کهنه پرستی ماندگار نیست
نشست خبری نمایش های «مکبث» و «عجایب المخلوقات» به کارگردانی «رضا ثروتی» با حضور کارگردان، بازیگران و عوامل این دو نمایش در تالار استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد.پاسخ سوالات رسانه ها و خبرنگار روز توسط عوامل این نمایش را در این نشست را می خوانید.
آقای ثروتی،عمده ی تمرکز شما برای تولید یک اثر نمایشی بر کدام بخش اجرایی است؟
تئاتر جایی است که انسان به بالندگی و رهایی می رسد بنابراین در اجرای آثارم می کوشم تا ضمن جهان شمول و قابل فهم بودن اثر، تماشاگر به تفکر وادار شود زیرا برای من همیشه این امر مهم بوده که در اجرای آثارم ارزشهایی را زنده و بیدار کنم که در زندگی روزمره انسان‌ها نقش بسزایی داشته و فراموش شده است.
و برای این مهم معمولا به چه بخش هایی تاکید بیشتری دارید؟
برای من مهم رویارویی بازیگر و تماشاگر به عنوان دو انسان است زیرا در این رویارویی ویژگیها و صفاتی در انسان بیدار می‌شود که با هیچ جمله ای نمی توان آن ها را بازگو کرد.
در انتخاب مجدد بازیگران برای اجرای دوباره این آثار در گروه تغییراتی را داشته اید.لطفا برایمان از چگونگی انتخاب ها بگویید.
هر بازیگری، حال و هوا و روح تازه ای را با خود همراه دارد که کارگردان می تواند با کمی درایت و تیزهوشی از آن به نحو مطلوبی بهره برد.درباره انتخاب مرتضی اسماعیل کاشی در نقش لیدی مکبث باید بگویم که به خاطر تسلطی که این بازیگر، روی بدن داشت و همچنین ظرافت شگفت‌انگیزی که در به حرکت درآوردن اجزای بدن همچون انگشتان، گونه ها و فیگورها ایجاد می‌کند، تصمیم گرفتم تا نقش لیدی مکبث را به ایشان بدهم که خوشبختانه نتیجه مطلوبی را نیز به همراه داشت.
با توجه به تعطیلات طولانی مدت رسمی در کشور و سیاست های تئاتر خصوصی در ایرانشهر با ریزش تماشاگر مواجه نشدید؟
با توجه به تعطیلی هایی که در کشور شاهد بودیم امیدوارم مدیر عامل خانه هنرمندان ایران با ادامه اجراهای ما موافقت کنند و برای تبلیغات و اطلاع‌رسانی بیشتر آنها تدبیری بیندیشد تا این تبلیغات به شیوه‌ای منسجم‌تر انجام شود و تماشاگران بیشتری جذب سالن های تئاتری بشوند.
آقای بهرامی،پس از مبارزه با بیماری شدیدی که داشتید دوباره بر صحنه حاضر شدید.اوضاع را چه طور ارزیابی می کنید؟
مجید بهرامی:بیماری‌ام را بخشی از دنیای بازیگری می‌دانم، شاید به همین دلیل بود که از پس آن برآمدم. این بیماری برایم مانند تئاتر بود و همواره منتظر بودم تا با فائق آمدن بر این مشکل، بیماری ام پایان یابد و تماشاگران در انتها مرا تشویق کنند.
بزرگترین رویایم بازگشت دوباره به صحنه تئاتر بود. در شرایطی که هیچ امیدی به سلامتم نبود، بازگشت دوباره به صحنه تئاتر رویای هر شبم در بیمارستان بود.
آقای حمیدیان،تمرین و اجرا در کنار یک تیم دانشجویی که اتفاقا با استقبال گسترده ای نیز روبرو شده است،برایتان چگونه تجربه ای بوده است ؟
بابک حمیدیان: گروهی که اساسش دانشجویی است و بهترین نمایش‌های حرفه‌ای را به صحنه می‌برد، برای من به مثابه درمان و رهایی از بحران رابطه‌ها است که امروز همه ما گرفتارش هستیم.آثار رضا ثروتی همواره بر مبنای اندیشه، نگاهی تازه و نفسی جوان است و من در اینجا با احترام به همه هنرمندان باسابقه می گویم: که هیچگاه کهنه پرستی ماندگار نمی ماند و ما نیز در کنار شما عزیزان راه خود را برای کمال و شکوفایی پیدا می‌کنیم.