شیرین عبادی، شادی صدر، آسیه امینی و محبوبه عباسقلی زاده در مصاحبه با “روز” اعلام کردند تا زمان آزادی نسرین ستوده به اعتراض خود ادامه خواهند داد.این 4 فعال جنبش زنان به اتفاق منصوره شجاعی، پروین اردلان و خدیجه مقدم، دیروز با انتشار بیانیه ای اعلام کردند که از روز دوشنبه برای “هم‌دردی با نسرین ستوده و اعتراض به تضییع حقوق قانونی او” مقابل در ورودی سازمان ملل در ژنو تحصن خواهند کرد.
نسرین ستوده، حقوقدان و وکیل تعدادی از فعالان سیاسی و مطبوعاتی و همچنین وکیل خانواده های دو تن از جانباختگان اعتراضات مردمی به انتخابات مخدوش سال گذشته، از 13 شهریور ماه در بند 209 زندان اوین و در سلول انفرادی زندانی است و از هفته گذشته در اعتراض به کلیه احکام ناعادلانه ای که بعد از انتخابات صادر شده اعتصاب غذا کرده است.
خانم ستوده که پیش از این نیز در دو مرحله دست به اعتصاب غذا زده بود به “اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و همکاری با کانون مدافعان حقوق بشر” متهم و اخیرا نیز اتهام جدیدی مبنی بر بی حجابی به او تفهیم شده است.
7 فعال جنبش زنان در فراخوانی که دیروز منتشر کرده اند نوشته اند: طبق مقررات ایران، پس از شروع محاکمه، نگهداری زندانی در سلول انفرادی ممنوع است اما خانم ستوده از نخستین روز بازداشت تاکنون یعنی بیش از صد و سه روز، در سلول انفرادی به سر برده و به درخواست‌های مکرر او و وکلای‌اش برای آزادی به قید وثیقه توجهی نشده است.
به گفته آنها: “نه تنها به درخواست‌های قانونی این وکیل دادگستری ترتیب اثر داده نشده، بلکه اتهام‌های جدیدی نیز مانند عدم رعایت حجاب‌اسلامی از سوی مقامات قضایی به او وارد شده است”.
این فعالان جنبش زنان از مردم و فعالان حقوق بشر خواسته اند که با اعتراض به وضعیت نامناسب نسرین ستوده در زندان، خواستار آزادی وی شوند: “از کلیه آزاداندیشان جهان، فعالان حقوق زن و از اعضای خانواده جهانی حقوق بشر درخواست داریم در همبستگی با این حرکت خواهران‌شان برای آزادی هرچه سریع‌تر نسرین ستوده به ما ملحق شوند و به هر شیوه ممکن، از پیوستن به تحصن گرفته تا ارسال ای‌میل و نامه اعتراضی به دولت ایران، یا تجمع در مقابل سفارتخانه‌های ایران در کشورهای مختلف یا به هر شیوه ممکن دیگری، ما را یاری کنند تا صدای حق‌طلبی همراه دربندمان را به گوش جهانیان برسانیم”.
شیرین عبادی در باره این فراخوان و تحصنی که قرار است از روز دوشنبه در مقابل در ورودی سازمان ملل در ژنو برگزار شود به “روز” می گوید: دلیل اینکه به این شکل و در این زمانی که به دلیل تعطیلات اخر سال مسیحی و کریسمس، اطلاع رسانی چندان هم راحت نیست اقدام به اینکار می کنیم این است که حال خانم ستوده به شدت رو به وخامت است و راهی بیمارستان شده و ما نمی توانیم صبر کنیم تعطیلات تمام شود. تحصن میکنیم تا توجه افکار عمومی و رسانه های بین المللی را به شرایط نامساعد خانم ستوده جلب کنیم.
