آرمین عارفی
این موضوعی است که در مباحثات مربوط به لزوم بمباران اسراییل علیه مراکز هسته ای ایران پنهان نگاه داشته می شود، ولی پرداختن به آن بسیار ضروری است. برای اولین بار در یک گزارش علمی آمریکایی به قربانیان چنین حمله ای اشاره شده است. در گزارشی با عنوان “قمار هسته ای آیت الله” که ازسوی مؤسسه سیاسی هینکلی در دانشگاه یوتا به چاپ رسیده، خسرو سمنانی کارخانه دار و از فعالان اقدامات بشردوستانه، تعداد قربانیان ایرانی پس از حمله هوایی اسراییل را به طور مستقیم [مرگ] و غیرمستقیم [آسیب دیدگی و آلودگی] ۸۰ هزار نفر برآورد می کند.
این آمریکایی ایرانی تبار که در رشته فیزیک و شیمی تحصیل کرده، به مدت ۲ سال با کمک “گری سند کوئیست”، مهندس هسته ای، اعداد و ارقام منتشر شده توسط دولت ایران و آژانس اتمی و همچنین گزارش های کارشناسان مختلف غربی و ایرانی را مورد بررسی و تحلیل قرار داده و به دقت خطرات حملات هدفمند علیه مراکز هسته ای ایران را ارزیابی کرده است. او در تحقیقات خود چهار مرکز هسته ای را مورد مطالعه قرار داده: اصفهان، نطنز، اراک و بوشهر که براساس این گزارش، سه مرکز اول مطمئناً مورد حمله هوایی اسراییل قرار خواهند گرفت.
متصاعد شدن گازهای سمی
در صورت بمباران، اولین قربانیان کارمندانی خواهند بود که در این مراکز فعالیت می کنند. خسرو سمنانی به لوپوئن می گوید: “با توجه به اینکه در این مراکز دو گروه به صورت شبانه روزی جایگزین یکدیگر می شوند، در زمان بمباران بین ۳۵۰۰ تا ۵۵۰۰ نفر در این مراکز حضور خواهند داشت.”
او در ادامه می گوید: “۹۵ درصد آنان همان دم کشته خواهند شد: ابتدا بوسیله موج انفجار و سپس بوسیله حرارت بیش از حدی که از انفجار حاصل می شود و درنهایت به دلیل انفجار کپسول های هگزا فلوراید اورانیوم.”
البته دولت اسراییل گفته است که این عملیات بسیار ظریف انجام خواهد شد، ولی خسرو سمنانی این موضوع را به طور کامل رد می کند. او می گوید: “اگر اسراییل به مراکز هسته ای ایرانی حمله کند، هدف نابودی کل تأسیسات خواهد بود، نه بخشی از آن.”
با این حال، فاز بمباران تأسیسات مهلک ترین بخش از حمله نخواهد بود. براساس این گزارش، بزرگ ترین خطر به متصاعد شدن گازهای بسیار سمی موجود در این مراکز مربوط می شود. اهمیت این خطر از آن جهت قابل تأمل است که جمهوری اسلامی مراکز هسته ای خود را به دقت در سطح کشور و در نزدیکی شهرها و اماکن مسکونی پراکنده کرده. به گفته آژانس اتمی، ایران از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ به میزان ۳۷۱ تن هگزا فلوراید اورانیوم تولید و آن را در مراکز اتمی اصفهان و نطنز ذخیره کرده است. حمله به این دو مرکز باعث متصاعد شدن ترکیبات فلوئوریت می شود که آن نیز به نوبه خود به اسید هیدروفلوئوریک تبدیل خواهد شد.
سرطان و نقص عضو
در متن این گزارش آمده: “این ماده که بسیار واکنش پذیر است، در صورت استنشاق باعث خفگی می شود. این ماده از کلر که در جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار گرفت بسیار کشنده تر می باشد.”
خسرو سمنانی دراین خصوص می گوید: “در صورت انهدام ساختمان ها، کاملاً مشخص است که مقادیر قابل توجهی از این گاز در هوا متصاعد خواهد شد.”
براساس این گزارش، اگر تنها ۵ درصد از ۳۷۱ تن هگزا فلوئوراید اورانیوم تولید شده در هوا متصاعد شود، گاز سمی در کمتر از یک ساعت به شهر اصفهان خواهد رسید: ۲۴۰ هزار نفر، به ویژه در مناطق ۴ و ۶ این شهر، در معرض این گاز قرار خواهند گرفت.ولی درصورتی که ۲۰ درصد این گاز منتشر شود، ۳۵۲ هزار سکنه این شهر در خطر خواهند بود.
