حمله به ایران وضعیت حقوق بشر را وخیم تر می کند

نویسنده
استفان بوسار

» شیرین عبادی در مصاحبه با لوتان:

‏‏shirinebadi725.jpg

شیرین عبادی، وکیل ایرانی و برنده جایزه صلح نوبل در سال 2003، در سفر خود به ژنو در مصاحبه ای با روزنامه لوتان به ‏بحث پیرامون وضعیت حقوق بشر در کشورش می پردازد و آرزوی بهبود آن را دارد. او اولین زن مسلمان است که جایزه نوبل را ‏دریافت کرده و از زمان دریافت آن، فعالیت های خود را در زمینه حقوق بشر افزایش داده است.

 

اخباری که در زمینه حقوق بشر از جانب ایران شنیده می شود، چندان جالب توجه نیست: دستگیری، اعدام،… ‏

این تصویر واقعی زندگی در ایران است. من سعی کردم دو جوان 18 ساله را که در زمان ارتکاب جرم [دعوا] تنها 16 سال سن ‏داشته اند نجات دهم، ولی بیهوده بود. آنها قرار بود چهارشنبه اعدام شوند.‏

 

 

‎ ‎در برابر این واقعیت چه باید کرد؟‎ ‎

تغییر آن قوانینی که در ایران نقض حقوق بشر را مجاز می دانند الزامی است. براساس قانون، دختر از 9 سالگی و پسر از 15 ‏سالگی مسؤول اعمال خود شناخته می شوند. این بدین معنی است که محکومیت یک دختر 9 ساله می تواند به اندازه یک مرد 40 ‏ساله باشد. این قوانین با معاهدات بین المللی که مورد تأیید ایران نیز هست در نتاقض کامل اند. حتی زمانی که برخی از قوانین ‏مورد تأیید محافل حقوق بشری هستند، دولت و قوه قضاییه آنها را رعایت نمی کنند. در چنین شرایطی کار کردن بسیار سخت است. ‏

من به عنوان وکیل پرونده زهرا کاظمی، عکاس و روزنامه نگار ایرانی-کانادایی که در بخش 209 زندان اوین کشته شد، مدارکی ‏را به دادگاه ارائه کردم، ولی هیچ یک از آنها به حساب نیامد. می بایست کانادا روابط دیپلماتیک خود را با تهران از سر می گرفت، ‏تا پرونده مجدداً باز می شد و در این پرونده چهار سال را از دست دادیم.‏

 

 

‎ ‎شما تاکنون بسیار از حقوق زنان دفاع کرده اید. اکنون خواسته های آنها چیست؟‎ ‎

زنان نقش مهمی در ایران دارند و با تمام نیرو برای تساوی و برابری مبارزه می کنند. در حقیقت، سال گذشته مجلس ایران لایحه ‏ای مبنی بر محدود ساختن ورود زنان به دانشگاه را رد کرد. ولی دولت توجهی به این موضوع نداشت. دولت قانون را، به ویژه در ‏دانشکده های پزشکی، مطروحه اعلام کرده است. درواقع فعالیت زنان چندان برای مسؤولین و مقامات خوشایند نیست و آنان به ‏‏”اغتشاش در امنیت ملی” محکوم می شوند.‏

 

 

‎ ‎آیا حجاب داشتن میشلین کالمی ری، وزیر امور خارجه سوئیس، در زمان سفرش به تهران برای شما ناخوشایند بود؟‎ ‎‎ ‎

اینکه او حجاب بر سر کند یا نکند برای من بی تفاوت است. برعکس، من مایل بودم که او در مذاکرات خود با مقامات درخصوص ‏حقوق بشر نیز صحبت می کرد. ولی زمانی که او به تهران آمد، نخواست با فعالان حقوق بشر دیداری داشته باشد. او تنها برای ‏امضای یک قرارداد اقتصادی به تهران آمده بود.‏

 

 

‎ ‎نظرتان در مورد تهدیدهای رییس جمهور احمدی نژاد مبنی بر محو اسراییل و واکنش مقامات امریکایی و اسراییلی در ‏حمله نظامی علیه ایران چیست؟‎ ‎

باید در این خصوص شفاف باشیم: وظیفه هر ایرانی این است که وضعیت حقوق بشر را در کشورش بهبود بخشد و از آن حمایت ‏کند. تهدیدهای خارجی، و حتی تهدید به حمله نظامی علیه ایران، تنها وضعیت حقوق بشر را وخیم تر می کند و به سرنگونی ‏حکومت نیز منجر نمی شود. حقوق بشر و دموکراسی تنها در شرایط صلح امکان پذیرند. و نکته دردناک اینکه مدافعان حقوق بشر ‏در ایران به عنوان همدستان دشمن به حساب می آیند.‏

 

 

‎ ‎رابطه شما با مسؤولین ایرانی چگونه است؟‏‎ ‎

من رابطه چندانی با آنها ندارم و حتی هرگز با یک رییس جمهور ایرانی دیدار نداشته ام. تمامی درب ها به روی ما بسته است و از ‏سانسور ما نیز ابایی ندارند.‏

 

 

‎ ‎آیا امیدی برای تغییر وضعیت حقوق بشر و دموکراسی در ایران وجود دارد؟‎ ‎

البته. زنان و جوانان امیدهای ما هستند. جوانان بیش از 70 درصد جمعیت ایران را تشکیل می دهند. آنها شغل می خواهند که ‏ندارند. آزادی می خواهند که ندارند. این جوانان در تمامی زمینه ها می توانند بانی تغییر و تحول باشند.‏

 

منبع: لوتان، 10 ژوئن ‏

 

مترجم: علی جواهری