برنده ایرانی جایزه صلح نوبل توضیح میدهد: این فراخوان توسط تعدادی از همکاران و موکلین خانم ستوده که امکان سفر به ژنو را داشته اند امضا شده ولی منحصر به امضا کنندگان نیست؛امضا کنندگان در محل می نشینند و از سایرین میخواهند با پیوستن به آنها صدای نسرین ستوده را به گوش جهانیان برسانند.از سوی دیگر این پیامی به جمهوری اسلامی است که خیال نکند با وضعیتی که به وجود آورده و فعالین جنبش زنان را ناچار به ترک کشور کرده، ذره ای از فعالیت های این فعالین کاسته خواهد شد؛ این فعالین هر کجا باشند فعالیت خود را ادامه خواهند داد.
آسیه امینی، فعال جنبش زنان و موکل نسرین ستوده ازدیگر امضا کنندگان این فراخوان است. او با اشاره به وضعیت بسیار خطرناک خانم ستوده در زندان به “روز” می گوید: خانم ستوده در زندان غیر از اعتصاب غذا ، هیچ راه دیگری برای اعتراض به شرایط خودش ندارد و جانش را کف دستش گرفته نه تنها درباره وضعیت خودش بلکه در اعتراض به همه احکام ناعادلانه ای که در دو سال اخیر و پیش از آن برای زندانیان سیاسی صادر شده . ما هم تصمیم گرفتیم در حمایت از اعتراض خانم ستوده دست به تحصن بزنیم و در اعتراض به شرایط نامناسب ایشان و بی توجهی به اعتصاب غذایشان از سوی مقام های قضایی ایران، در سرمای زیر چند درجه در مقابل سازمان ملل تحصن کنیم.
خانم امینی می افزاید: شاید ما نیز مثل خانم ستوده، هیچ راه دیگری برای شنیده شدن صدای اعتراضمان نداشتیم و امیدواریم این حرکت بتواند توجه جهانیان و مردم دنیا را به آنچه که در زندان های ایران می گذرد و بخصوص نسبت به وضعیت خانم ستوده جلب کند و مقام های سازمان ملل و دولت های غربی که با دولت ایران مراوده دارند به خواسته ما توجه کنند و در مراودات و معاملات سیاسی که بین کشورها است حقوق تضییع شده کسانی راکه تنها کارشان دفاع از حقوق تضییع شده دیگران بوده ،مورد توجه قرار دهند.
شادی صدر، حقوقدان و فعال جنبش زنان نیز که از امضا کنندگان این فراخوان است به “روز” می گوید که امیدوار است این حرکت بتواند در افکار عمومی، رسانه های بین المللی و سازمان های حقوق بشری تاثیر گذار باشد و تغییری جدی در وضعیت خانم ستوده به وجود آید.
او می گوید: آزادی خانم ستوده درخواست اصلی تحصن کنندگان است.
محبوبه عباسقلی زاده، دیگر فعال جنبش زنان که این فراخوان را امضا کرده نیز به “روز” می گوید که وضعیت جسمانی خانم ستوده هر لحظه ممکن است به یک خطر جانی منجر شود.
او توضیح میدهد: تحصن ما موضوع محور و مطالبه محور است مثل همه روش ها و کارهای دیگر جنبش زنان و مطالبه ما این است که نسرین آزاد شود. او همه مراحل قضایی را طی کرده و به صورت غیر قانونی در بازداشت به سر می برد.
تحصن فعالان زن در مقابل سازمان ملل در ژنو تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ این سئوالی است که از روز گذشته از زمان انتشار فراخوان این فعالان مطرح می شود.
شادی صدر می گوید که هیچ سقف زمانی برای تحصن تعیین نشده و محبوبه عباسقلی زاده توضیح میدهد: قصد ما این است که تا زمانی که نسرین آزاد شود به تحصن خود ادامه دهیم اما اینکه چه زمانی نسرین را ازاد خواهند کرد و چه اتفاقاتی ممکن است در این میان بیفتد مسائلی است که نمی توانیم پیش بینی کنیم. ولی تا آزادی نسرین تحصن را ادامه خواهیم داد.