در این گزارش همچنین آمده: “اگر این طور در نظر بگیریم که بین ۵ تا ۲۰ درصد از مردم در معرض این گاز قرار گیرند، بین ۱۲ تا ۷۰ هزار نفر آلوده خواهند شد.” به علاوه، آسیب هایی که بر محیط زیست وارد می شود، باعث افزایش نرخ سرطان و نقص عضو در زمان تولد خواهد گردید. جمهوری اسلامی برای امنیت بخشیدن به برنامه هسته ای خود که ادعا می کند ماهیت صلح آمیز دارد، تمامی مراکز غنی سازی اورانیوم خود را در نطنز و فوردو در زیر زمین ساخته است. آیا این مسأله کمکی به کاهش تعداد کشته شدگان خواهد کرد؟
شبح چرنوبیل
خسرو سمنانی می گوید: “هر چقدر مرکز هسته ای عمیق تر باشد، میزان بمباران نیز افزایش خواهد یافت. این مراکز به واقع به گورهای دسته جمعی تبدیل خواهند شد.” با این حال، او معتقد است که در نطنز خطر قرار گرفتن مردم در معرض گازهای سمی به مراتب کمتر خواهد بود، زیرا اطراف این مرکز را مناطق شهری اشغال نکرده. او می گوید: “با این حال، اگر تنها ۱ درصد از گاز سمی متصاعد شود، بین ۸۰۰ تا ۷۰۰۰ نفر در معرض این گازها قرار خواهند گرفت.” جدی ترین خطر به رآکتور هسته ای بوشهر مربوط می شود که ازسوی روسیه در سپتامبر ۲۰۱۱ تحویل داده شده، ولی براساس این گزارش “احتمال بمباران آن بسیار ضعیف، ولی نه غیرممکن، خواهد بود”.
خسرو سمنانی می گوید: “حمله به بوشهر باعث متصاعد شدن مواد رادیواکتیو به هوا خواهد شد.” در گزارش آمده: “بادهای اصلی این منطقه به سمت شهر می وزند […] و صدها هزار نفر در این منطقه در معرض سطح بسیار بالایی از رادیواکتیو قرار خواهند گرفت.” اگر فقط ۱ تا ۵ درصد مردم در معرض این مواد قرار گیرند، بین ۲۴۰۰ تا ۱۲۰۰۰ نفر به شدت مبتلا به امراض جدی، مانند مورد چرنوبیل، خواهند شد.”
در بخش دیگری از متن این گزارش نیز آمده: “بمباران بوشهر غیر از ایران، مردم کشورهای همسایه واقع در حاشیه خلیج فارس را نیز با یک بحران جدی زیست محیطی و اقتصادی روبرو خواهد کرد.”
اظهارات تحریک آمیز آیت الله ها
بسیاری از کارشناسان به منظور کاهش پیامدهای حمله احتمالی به مراکز هسته ای ایران، موفقیت در بمباران رآکتور اوسیراک عراق در سال ۱۹۸۱ و رآکتور الکیبر سوریه در سال ۲۰۰۷ را مثال می زنند که تلفات جانی در آنها بسیار محدود بوده است. این مقایسه باعث حیرت خسرو سمنانی می شود. او می گوید: “به لحاظ عقلانی، اینکه این دو مورد را با مورد ایران یکسان تلقی کنیم نامنصفانه است. آن دو رآکتور زمانی که بمباران شدند، در مرحله ساخت قرار داشتند و هیچگونه ماده سمی یا رادیواکتیو در آنها موجود نبود.”
شاید به نظر برسد که خسرو سمنانی یکی از مدافعان سرسخت جمهوری اسلامی است. ولی این طور نیست. او که بنیانگذار سازمان غیردولتی حمایت از دموکراسی به نام “امید برای ایران” در سال ۲۰۰۹ است، منتقد شدید سیاست سرکوبگر جمهوری اسلامی می باشد. اینکه او در گزارش خود بجای سران اسراییلی، صرفاً سران جمهوری اسلامی را مورد خطاب قرار داده نیز یک تصادف نبوده. این دانشمند که ۳۹ سال است به ایران بازنگشته می گوید: “من روی این گزارش عنوان «قمار هسته ای آیت الله ها» را گذاشتم، زیرا دلیل تهدید امروز اسراییل علیه ایران را صرفاً اظهارات تحریک آمیز آیت الله خامنه ای و محمود احمدی نژاد می دانم. آنها باید بدانند که در صورت حمله، یک نسل کامل از مردم ایران نسبت به کسانی که از این حمله حمایت کرده اند احساس خصومت خواهند کرد. خطر تلفات انسانی در صورت حمله آنقدر چشمگیر است که بی شک می بایست در مباحثات مربوط به برنامه اتمی ایران گنجانده شود.”
منبع: لوپوئن، ۲۵ سپتامبر
