پس از گذشت بیش از سه هفته از اعتصاب غذای 17 زندانی سیاسی در زندان اوین، 12 تن از این زندانیان به بند عمومی منتقل شدند و با انتقال مجید توکلی به زندان رجایی شهر، سه زندانی دیگر همچنان در سلول انفرادی هستند. همزمان زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر در نامه ای خطاب به دادستان تهران، پرسیده اند که چرا زندانیان سیاسی باید برای مرخصی یا آزادی، ابراز ندامت کنند و این اظهار ندامت بابت چه چیزی باید باشد؟
صدور حکم اعدام برای یکی از زنان بازداشت شده در روز عاشورا و اعتصاب غذای یک زندانی کرد محکوم به اعدام در زندان ارومیه هم از دیگر خبرهای مهم روز گذشته بود که نگرانی های بسیاری را برانگیخته است.
انتقال 12 زندانی اعتصابی به بند عمومی
در حالیکه کیوان صمیمی همچنان در اعتصاب غذا به سر می بر، د 12 تن از زندانیان سیاسی که سه هفته پیش دست به اعتصاب غذا زده بودند به بند عمومی منتقل شدند اما همچنان اجازه تماس با خانواده هایشان را ندارند. روز دوشنبه نیز مجید توکلی به زندان رجایی شهر منتقل شده بود.
عبدالله مومنی و بهمن احمدی امویی به اتفاق کیوان صمیمی همچنان در سلول انفرادی هستند و خانواده های این سه زندانی سیاسی همچنان در نگرانی به سر می برند.
وب سایت کلمه خبر داده است که زندانی های منتقل شده به بند عمومی، روحیه عبدالله مومنی، بهمن احمدی امویی و کیوان صمیمی را خوب و مقاوم توصیف اما در باره حال کیوان صمیمی و بی توجهی پزشکان به وضعیت وی اظهار نگرانی کرده اند. رضا ملک دیگر زندانی سیاسی است که همچنان در سلول انفرادی به سر می برد.
براساس همین گزارش، زندانیانی که تازه از انفرادی بازگشته اند می گویند کیوان صمیمی اعلام کرده بعد از انتقال عبدالله مومنی و بهمن احمدی امویی به بند عمومی اعتصاب غذای خود را خواهد شکست.
علی ملیحی، فعال دانشجویی و عضو ادوار تحکیم وحدت، بهمن احمدی امویی روزنامه نگار، حسین نورانی نژاد روزنامه نگار و عضو جبهه مشارکت، عبدالله مومنی فعال دانشجویی و سخنگوی ادوار تحکیم، علی پرویز فعال دانشجویی، حمیدرضا محمدی فعال سیاسی، کیوان صمیمی، جعفراقدامی فعال مدنی، ضیا نبوی دانشجوی محروم از تحصیل، ابراهیم (نادر) بابایی فعال مدنی و از جانبازان جنگ ایران و عراق، کوهیار گودرزی فعال حقوق بشر و عضو کمیته گزارشگان حقوق بشر، مجید دری فعال دانشجویی، مجید توکلی فعال دانشجویی، غلامحسین عرشی و محمد حسین سهرابی راد از جمله زندانیان منتقل شده به سلول انفرادی بودند که دو هفته اعتصاب غذا کردند. آنها پس از اعتراض به شرایط نامناسب بند ۳۵۰ و توهین ماموران زندان به سلول های انفرادی بند ۲۴۰ منتقل شده بودند.
حکم اعدام برای فرح واضحان
فعالین حقوق بشر و دموکراسی از صدور حکم اعدام برای یکی از زنان بازداشت شده در روز عاشورا خبر داده اند.
بر اساس گزارش این فعالین، فرح واضحان روز عاشورا در منزل خود بازداشت و به اتهام تهیه عکس و فیلم از اعتراضات مردم و داشتن ارتباط با سازمان مجاهدین خلق، به محاربه متهم و به اعدام محکوم شده است.