چرا فقط نسرین ستوده؟
اما مهم ترین سئوالی که از روز گذشته مطرح شده این است: چرا فقط نسرین ستوده؟ چرا این فعالان مطالبه خود را آزادی همه زندانیان سیاسی عنوان نکرده اند؟ و اگر مساله اعتصاب غذا و خطر جانی است چرا به دیگر زندانیانی که در اعتصاب غذا به سر می برند اشاره ای نشده است.
شیرین عبادی در پاسخ به این سئوالات می گوید: کلیه زندانیان سیاسی چه اعتصاب کرده باشند و چه اعتصاب نکرده باشند مورد حمایت ما هستند و نسبت به وضعیت آنها اعتراض داریم و هر کاری از دستمان بر بیاید برای آنها میکنیم. در این مدت هم من به شخصه پی گیر بوده ام اما در حال حاضر با توجه به اینکه جمهوری اسلامی یکی از فعال ترین افراد موثر در جنبش زنان را در معرض خطر جانی قرار داده برای جلب افکار عمومی و همگان به وضعیت خانم ستوده، این تحصن شکل می گیرد. باید توجه داشت که خانم ستوده وضعیت خاصی نسبت به بقیه زندانیان سیاسی دارد. همه کسانی که زندانی هستند برای آزادیخواهی و دموکراسی خواهی به زندان افتاده اند اما خانم ستوده به دلیل دفاع از زندانیان سیاسی به زندان افتاده و دچار ستم مضاعف شده است.
شادی صدر نیز توضیح میدهد که: خواسته ما آزادی همه زندانیان سیاسی است و در همین تحصن هم قطعا مطرح خواهد شد اما تمرکز روی نسرین بوده به دلیل سابقه همکاری که با نسرین داشتیم؛ چه در جنبش زنان و چه به عنوان وکیل یا موکل. چندی پیش نیز هنرمندان برای محمد نوری زاد بیانیه و نامه دادند آنها هم از سابقه همکار بودنشان استفاده کردند.
به گفته شادی صدر، خانم ستوده یکی از چهره های نمادین جنبش زنان است و جنبش زنان وظیفه دارد از چهره های موثر و مهم اش دفاع کند.
او همچنین می گوید: تجربه ثابت کرده هیچ وقت نمی شود روی همه موارد یک جا متمرکز شد. هر گروهی مجبور است دست به انتخاب بزند و نورافکن را روی چهره ای بیندازد تا از آن طریق وضعیت بقیه را هم مورد توجه قرار دهد. . ما نسرین را انتخاب کردیم تا با انداختن نورافکن روی او، وضعیت زندان های ایران و سایر زندانیان را نیز به اطلاع جهانیان برسانیم و تحصن را ادامه خواهیم داد تا زمانی که این وضعیت تغییر کند؛امیدوارم به زودی تحت تاثیر قعالیت های مختلف و از جمله این تحصن، نسرین ستوده آزاد شود.
آسیه امینی با تاکید بر اینکه همه زندانیان سیاسی برای او و دیگر امضا کنندگان فراخوان محترم هستند، از زاویه دیگری پاسخ میدهد: این حرکت از طرف عده ای از فعالان جنبش زنان شروع شده و خیلی طبیعی است که اگر عضوی از یک خانواده بازداشت شود اعضای آن خانواده به دنبال رهایی عضو خودشان باشند و برای او تلاش بیشتری کنند. این روند طبیعی است. ضمن اینکه اکنون مساله خانم ستوده مساله مرگ و زندگی است.
وی می افزاید: اعتراض ما به وضعیت همه زندانیان سیاسی است ودرخواست آزادی همه آنها را داریم اما تحصن به خاطر شرایط پر خطر خانم ستوده ، توسط دیگر اعضای جنبش زنان صورت گرفته است.
