خواهر رامین پرچمی در مصاحبه با “روز” اعلام کرد این بازیگر سینما از حقوق بدیهی خود به عنوان یک زندانی، از جمله حق استفاده از مرخصی، محروم است. او تاکید کرد این هنرمند به هر دلیلی که زندان باشد و هر اتهامی که داشته باشد حق دارد همچون سایر زندانیان از مرخصی و ملاقات حضوری استفاده کند؛ حقوقی که تاکنون از وی دریغ شده است
رامین پرچمی، بازیگر 38 ساله سینما و تلویزیون، روز 25 بهمن و در جریان تجمعات اعتراضی مردمی بازداشت شد. او اکنون در بند 350 اوین زندانی است و به یکسال حبس تعزیری محکوم شده.
روز 25 بهمن، مردم ایران به دعوت میرحسین موسوی و مهدی کروبی برای حمایت از جنبش اعتراضی مردم تونس و مصر به خیابان ها آمدند اما این تظاهرات به درگیری با نیروهای حکومتی و کشته شدن دو جوان دانشجوو ضرب و شتم صدها تن از مردم منجر شد.
پیش از این یکی از نزدیکان آقای پرچمی به “روز” گفته بود که “ماموران لباس شخصی، او رادر جریان راهپیمایی ۲۵ بهمن شناسایی کرده و به او تذکر داده بودند که محل تجمع را ترک کند اما بعد از مقاومت این هنرمند، او را بازداشت کردند و…”
و اکنون لاله پرچمی، خواهر رامین پرچمی در مصاحبه با “روز” از آخرین وضعیت این هنرمند زندانی سخن گفته و خواهان برخورداری او از حقوق قانونی خود شده است.
رامین پرچمی، دارای کارشناسی ارشد کارگردانی و بازیگری تئاتر است و مردم او را با فیلم ها “ضیافت، مهمان مامان، تلفن، خاکستری، اخراجی های2 ” و همچنین سریال های تلویزیونی چون “در پناه تو، همسایه ها و زیر آسمان شهر” می شناسند.
او مدتی سردبیر هفته نامه فرهنگی هنری نقش “آفرینان” بود و فیلم کوتاهی با عنوان “راه حل” را نیز کارگردانی کرده است.
مصاحبه خواهر رامین پرچمی را در ذیل بخوانید.
خانم پرچمی ممکن است از آخرین وضعیت رامین برای ما بگویید؟
همچنان در بند 350 زندان اوین است. تلفن های این بند هم که قطع است و هیچ گونه تماس تلفنی ندارد. هفته ای یکبار ملاقات کابینی داریم، من هر هفته رامین را می بینم و هر هفته شاهد بیشتر تحلیل رفتن او هستم. تاکنون نتوانسته ایم حضوری با رامین ملاقات کنیم. با مرخصی او موافقت نشده و درخواست های ما درگیر کاغذبازی های اداری شده. متاسفانه وضع روحی چندان خوبی هم ندارد و واقعا به مرخصی نیاز دارد.
گفتید وضع روحی خوبی ندارد چرا؟
باعث اش مسائلی است که در زندان اتفاق می افتد؛ از درگذشت یکی از هم بندی هایشان گرفته تا اعدام ها و… تاثیر روحی بسیار بدی روی رامین گذاشته. همین پریروز پدر یکی از هم بندی هایشان را اعدام کردند؛ کلا وضعیت خوبی نیست. از طرفی ارتباط رامین با بیرون از زندان به دلیل قطع تلفن ها کاملا قطع است و تنها و من و خواهرم امکان ملاقات با او را داریم که آن هم کابینی است. بعد از مدتها اصرار و رفت و آمد یکبار فقط توانستیم مادر همسرش را برای ملاقات ببریم، اما او از همه چیز محروم است.
چرا تاکنون با درخواست مرخصی او موافقت نکرده اند؟ آیا علت خاصی ذکر میکنند؟
ببینید رامین کار عجیب و غریبی نکرده، جاسوسی نکرده. فقط می گفت باید صدای مردم شنیده شود؛ صدای کسانی که اعتراض دارند باید شنیده شود. 25 بهمن به خیابان رفت و بازداشت شد. الان هم محکومیت اش را سپری میکند و مرخصی، از حقوق او به عنوان یک زندانی است. هیچ دلیلی مانع از این نمی شود که او از حقوق خود استفاده کند. رامین هر جرمی مرتکب شده باشد حق دارد از مرخصی استفاده کند اما متاسفانه درگیر کاغذبازی های اداری شده ایم. آخرین بار از من خواستند به رامین بگویم نامه بنویسد برای مرخصی، او نوشت اما تاکنون پاسخی نیامده. الان هم نمیدانم بیرون که بیاید چطور می تواند روحیه و زندگی اش را از سر بگیرد. اوایل روحیه اش خیلی عالی بود. می گفت بیرون بیایم باز هم سینما و بازیگری را از سر می گیرم و… اما متاسفانه الان روحیه اش خیلی داغون است و ما هم نگران ایم. ما اصولا شهروندان قانونمداری هستیم و هیچ وقت اهل قانون شکنی نبوده ایم. الان هم، چیز غیر قانونی نمی خواهیم فقط میخواهیم رامین از حقوق قانونی خود استفاده کند و بتواند برای مرخصی بیرون بیاید، به درخواست اش پاسخ داده شود. واقعا برای ما سئوال است که چرا رامین باید زندان باشد و از حقوق یک زندانی هم محروم بماند؟ چون باید بماند تا باعث عبرت دیگران شود؟ اینکه به مردم بگویند چنین بلایی سر چهره ها می اوریم تا مردم بترسند؟ این انصاف نیست. اگر برای ما حق اعتراض قائل نیستند لااقل از حقوق قانونی مان باید برخوردار باشیم. ما حتی اگر به قوانین هم اعتراض داریم اما قانون شکنی نمیکنیم و به قانون احترام می گذاریم و میخواهیم به حقوق قانونی ما هم احترام گذاشته شود.
