چند سالی ست استفاده از ابزار مناظره و دعوت رقبا از یکدیگر برای گفتگوی چالشی و دفاع از خود پررنگ تر و حساس تر از قبل شده است. ماجرا از زمان مناظرات تلویزیونی کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم آغاز شد. اتهام زنی های رییس کابینه دهم به شخصیت های سیاسی و روسای جمهور سابق و مسئولین پیش از خود، این مناظرات را دارای اهمیت بیشتری کرد. از آن زمان بود که بسیاری از این افراد برای پاسخ گویی به اتهام های یک سویه ای که احمدی نژاد به آنها و حتی خانواده شان زده بود، اعلام آمادگی کردند. اعلام آمادگی آنها بی نتیجه ماند و هرکدامشان فراخور شخصیت خود واکنش نشان دادند. یکی سکوت کرد، دیگری از رسانه های دیگر برای دفاع از خود و رفع اتهام استفاده کرد و آن دیگری با قهر و کناره گیری از مباحث سیاسی واکنش نشان داد.
حال ورق برگشت و تاریخ وقایع دیگری را رقم زد. اینک دیگر محمود احمدی نژاد خواستار رفع اتهام از خود و عملکرد دولتش است. او این بار فردی ست که در آن سوی گود نشسته و شاهد انتقادات و گلایه های جانشینش در پاستور، از عملکرد و آنچه بر سر کشور آورده؛ است. همه گفته اند که میراث روحانی از دولت احمدی نژاد سرزمین سوخته بود و سازندگی از دل سوختگی کاری سخت است. روحانی باید بتواند این وضعیت نامناسب را در برابر دیدگان حامیان و مردم نمایش دهد تا سطح مطالبات از او و اعضای کابینه اش، در سطحی منطقی قرار گیرد.
به نظر میرسد انتشار گزارش عملکرد صد روزه دولت یازدهم، احمدی نژاد را به دعوت از روحانی برای مناظره ترغیب کرده است. او در نامه ای خطاب به حسن روحانی، رییس دولت یازدهم را به مناظره دعوت کرد و اکبر ترکان مشاور عالی رییس جمهور نیز برای انجام مناظره شرط گذاشت. او شرط راستگویی را برای احمدی نژاد قایل شد و گفت: از مناظره استقبال می‌کنیم اما شرط مناظره آن است که رئیس دولت دهم اصل راستگویی را رعایت کند.
احتمال اینکه مناظره بین این دو فرد صورت گیرد، به دلیل مشغولیت های روحانی کم است اما این مناظره میتواند فرصت های خوبی را برای کشور به دنبال داشته باشد.
1- از یک سو روحانی فرصت دارد مناظره را به دادگاه ملی علیه احمدی نژاد تبدیل کند. دادگاهی که شاید بسیاری از اذهان ایرانی درگیر آن هستند و به ویژه پس از انتشار گزارش عملکرد دولت، در ذهن خود آن را برگزار میکنند. روحانی میتواند از این فرصت استفاده کند تا به عنوان نماینده ملت ایران، مناظره را به دادگاهی علیه احمدی نژاد تبدیل کند و او را به خاطر آنچه اکنون ایران با آن مواجه است، بازخواست کند.
2- این مناظره میتواند فرصتی باشد برای دولت یازدهم تا با طرح مطالبات مردمی که دولت احمدی نژاد از آنان غفلت کرد و یا اینکه به مقابله با آن پرداخت، فضا را برای تحقق وعده های خود از یک سو و عدم سرعت کارها و کندی اجرای برنامه های دولت کنونی از سوی دیگر، مهیا سازد.
3- بدون شک این مناظره یک مناظره ملی ست و مناظره های ملی را نباید در سطح بحث های کارشناسی دید. دقت نظر آنکه باید بحث های تخصصی و کارشناسی را به گونه ای مطرح کرد که برای مخاطبان عام مفهوم بوده و بتوانند سطح پاسخگویی دولت کنونی و دولت گذشته را در برابر مطالبات معیشتی، اقتصادی و فرهنگی خویش ارزیابی کنند. روحانی میتواند با استفاده از این فرصت میزان صداقت و پاسخگویی حقیقی خود را در برابر فرد پیش از خود، به نمایش بگذارد.
4- کارنامه دولت احمدی نژاد کارنامه ای تاریخی و پر هزینه در این سرزمین به شمار میرود و اینگونه مناظره ها فرصتی ست تا مدل حکم رانی احمدی نژاد و گفتمان او که مشخصه های آن شعارزدگی، تصمیمات خلق الساعه و عوام فریبی ست تا حدودی امکان بازگشت نداشته باشد. چرا که طرح هر چه بیشتر مضرات این نوع حکم رانی و اداره دولت در بین مردم و شناخت هرچه بیشتری آسیب های آن میتواند مانع از تکرار دوباره این فاجعه تاریخی باشد.
حال باید دید که روحانی از این فرصت استفاده خواهد کرد یا نه؟! اما به نظر نگارنده روحانی نباید این فرصت تاریخی را از دست بدهد و حتی فارغ از اثرات خوب و مفید این مناظره، روحانی باید بتواند فرهنگ حضور همه جناح های دور از قدرت را در صدا و سیما آغاز کند و می تواند آغازگر روش و منشی باشد که احمدی نژاد از آن بی بهره بود. فرهنگ شنیدن پاسخ های طرف مقابل، طرفی که درست یا غلط، به صورت یک سویه مورد اتهام قرار می گیرد.
منبع: رئیس جمهوری سلام