محبوبه عباسقلی زاده، این انتقادات و این سئوالات را طبیعی میداند و می گوید: در کمپین ها و تحصن هایی که حقوق بشری است خواسته باید مشخص باشد؛ این قاعده فعالیت جنبشی است ولی اینکه چرا فقط نسرین و دیگران نه، باید بگویم این 7 نفر دوستان و همراهان نسرین هستند.ما سالها در کنار هم بودیم ، کار کردیم و در حقیقت وظیفه خودمان میدانیم به عنوان ادامه همراهی با نسرین اینکار را انجام بدهیم؛ قطعا مطرح کردن قضیه نسرین و اعتصاب غذای او به معنی این است که مرتب درباره وضعیت زندانیان و شرایطی که دارند بحث و اطلاع رسانی کنیم؛ یعنی مطرح کردن قضیه نسرین باعث می شود همه توجه ها به سمت زندانیان سیاسی و شرایط آنها و آنچه که در زندان های می گذرد برود.
خانم عباسقلی زاده در عین حال می گوید که مطالبه اصلی این 7 نفر آزادی نسرین ستوده است: برای همین است که تعدادی محدود و دوستان نسرین این تحصن را اعلام کردند اما امیدواریم در ادامه زمینه ای باز شود که منجر به ایجاد حساسیت عمومی درباره همه زندانیان سیاسی کشور شود.
خانم عباسقلی زاده به انتقاد دیگری که از روز گذشته از او و فراخوان 7 نفره شده اشاره میکند و می گوید: از دیروز مدام از من می پرسند چرا فقط همین تعداد را گفتیم و گستره اش را زیاد نکردیم و …. علت این است که این تحصن با فراخوان 7 نفر از فعالان جنبش زنان اعلام شده و این معنی نمادینی نیز دارد. اینکه این 7 نفر بعد از انتخابات سال گذشته ناچار شدند کشور را ترک کنند و خروج آنها از کشور سرکوب گران را به نوعی به واکنش وا داشت و جوسازی کردند که در خارج از کشور نمی شود تاثیر گذار بود و …. ما 7 نفر که در شرایط مشابهی هم قرار داریم و در اصل چاره ای جز خارج شدن از کشور نداشتیم با اینکار ثابت میکنیم کسانی که خارج و تبعید شده اند، تغییر فضای جغرافیایی باعث بی اثر شدنشان نشده و خاصیت خود را از دست نداده اند بلکه در فضاهای جدید و در عرصه های بین المللی تاثیر گذار خواهیم بود. در اصل این آزمونی برای ما نیز هست که ناچار به خروج از کشور شده ایم اما همه تلاشمان را میکنیم تا در تحولات تاثیر گذار باشیم و به فعالیت های خود ادامه دهیم.
مردم تحصن کنند
اما آیا این تحصن تنها منحصر به همین 7 نفر است؟
آسیه امینی می گوید: اولین بیانیه ای که منتشر کردیم دو بخش دارد. بخش اول مربوط به برنامه ها و آغاز تحصن از روز دوشنبه است و علت تحصن را نیز اعلام کرده ایم. اما بخش دوم بیانیه، دعوت از همه مردم، افراد و گروهها برای پیوستن به تحصن و علنی کردن صدای اعتراض ها نسبت به وضعیت نسرین ستوده است. در اصل تحصن 7 نفر نیست. بلکه از کشورهای مختلف خبردار شده ایم که مردم آماده می شوند به ما بپیوندند؛ از همین جا هم من از همه کسانی که امکان پیوستن به ما را دارند دعوت میکنم بیایند و کسانی که امکان سفر به ژنو ندارند نیز می توانند از هر طریقی، جمع شدن در مقابل سفارت خانه های جمهوری اسلامی در کشورهایی که مقیم آنها هستند و هر راه دیگری، ما را همراهی کنند.
محبوبه عباسقلی زاده نیز خبر میدهد که در راستای همراهی با تحصن کنندگان، ایرانیان ایرلند اعلام کرده اند در دوبلین و در مقابل سفارت جمهوری اسلامی تجمع خواهند کرد.
او می گوید: ما 7 نفر جنبه سمبولیک داریم که از بقیه مردم دعوت میکنیم به هر طریقی در این تحصن شرکت و افکار عمومی را نسبت به وضعیت سیاسی و حقوق بشر و نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران جلب کنند.
