ایرانی یا عراقی؟

نویسنده

moghtadasadr.jpg

جو کلاین


جوان کول (استاد تاریخ آسیای جنوبی و خاورمیانه در دانشگاه میشیگان)، معتقدست مذاکرات ‏به اعلام آتش بس از سوی شیعیان عراق – اگر واقعیت داشته باشد- در قم صورت گرفته ‏است. جالب است که تعدادی از اعضای ائتلاف مالکی، سراغ صدر را در ایران، جایی که ‏سرمنشاء اعتبار مذهبی اوست، می گرفتند.


جالب است که توافق لازم، بعد از درخواست روشن توقف خشونت ها از سوی ایران، بدست ‏آمده است. به هرحال نفوذ سیاسی ایران در عراق بعد از پنج سال، خیلی بیشتر از دستگاه ‏دیپلماسی بوش در آنجا است.


با اینحال، محل استقرار صدر خیلی مهم نیست. او مورد پشتیبانی ایرانی ها بوده و ممکن است ‏در قم مشغول تکمیل تحصیلات خود باشد، اما این به این معنی نیست که او مهره خامنه ای ‏است. در واقع قم به یک مرکز مخالفان رژیم فعلی ایران تبدیل شده و بعضی از شناخته شده ‏ترین آیت الله های گوشه گیر –از جمله آیت الله حسینعلی منتظری- را در خود جا داده است. او ‏تا زمانی که لب به انتقاد از خمینی ، به دلیل نقش روحانیون در دولت، باز نکرده بود، ‏جانشین وی محسوب می شد. جنبش مقتدی صدر هم بر خلاف رقبای او – شامل مجلس اعلای ‏اسلامی عراق و سپاه بدر که هر دو در زمان حکومت بعثی ها در ایران شکل گرفتند- رنگ و ‏بوی ملی گرایی عراقی دارد و به نظر می رسد مستقل باقی خواهد ماند.


سرانجام اینکه به نظر می رسد این ماجرا کمک بزرگی به موقعیت صدر نموده است. برای ‏رهبری که معمولاً از سوی منابع اطلاعاتی ایالات متحده به عنوان یک کودن سرگرم بازی ‏های ویدئویی نام برده می شود، ظاهراً به دنبال هر انتقادی رشد بیشتری می کند. اکنون فکر ‏خوبی است که دولت ایالات متحده راهی پیدا کند که این فرد را به بازی بگیرد.‏

به هرحال دولت فعلی آمریکا نشان داده است که به فکر های خوب توجه چندانی ندارد. به ‏طور قطع، اظهارات بوش که گفت “ارتش عراق” مشغول نبرد با “تروریست ها” در بصره ‏است، بدترین پیام ممکن را به نمایش می گذارد. تا زمانی که یک دولت معتبر در عراق بر ‏سر کار نیست، ارتش معتبری هم در کار نخواهد بود. صدر هم نشان داده بدون مشارکت او، ‏دولت معتبری در عراق شکل نخواهد گرفت. ‏

 

منبع: تایم – 31 مارس ‏