی‌آنکه نامش منتشر شود این خبر را تایید کرد. او گفته بود: “در این دیدار تعامل بسیار کوتاهی در مراسم شامی که توسط دبیر کل سازمان ملل متحد تدارک دیده شده بود بین اوباما و ظریف صورت گرفته است.”
پس از آن بود که واکنش‌های راستگرایان آغاز شد، تا جایی که در تندترین نوع از این واکنش‌ها سخنگوی قوه قضائیه محمد جواد ظریف را تلویحا به جاسوسی متهم کرده است.
اژه‌ای در در جمع بسیجیان قوه قضائیه گفته: “ما یک نوع جاسوس داریم که اجیر بیگانه است و از او برای دادن اطلاعات مخفی و طبقه بندی شده حقوق می گیرد که جاسوسی برای کشورهایی که شیطان هستند مانند آمریکا مجازاتی سنگین به همراه دارد، اما روش دیگری از جاسوسی هم وجود دارد که باید مراقب باشیم، فردی که به ظاهر حقوق بگیر دشمن نیست و اطلاعات طبقه بندی شده هم نمی دهد، اما زمینه را برای ورود دشمن فراهم کرده و دشمنی دشمن را کمرنگ می کند. مثلا می گویند او شیطان بزرگ دیگر نیست و سر عقل آمده و این کمرنگ کردن دشمن است.”
او اضافه کرده: “این افراد می‌گویند چرا اجازه نمی‌دهید با دشمن هم دست دوستی داده شود؟ چه ایرادی دارد که با اوباما دست داده شود؟ چه اشکالی دارد که با آنها بنشینیم و گپ بزنیم و این حرفها را در جامعه القا می‌کنند تا دشمن را کمرنگ نشان دهند. بعد هم می گویند او بمب دارد، اینترنت دارد، فضای مجازی دارد و به نوعی آن را قدرتمند نشان می‌دهند. خوب ما این حرفها را هم در زمان شاه داشتیم که نمی‌توان با او مبارزه کرد اما موفق شدیم.”
از سوی دیگر چند تن از اعضای جمعیت موتلفه و جبهه پایداری از اقدام ظریف به شدت انتقاد کردند. محمدکاظم انبارلویی مسئول سیاسی حزب مؤتلفه اسلامی گفته است: “دست دادن وزیر خارجه کشورمان با اوباما نماد دیپلماسی ذلت دولت در برابر دشمنان اسلام است. اگر من جای آقای ظریف بودم طوری برنامه‌ریزی می‌کردم که اینطور نشود اما زمانی که اینگونه شد باید به عنوان نماد خشم ملت ایران علیه ظلم‌های آمریکا علیه کشورمان از دست دادن خودداری می‌کرد.” حمید رضا ترقی مسئول امور بین‌الملل حزب موتلفه نیز معتقدست: “این کار آقای ظریف دیپلماسی ذلت بود، آن هم در شرایطی که مردم صحبت‌های زورگویانه، قلدرمآبانه و ظالمانه اوباما و اتهامات او علیه ایران را دیدند. در شرایطی که آقای اوباما در نطق خود ملت ایران را تحقیر کرد در این شرایط موضع وزیر خارجه به جای دست دادن و مصافحه باید موضع تنفر و اخم در قبال رئیس‌جمهور آمریکا می‌بود.”
همچنین بهرام بیرانوند نماینده مردم بروجرد و عضو جبهه پایداری طی سخنانی که با فریاد در صحن علنی مجلس بیان کرد، گفته: “ ظریف با اجازه چه کسی با اوباما دست داده است؟، دقیقا زمانی که هزاران حاجی در منا آغوش مرگ افتادند آقای ظریف هم در آغوش اوباما و وزیر خارجه آمریکا افتاد! آقای ظریف غلط زیادی کرده اگر به عنوان وزیر خارجه چنین کاری کرده و دلش خواسته با رئیس جمهور آمریکا دست بدهد!”
حجت‌الاسلام رسایی، دیگر عضو پایداری و نماینده مجلس هم در صفحه اینستاگرام خود نوشته: “چطور می توان اتفاقی با اوباما برخورد کرد، دست داد و احوالپرسی کرد اما نمی توان به طور اتفاقی راه را کج کرد، به طور اتفاقی نمی توان دست نداد و به طور اتفاقی نمی توان دشمن این ملت را جسورتر نکرد؟! آقای ظریف فقط وقتی برگشتی، دستت را به سوی دستان رهبری که با بمب دست ساز همان آمریکایی ها به درجه جانبازی رسیده، دراز نکن.”
همزمان با این واکنش‌ها، روزنامه‌های تندرو چاپ تهران نیز به انتقاد شدید از محمد جواد ظریف پرداخته اند. روزنامه سیاست روز در سرمقاله خود نوشته است: “آقای ظریف با همان حال و احوال کردن خشک و خالی! رسانه‌های غربی و صهیونیستی را ذوق‌مرگ کرد و البته نگرانی‌هایی را هم در داخل کشور ایجاد کرد. اینکه نکند قرار است دستگاه دیپلماسی کشور به راحتی پا روی خطوط قرمز بگذارد و فتح بابی برای گفت‌وگوهایی با دشمن شود.”
نویسنده این روزنامه اضافه کرده: “با عرض معذرت با چکش هم نمی‌شود در مغز ما فرو کرد که اینها همه اتفاقی است. شرمنده که نمی‌توانیم مثل بعضی خوش‌خیال باشیم و برای خودمان داستان تعریف کنیم که «آقای ظریف همین‌طور در حال قدم زدن بود که یک دفعه سر بلند کرد و دید جان کری و اوباما روبه‌رویش هستند، هول شد و دست داد» راستی اگر مثلا نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی هم کنار اوباما ایستاده بود چه باید می‌کردیم؟ “
روزنامه وطن امروز هم در گزارش تیتر نخست خود آورده: “آنچه پی‌درپی در حال تایید شدن است این است که برجام بخشی از یک برنامه بزرگ‌تر است و برای طرف آمریکایی ـ و برخی در دولت روحانی نیز - فقط تا جایی ارزش دارد که تکمیل‌کننده پازل بزرگ‌تر «گذار از نهضت به نظام» در ایران باشد.” این روزنامه همچنین پرسیده: “جامعه ایرانی به اینکه توافق هسته‌ای گره‌گشای زندگی و معیشتش باشد ظاهرا نباید چندان امید ببندد اما حداقل حق دارد بداند در گام‌های بعدی برای کدام بخش از آبرو و عزت آن نقشه کشیده‌اند؟”