خانم واضحان که دارای دو فرزند است اکنون در بند نسوان زندان اوین به سر می برد. خانواده او از زندانیان سیاسی دهه شصت بوده اند و دایی او در دهه شصت اعدام شده است.
اعتصاب غذای یک زندانی سیاسی کرد
محمد امین آگوشی، زندانی سیاسی کرد از روز یکشنبه دست به اعتصاب غذا زده است.
به گزارش آژانس خبری موکریان خانواده این زندانی با اعلام خبر اعتصاب غذای فرزندشان عنوان کرده اند که اعتصاب آقای آگوشی در اعتراض به محدودیتهای اعمال شده در قبال وی در زندان و نگهداری در بند قاتلین است.
محمد امین آگوشی (معلم بازنشسته ) به همراه ایرج محمدی و احمد پولاد خانی به اتهام مشارکت در جاسوسی حدود یک سال پیش بازداشت واز سوی شعبه دوم دادگاه نظامی آذربایجان غربی به اعدام محکوم شدند و رای صادره پس از اعتراض توسط متهمین از سوی شعبه ۳۱ دیوان عالی کشور عینا تایید شد.
نامه زندانیان سیاسی رجایی شهر
زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر، با انتشار نامه ای خطاب به دادستان تهران نسبت به درخواست او برای ابراز ندامت زندانیان سیاسی اعتراض کردند.
این زندانیان سیاسی خطاب به دادستان تهران نوشته اند: “چندمین بار است که اعلام می کنید زندانیان سیاسی – مطبوعاتی برای آزادی یا مرخصی باید اظهار ندامت کنند! چنین عباراتی را در اکثر دیدارهای خود با زندانیان و نیز بصورت سر بسته و آشکار بیان داشته اید. اظهاراتی که غالبا جز سکوت و لبخند پاسخ دیگری نداشته است.”
آنها با بیان اینکه “هر چه اندیشیدیم کمتر فهمیدیم که چرا باید اظهار ندامت کنیم و بابت چه چیزی” پرسیده اند: “لطفا بفرمایید از چه اظهار ندامت کنیم؟”
زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر سپس خطاب به دادستان تهران نوشته اند: “ما به عنوان فرزندان مسلمان ایرانی که در اسارت شما هستیم و زنان و مردانی که در راه آزادی وطنمان از زندان و اعدام ترسی نداریم. به شما و تمام روسا و همکارانتان نصیحت می کنیم بیش از آنکه دیر شود به درگاه خدا توبه کنید، پست های فرمایشی و نمایشی را ترک کنید و به آغوش ملت بازگردید.”
احمد زیدآبادی، عیسی سحرخیز، مسعود باستانی، رضا رفیعی فروشانی، منصور اسانلو، داوودسلیمانی، رسول بداغی، مهدی محمودیان، حشمت الله طبرزدی، از جمله زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر هستند که مجید توکلی نیز به تازگی به آنها اضافه شده است.
متن کامل نامه زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر به دادستان تهران که نسخه ای از ان در اختیار “روز” قرار گرفته بدین شرح است:
لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِمَ وَ کانَ اللَّهُ سَمِیعاً عَلِیماً
جناب آقای دادستان
چندمین بار است که اعلام می کنید زندانیان سیاسی – مطبوعاتی برای آزادی یا مرخصی باید اظهار ندامت کنند! چنین عباراتی را در اکثر دیدارهای خود با زندانیان و نیز بصورت سر بسته و آشکار بیان داشته اید. اظهاراتی که غالبا جز سکوت و لبخند پاسخ دیگری نداشته است.
