ایران در افغانستان جولان می دهد

نویسنده

» مقاله ای از ونکوور سان درباره خروج ازتش متحدان

جاناتات منتورپ

 

ایران بعد از رفتن نیروهای متحد آمریکا از افغانستان و روبه خرابی رفتن رابطه آمریکا و پاکستان، به آرامی جای قدرت های منطقه را می گیرد.

آصفعلی زرداری، رئیس جمهور پاکستان دوبار در ماه گذشته مهمان ویژه ایران بود و گفتگو درباره آینده اقتصادی، سیاسی و همکاری های امنیتی با موفقیت پیش رفت.

بطور همزمان ایران توانسته است بر دشواری های روابطش با رئیس جمهور افغانستان، حامد کرزای، فائق آید. ح قدرت سیاسی حامد کرزای دیگر نمی تواند وابسته و حزب قوم پشتون که در اکثریت است، باشد . باید با اقوام دیگری که با ایران در ارتباط هستند، کنار بیاید.

گسترش روابط ایران با همسایگان شرقی اش برای توازن در خاورمیانه و آسیای مرکزی امر بسیار مهمی محسوب می شود.

باید گفت که در سال های اخیرایران، در مقایسه با رقیبش در خاورمیانه، عربستان سعودی، تاثیر بیشتری در منطقه داشته است.

پادشاهی عربستان همواره تلاش می کند تا ایران را بعنوان یک کشور شیعه که با سنی ها رابطه خصمانه ای دارد، معرفی کند.

اما چشم انداز رابطه تنگاتنگ و همکاری بین ایران و پاکستان که یک کشور سنی است، این تئوری عربستان را زیر سووال می برد.

آمریکا و کشورهای اروپایی هم به تحریم های بین المللی علیه ایران ادامه می دهند تا ایران را مجبور کند تا دست از برنامه ساخت سلاح اتمی اش دست بردارد. باید قبل از هر چیز ریشه این تردید در مورد برنامه های اتمی ایران بررسی کرد. این عبدالقادرخان، دانشمند اتمی پاکستان بود که  فن آوری ساخت سانتیرفوژ و غنی سازی اورانیوم را در اختیار ایران قرار داد و ایران با بدست آوردن این اطلاعات برنامه هایش را آغاز کرد.

کشورهای مثل کانادا وآمریکا قصد دارند سربازانشان را از افغانستان خارج کنند و این موضوع باعث خوشحالی دولت پاکستان و افغانستان شده است.

کرزای از اینکه نیروهای اشغالگر او را رهبر گانگستر فاسدی می دانند ناراحت است. در پاکستان هم زرداری با افکار عمومی مواجه است که با حملات موشکی آمریکا به مکان هایی که گفته می شود محل اختفای القاعده و طالبان است، مخالفند. ضمن اینکه آمریکا با حمله به آبوت آباد و کشتن بن لادن به حیثیت ملی آنان ضربه زد.

دولت پاکستان در پاسخ به این اقدام خواست که همه نیروهای نظامی آمریکایی که شامل نیروهای آموزشی  ارتش هم می شد، کشور را ترک کنند.

آمریکا با متوقف کردن کمک 800 میلیون دلاری که یک سوم کل کمک های آمریکا به این کشور است، به این خواسته پاکستان پاسخ داد.

در همین بین بود که هم کرزای و هم زرداری اواخر ماه ژوئن به ایران رفتند تا در کنفرانس بین المللی تروریسم که دولت ایران میزبانش بود، شرکت کنند.

مسلم است که در این کنفرانس هیچ اشاره ای به حمایت های ایران از گروه های تروریستی مثل حماس و حزب الله لبنان نشد.

بجای آن در کنفرانس به موضوعی پرداخته شد که توسط آیت الله علی خامنه ای، رهبر این کشور، انتخاب شده بود و آن “محاسبات قدرت های شیطانی جهان که در سیاست ها و رسیدن به اهداف نا مشروع خود از تروریسم استفاده می کنند”.

مشخص است که منظور از قدرت شیطانی و متحدانش کیست که با استفاده از واژه مبارزه با تروریسم به کشور های بحران زده می رود و در آنجا حضور نظامی پیدا می کند. اما این کنفرانس تماما دراین مورد نبود. کرزای و زرداری چندین دیدار با محمود احمدی نژاد و مقامات ارشد ایرانی داشتند.

هدف اصلی ایران آغاز ایجاد اتحاد سه جانبه امنیتی بود که این شامل وعده ای بود که  پاکستان در مورد بیرون راندن شورشیان ایرانی داد  که در بلوچستان دست به عملیات نظامی می زنند.

همچنین از کرزای خواسته شد که با حضور طولانی مدت نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان مخالفت کند.

توافقنامه بین ایران و پاکستان به امضا رسید که رابطه اقتصادی این دو کشور را توسعه بیشتری می دهد یکی از این توافقنامه ها کشیدن خط لوله نفت پارس جنوبی به پاکستان است که در حدود 50 درصد انرژی مورد نیاز پاکستان را تامین می کند و از سال 2015 آغاز می شود.

تاثیر این توافق روز شنبه مشخص شد، زمانی که زرداری دیدار دیگری از ایران کرد و دوبار با احمدی نژاد ملاقات کرد. به نظر می رسد که همکاری امنیتی موضوع اصلی این دیدار ها بود.

روابط دوستان زرداری و ایران هشداری است برای عربستان که یکی از بزرگ ترین حامیان اقتصادی این کشور است.

زرداری روز پنجشنبه دیداری دو روزه از عربستان کرد که به این تردید  که رئیس جمهور پاکستان نقش واسطه بین ایران و عربستان را بازی می کند، دامن زد.

ملک عبدالله، پادشاه عربستان اعلام کرد که توجه بیشتری به روابط اقتصادی بین دو کشور بشود.

اما ایران و افغانستان در دو قدمی کشور پاکستان هستند و عربستان بیش از حد دور است.

ونکوورسان، 22 ژوئیه