زینب امشب در پس سالها آشنایی تاریخی با جسارت بی منتهایت در پاسداشت پیام برادر و حماسه حسین، می خواهم تورا نه در پس پرده قداست و عالم برتر و دست نیافتنی که در زمین خاکی هم چون انسانی با همه صفات و ویژگی هایش و هم چون زنی با همه ابعاد و زوایایش سخن گویم.
آری زینب، از دهه سوم خرداد90 قلب ام و روانم با تو آشناتر و نزدیکتر شد. قرن هاست که نزد ملت مان تجسم صبر و مقاومتی، تجلی عشق و ایمانی.
هر گاه به مصیبتی می رسیم، یاد تو و نگر به مصائب نو از کم طاقتی ها و شکوه هایمان نزد یار بی همتا شرمگینمان می کند.با نام تو جرات جسارت در برابر ظلم و بیداد نمایان می شود.
اما زینب وقتی در عمق ماجرا ورود می کنیم به راستی بس فر صت ها نیز داشتی. در آن سیاهی شب سنگین صحرا، برادر خود خبر از وداع فردا را داد. در تنگنای وقت، مراقبت از یاران و فرزندان سفارش و سنگینی مسئولیت کاروان اسیران و پیام رسانی حماسه اش را در تاریخ بر تو سپرد. به آغوشت کشید و صبرت داد. نمی دانم
خواهر و برادر بودید،
دوست وهمفکر بودید،
همسال و هم سو بودید،
هر چه بودید، سر در گریبان کردید و اشک ریختید و عهدتان را برای فردای وداع بستید. حسین آرامت کرد.وه چه فرصتی بود آن هنگام که همدیگر را بوئیدید و بوسیدید.
فردا روز نیز فرصت پیش رو داشتی. از شجاعتت یاری طلبیدی و فریادت را بر سر کاخ های ستمگر آنچنان زدی که هنوز در گوش تاریخ طنین افکن است. اما زینب، زینب شهیدان ما فر صتی برای این دیدار هانداشتند. فرصتی برای وداع و وصیت با همسر و فرزندان نداشتند. در غربت تنهایی محض با “رفیق رهگشا” جان از کف دادند.
زینب در تاریخ شنیده بودیم که مادرت زهرا آن هنگام که تو هنوز از مهر مادری سیراب نشده بودی در دل شب به دست علی به خاک سپرده شد.ما پس از قرن ها این صحنه را در خاکسپاری شبانه “هاله” در غربت لواسان به دیده نظاره کردیم.
زینب مصائب زنان ما را در این عصر بنگر.
بس هستند که در سوگ شهادت همسرانشان نشسته اندو بی آنکه بتوانند آزادانه سوگواری کنند و از چرایی رفتن آنان پرسش کتتد.
بس هستند که همسرانشان در اسارتند و نمی توانند زبان به حق خواهی گشوده کنند
و بس هستند که خود به جرم حق خواهی در اسارتند.زینب این زنان در جسارت و شجاعت و شرافت گونه ای از تو اند. شرف و عزت را نه برای زنان که برای ملتی که دیوار ترس احاطه شان کرده به ارمغان آورده اند.
آری زینب اینک که مال اندوزان با بهانه ایام حسین و به یاد محرومین و گرسنگان و به کام سیران همیشه در نعمت تصویر عاشورا را از حماسه صبر و مقاومت به اسراف و افراط در خوردن بدل ساخته اند، زنانی رعب شکن هستند که برای عزت و شرف ایران جوانی خود را در اسارت به سر می برند.و با همه حس تعلق به همسر و فرزند هم چنان بر عقیده خود استوارند و نمادی از تو را به جای گذاشته اند.
یادت همیشه در تاریخ و یاد زنان اسیر در بندمان همیشه در نزد ملت باقی