خانم پرچمی پیش از این برخی رسانه ها مدعی شده بودند که رامین به دلیل قاچاق مواد مخدر بازداشت شده. همان زمان یکی از نزدیکان شما در مصاحبه با “روز” گفت “کسی که معتاد باشد یا قاچاق مواد مخدر کرده باشد به “اقدام علیه امنیت ملی” و “اخلال در نظم عمومی” متهم نمی شود”. خود شما درباره این ادعا چه می گویید؟
چنین چیزی صحت ندارد؛ من پرونده اش را در شعبه 13 دادسرا دیده ام اصلا چنین مسائلی در پرونده رامین هم نیست.
اکنون نزدیک 6 ماه از بازداشت رامین می گذرد و در این 6 ماه با اینکه برادرتان هنرمند معروفی است اما چندان اطلاع رسانی درباره وضعیت او نشده. دلیل این عدم اطلاع رسانی چیست؟
ما نمیخواهیم مشکلات رامین بیشتر شود بخصوص اینکه او سیستم های حمایتی چندانی ندارد سعی کردیم در سکوت همراهی کنیم تا او هر چه زودتر از این وضعیت خلاص شود.
گفتید برادرتان سیستم های حمایتی چندانی ندارد. ممکن است بیشتر توضیح دهید؟
پدر و مادر ما حدود سه سال پیش فوت کردند و حضور ندارند که از رامین حمایت کنند. همسر رامین هم در خارج از کشور است و برای ادامه تحصیل از ایران خارج شده البته بعد از تحصیل بازخواهد گشت. فقط می مانیم من و خواهرم که خانواده های ما کلا دور از این فضاها هستند و برای همین کسی نیست که از رامین حمایت کند و خب سیستم حمایتی چندانی ندارد.
ولی در این مدت از سوی هنرمندان نیز حمایتی دیده نشده. آیا شما از معاونت سینمایی وزارت ارشاد یا هنرمندان خواستار پی گیری وضعیت برادرتان شده اید؟
رامین مدتی است که از گردونه سینما حذف شده؛ البته درست نیست من اسم ببرم اما خود من به برخی از بزرگان سینمایی زنگ زدم ولی هیچ کمکی نکردند. دوستان سینمایی خیلی کم لطفی کردند البته چند نفر از دوستان سینمایی رامین همچنان پی گیر هستند و سعی میکنند کمک کنند. از طریق وزارت ارشاد هم هیچ وقت پی گیری نکردیم و درخواستی نکردیم اما از خانه سینما خواستیم کمک کنند و آنها هم دارند پی گیری میکنند. از سوی دیگر خود من به رئیس قوه قضائیه نامه نوشتم اما هیچ جوابی نگرفتم.
و در پایان اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید.
رامین هیچ وابستگی سیاسی به هیچ گروه و دسته و فرد خاصی نداشته و ندارد. او فقط و فقط می گفت که من رای دادم و میخواهم بدانم سرنوشت رای من چی شد؟ آزادی هایی که از من و امثال من گرفته می شود به چه دلیل است؟ رامین مثل دیگران و مثل سایر مردم خواستار آزادی و احترام بوده و هست. او حتی در بند 350 هم گله ها و شکایاتی دارد، میگوید: “اینجا آدم های مهم سیاسی هستند اما گاهی وقتی می بینم سر یک بیانیه ساده هم نمی توانیم به توافق برسیم می فهمم که هنوز خیلی راه داریم و خیلی باید تلاش کنیم. همه کسانی که اینجا در زندان هستند دنبال یک هدف بودیم و هستیم و همه آزادی میخواستیم و میخواهیم. ما را متاسفانه در سیستمی نگاه داشتند که حتی نمی توانیم با هم حرف بزنیم باید تمرین کنیم با هم دیالوگ را یاد بگیریم و با هم حرف بزنیم” و…