جناب آقای جعفری دولت آبادی
هر چه اندیشیدیم کمتر فهمیدیم که چرا باید اظهار ندامت کنیم و بابت چه چیزی؟
لطفا بفرمایید از چه اظهار ندامت کنیم؟
از به خاک و خون کشیده شدن مردان و زنان بی دفاع و بی پناه حق طلب در خیابانها توسط ماموران تا بن دندان مسلح؟، از عزادارکردن مادران و پدران سالخورده یا همسران و فرزندان سهرابها، کامرانها، نداها، روح الامینی ها و صدها جوان رعنای دیگر کشور عزیزمان؟ ویا از دفن شبانه شهدای ملت ایران در گورهای بی نام و نشان در قطعه 302 بهشت زهرا؟
جناب آقای دادستان
به راستی باید از چه چیز، کدام جنایت اظهار ندامت کنیم؟
از ضرب و جرح ها، هتاکی ها، فحاشی ها و تهدیدهای ناموسی ماموران نظامی و انتظامی و امنیتی نسبت به متهمان چشم و دست بسته؟، از جوانان آویخته از پا در شکنجه ها؟ و یا آنان که سرشان را در سینک توالت ها فرو می کردند تا اعتراف دروغین کنند؟
جناب آقای دولت آبادی از چه اظهار ندامت کنیم؟!!!
از دخالت ماموران اطلاعاتی و امنیتی و دادستانی در خصوصی ترین لایه های زندگی بازداشت شدگان بی پناه؟و یا از پیشنهادهای بی شرمانه ماموران نسبت به همسران و خواهرانمان؟
جناب آقای دادستان
می دانید از چه ندامتی صحبت می کنید؟ از چه چیزی اظهار ندامت کنیم؟
از شکنجه های جسمی، جنسی و روانی جوانان این مرز و بوم در بازداشت گاه های قانونی و غیر قانونی و پیدا و پنهان؟، از شکنجه گاه های کهریزک و بندهای 209، 2 الف و 240 تحت امر آمران و یا عاملان شما؟و یا شاید از جنازه های منجمد سردخانه امین زاده حرف می زنید و ندامت بابت هفته ها نگهداری جنازه های شهیدان هموطن در آنجا؟
جناب مدعی العموم، از چه اظهار ندامت کنیم؟
از برگزاری سناریوهای اعتراف گیری های اجباری؟ از نوشتن متن خیمه شب بازیهای دادگاه های نمایشی و فرمایشی؟
نکند باید از تمریناتی که متهمین پیش از تشکیل دادگاه ها در حضور مقامات دادستانی و قضات و بازجوها انجام می شد تا نمایشنامه ها واقعی تر جلوه کند اظهار ندامت کنیم؟
جناب آقای دادستان
به راستی می توانید پاسخ این پرسشها را دست کم به خانواده و فرزندان خود بگویید؟
اگر توانستید آنها را در برابر این جنایات و فجایع قانع کنید آنگاه از دیگران بخواهید اظهار ندامت کنند؟
جناب مدعی العموم!
این میزها که پشت آن نشسته اید و این صندلیها که شما و روسایتان بر آن تکیه زده اید، به قول حضرت امیر(ع) به هیچکس وفا نکرده است، که اگر کرده بود نوبت شما نمی رسید. به تاریخ نگاه کنید، از سرنوشت “تهرانی ها”، “ازغندی ها”، “آرش ها” و… درس بگیرید.دقت کنید که جلادان رژیم پهلوی به چه راهی رفتند، چه عاقبتی داشتند و الان کجا هستند.
جناب اقای جعفری دولت آبادی
شما ما را نصیحت کردید، اجازه دهید ما نیز به شما و روسایتان انذار دهیم؛ ما به عنوان فرزندان مسلمان ایرانی که در اسارت شما هستیم و زنان و مردانی که در راه آزادی وطنمان از زندان و اعدام ترسی نداریم.به شما و تمام روسا و همکارانتان نصیحت می کنیم بیش از آنکه دیر شود به درگاه خدا توبه کنید، پست های فرمایشی و نمایشی را ترک کنید و به آغوش ملت بازگردید.
بدانید که هنوز دیر نشده است و فرصت باقی است.
اطمینان داشته باشید ملت ایران چون گذشته فرزندان نادم خود را با آغوش باز خواهند پذیرفت.
