ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار، در گفت و گو با روز به تشریح آخرین تحولات پرونده همسرش، بهمن احمدی امویی، پرداخت.
بنی یعقوب اخیرا در نامه ای سرگشاده از دادستان تهران خواسته “اجازه ندهد این روزنامه نگار را از سلول انفرادی به دادگاه ببرند” و یادآور شده که “این اتفاق با گفته های دادستان در رعایت اصول شهروندی متهم مغایر است”.
بهمن احمدی امویی، روزنامه نگار و تحلیل گر اقتصادی، سی خرداد به اتفاق ژیلا بنی یعقوب بازداشت شد. همسر این روزنامه نگار بعد از مدتی با قرار وثیقه آزاد شد اما خبرهای منتشر شده از انتقال مجدد احمدی امویی به سلول انفرادی حکایت دارند. خانواده این روزنامه نگار در بی خبری مطلق از وضعیت روحی و جسمی او هستند و این امر نگرانی شدید آنها را در پی داشته است.
ژیلا بنی یعقوب، روز گذشته در گفتگو با “روز” از انتظارات خود از دادستان تهران گفت و تصریح کرد: “انتظار دارم دادستان تهران که تاکنون سعی کرده چهره مناسب تری از قوقضاییه ارائه بدهد و در بسیاری از موارد منطقی تر از پیشینیان خود عمل کرده است، دستور دهد بهمن را از انفرادی خارج کنند تا او بتواند خود را برای دفاع در دادگاه آماده کند”.
این روزنامه نگار با اشاره به مراجعات مکرر خود به دادستانی برای پی گیری پرونده همسرش گفت: “طی هفته گذشته چند بار به دفتر دادستان مراجعه کردم تا به صورت حضوری از ایشان درخواست کنم دستور خروج بهمن از انفرادی را بدهند اما به من اجازه این دیدار داده نشد و به همین دلیل برای ایشان یک نامه سرگشاده نوشته ام شاید که صدای من را بشنوند و واکنشی نشان بدهند”.
خانم بنی یعقوب افزود: “شنیده ام که داداستان تهران در موارد مشابه مثبت عمل کرده است و دستور خارج کردن زندانی ازسلول انفرادی را صادر کرده است لذا امیدوار هستم نسبت به درخواست من نیز برخورد مثبتی نشان دهند”.
نامه سرگشاده خانم بنی یعقوب خطاب به دادستان تهران در ذیل می آید:
آقای دادستان تهران
در ملاقاتی که چندی پیش با شما داشتم با خوشرویی زیاد با من گفت و گو کردید. گلایه هایم را از آنچه در این مدت بر همسرم، بهمن احمدی امویی رفته بود، شنیدید. حتی وقتی گفتم که آقای دادستان گاهی فقط یک درصد احتمال بدهید که حق با زندانی و یا خانواده اش باشد و نه با بازجوهای پرونده، لبخندی زدید و گفتید: “بله! احتمال دارد وبه همین دلیل هم فقط حرفهای آنها را نمی شنویم و حرفهای شما را نیز گوش می دهیم”.
آقای دادستان در همان جلسه به شما گفتم که همسرم چند ماه است که در بلاتکلیفی کامل به سر می برد و حتی پرونده ثبت شده ای در دادگاه انقلاب ندارد و شما همان موقع گوشی تلفن را برداشتید و دستور ردادید هرچه زودتر پرونده اش در مسیر قانونی قرار گیرد.
برای شما توضیح دادم که بهمن و خیلی دیگر از زندانی های حوادث پس از انتخابات روزهای طولانی را در زندان انفرادی گذرانده اند و به یادتان آوردم که حتی براساس قوانین داخلی ایران انفرادی به خودی خود به عنوان آزار و شکنجه متهم شناخته شده و به همین دلیل غیرقانونی است. گفتید از وقتی شما دادستان شده اید تمام تلاش تان را در این باره به کار بسته اید و تقریبا همه زندانی های حوادث پس از انتخابات را از انفرادی خارج کرده اید. گفتید همه تلاش تان را می کنید که حقوق شهروندی همه متهمان مراعات شود و محاکمه شان در شرایطی انسانی و مناسب برگزار شود.
آقای دادستان! بهمن پس از تحمل 65 روز انفرادی دربند 209 اوین به بند عمومی منتقل شد اما ده روز پیش او را به خاطر اعتراض به وضع نامناسب بند 350 دوباره به سلول انفرادی تبعید و حق تماس تلفنی و ملاقات را از او سلب کرده اند. بنا ندارم که در این نامه به شرایط نامناسب و گاه غیر قابل تحمل این بند بپردازم. نمی خواهم از شدید بودن مجازاتی که برای همسرم به خاطر اعتراض به شرایط نامناسب زندان در نظر گرفته اند، بپردازم. حتی نمی خواهم بپرسم چرا شدیدترین نوع مجازات را در این مورد برای بهمن در نظر گرفته اند؟ من فقط می خواهم به یاد شما بیاورم که جلسه محاکمه او به زودی در دادگاه انقلاب برگزار خواهد شد و این کمترین حق یک متهم است که بتواند در روزهای قبل از محاکمه اش خود را برای دفاع آماده کند. شما این حق را برای او قائلید یا نه؟ آیا این حق را برای او قائل هستید که در چنین روزهایی بتواند با وکیل و خانواده اش تماس و ملاقات داشته باشد یا نه؟ شاید که نیازمند آماده کردن مستندانی برای دفاع از خود باشد، شاید که نیازمند مشورت گرفتن باشد و اصلا شاید فقط و فقط نیازمند روحیه گرفتن باشد تا در یک شرایط روحی مناسب تر در دادگاه حاضر شود.
آقای دادستان! اما همه این حقوق اکنون از او گرفته شده است، او حق ندارد از امکان تلفن و ملاقات با خانواده و وکیلش استفاده کند. ما حتی نمی دانیم که آیا او از زمان برگزاری جلسه محاکمه اش با خبر است یا نه؟ همه این مسائل من و دیگر اعضای خانواده بهمن را به شدت نگران کرده است.
آقای دادستان! اگر تنبیه بهمن را به خاطر اعتراضی که به شرایط نامناسب رفاهی و بهداشتی بند کرده، ضروری می دانید، شاید بتوانید اجرای بخشی از این تنبیه را به روزهای پس از دادگاهش منتقل کنید. اجازه بدهید در چنین روزهایی با بودن در سلول عمومی و حق استفاده از تلفن و ملاقات خودش را برای دادگاهی که به زودی برگزار می شود، آماده کند.
آقای دادستان! اجازه ندهید که بهمن احمدی امویی را از سلول انفرادی به دادگاه ببرند. این اتفاق بی شک با گفته های شما در رعایت اصول شهروندی متهم مغایر است.
